Νίκος Κοεμτζής: »Παραγγελιά ρε!»

Ήταν 25 Φεβρουαρίου 1973, όταν η «Νεράιδα της Αθήνας» έμεινε στην ιστορία. Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, ο Νίκος Κοεμτζής που μόλις είχε αποφυλακιστεί, μετά από καταδίκη του για κλοπή, αποφάσισε να πάει με τον αδερφό του και με την παρέα τους, το Θωμά, τη Σοφία και τη Γιάννα, στο νυχτερινό κέντρο Νεράιδα της Αθήνας στην Κυψέλη, όπου τραγουδούσε ο Καρουσάκης, για να διασκεδάσουν. Ο Νίκος Κοεμτζής, γεννημένος στην Πιερία, ήταν γιος του Παναγιώτη και της Αναστασίας Κοεμτζή, ηρώων αγωνιστών του ΕΑΜ και της Εθνικής Αντίστασης. Οι γονείς του, είχαν υποστεί πολλές διώξεις από τις κρατικές αρχές κατά την μεταπολεμική περίοδο. Το 1945 μπροστά στα μάτια του, οι χωροφύλακες κακοποίησαν τον πατέρα του μπροστά στα μάτια του.

Το 1958, ενώ είχε πιάσει δουλειά στην Αθήνα ο εργοδότης του σταματάει να τον πληρώνει και ο Κοεμτζής του κάνει μήνυση. Το δικαστήριο έπαιρνε συνέχεια αναβολές με αποτέλεσμα ο Νίκος να σπάσει στο ξύλο το αφεντικό του για να αποδώσει δικαιοσύνη. Από τότε έγινε γνώριμος στις αρχές. Έτσι ο ίδιος από μικρός στη βιοπάλη, οδηγήθηκε στις μικροκλοπές για να επιβιώσει. Το βράδυ εκείνο 24 προς 25 Φεβρουαρίου 1973, επί Χούντας, ο Νίκος βρέθηκε να διασκεδάζει μετά την αποφυλάκιση του. Ο αδερφός του ο Δημοσθένης έκανε παραγγελιά τις Βεργούλες και σηκώθηκε να χορέψει. Στο κέντρο όμως ήταν δύο αστυνομικοί που γνώριζαν τον Κοεμτζή. Ενώ ο Δημοσθένης χόρευε, ξαφνικά σηκώθηκαν και άρχισαν να παρενοχλούν επιδεικτικά τον νεαρό που προσπαθούσε να χορέψει. Τότε ο Δημοσθένης αντέδρασε και τον έριξαν πάνω σε σπασμένα πιάτα και ταρυματίστηκε ενώ οι αστυνομικοί έβγαλαν και όπλο. Τότε ο Νίκος Κοεμτζής φωνάζει »Παραγγελιά ρε!», άνοιξε τη φαλτσέτα του και όρμηξε στον τσακωμό, σκοτώνοντας τους δύο αστυνομικούς, Πεγιά και Χριστοδουλάκη, και άλλο ένα άτομο από την παρέα τους, τραυματίζοντας άλλους οκτώ. Ο Τύπος της εποχής τον χαρακτήρισε κτήνος ενώ οι εφημερίδες χαρακτήριζαν διάφορους εγκληματίες ως κοεμτζήδες. Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ φορές σε ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση.

Το 1977 η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Πατρών στις 29 Μαρτίου του 1996 μετά από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης. Το βράδυ της αποφυλάκισης του, ενώ έπρεπε να μεταβεί στην Πιερία, αυτός επέλεξε να πάει στη Νεράιδα της Αθήνας να χορέψει την Παραγγελιά που δεν χορεύτηκε 23 χρόνια πριν με αποτέλεσμα να κινδυνέψει πάλι από τις αρχές. Λόγω της εποχής, των οικογενειακών του φρονημάτων και του ποινικού του ιστορικού πέρασε πολύ άσχημα μέσα στη φυλακή, αλλά αργότερα ο γνωστός αρχιφύλακας του Κορυδαλλού Αντώνης Αραβαντινός δήλωσε πως ο Κοεμτζής ήταν «ο μεγάλος του δάσκαλος» στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του πουλούσε την αυτοβιογραφία του έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι υπογράφοντας αφιερώσεις στην πρώτη σελίδα. Το βιβλίο ξεκινά με τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Αιγίνιο Πιερίας και την κακοποίηση που υπέστη ο πατέρας του απλώς επειδή ήταν κομμουνιστής, όπως και ο ανάπηρος βετεράνος παππούς του, από τους χωροφύλακες, προτού μιλήσει για τη ζωή του και τα βασανιστήρια της φυλακής.

Το 2009, μετά από μια βραδιά παρουσίασης του βιβλίου του, ο Δήμος Αθηναίων του έδωσε άδεια να το πουλάει στο κέντρο. Έγραψε επίσης ποιήματα από τα οποία φαίνεται η μεταμέλεια του για το φονικό στη Νεράιδα της Αθήνας. Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 στο Μοναστηράκι, σε ηλικία 73 ετών από έμφραγμα, που έπαθε την ώρα που πουλούσε βιβλία στο τραπεζάκι του. Οι διασώστες προσπάθησαν να τον σώσουν αλλά δεν τα κατάφεραν. Το 1980 ο Παύλος Τάσιος οπτικοποίησε την ιστορία και σκηνοθετεί την ταινία Παραγγελιά με πρωταγωνιστή τον Αντώνη Αντωνίου που είναι βασισμένη στο επεισόδιο.

Στην ταινία, η Κατερίνα Γώγου απαγγέλλει στίχους από τα ποιήματά της. Για την Αστυνομία ο Κοεμτζής ήταν πάντα ένα κτήνος. Για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας όμως ο Νίκος Κοεμτζής θύμα μιας κοινωνίας και ενός συστήματος που ασταμάτητα βάζει στο περιθώριο ανθρώπους.