15 Μαίου 1948 – Η μέρα της Νάκμπα

Η 15η Μάη, έμεινε στην ιστορία για τον Παλαιστινιακό λαό ως Νάγκμπα που στα αραβικά σημαίνει Καταστροφή. Η Νάκμπα του 1948 είναι το σημείο σταθμός στην σύγχρονη ιστορία του λαού της Παλαιστίνης. Με τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων της Μεγάλης Βρετανίας, με τη κάλυψη ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας, οι παραστρατιωτικές εθνικιστικές σιωνιστικές οργανώσεις Χαγκανά και Ιργκούν, ξεκινούν την πρώτη φάση των μαζικών διώξεων και εθνοκάθαρσης εναντίον του γηγενούς παλαιστινιακού πληθυσμού. 20.000 σχεδόν Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν με τη βία από τα σπίτια τους. Εγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες σε άλλα εδάφη της υπόλοιπης Παλαιστίνης, στη Δυτική Όχθη, τη Γάζα, την Ιερουσαλήμ ενώ μεγάλα κύματα προσφύγων κατέφυγαν στην Ιορδανία, τη Συρία, το Λίβανο, το Ιράκ και την Αίγυπτο.

Η κορύφωση αυτής της εθνικής καταστροφής, ήταν όταν στις 15 Μαΐου του 1948 πραγματοποιήθηκε η ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ σύμφωνα με τους σχεδιασμούς ΗΠΑ/Μ.Βρετανίας για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ο λαός της Παλαιστίνης που για αιώνες ζούσε στο τόπο του, αντικαταστάθηκε από ένα κράτος, τεχνητό αποικιοκρατικό δημιούργημα μιας εβραϊκής ευρωπαϊκής ελίτ, που η βασική του δομή είναι ο σιωνισμός και ο εθνικισμός που δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές και τη κοσμοθεωρία του ιουδαϊσμού. Έτσι ξαφνικά άρχισε να σβήνεται από το χάρτη η Παλαιστίνη, που αποτελούσε από την αρχαιότητα μέχρι τότε σημείο αναφοράς του παγκόσμιου πολιτισμού και της παγκόσμιας ιστορίας, ως πυρήνας των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών.

Οι Παλαιστίνιοι και οι Άραβες σύμμαχοί τους, έχοντας απορρίψει το ψήφισμα 181/1947 του ΟΗΕ για τη δημιουργία δύο κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης (Ισραηλινό και Παλαιστινιακό), ενεπλάκησαν στον Α’ Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο, που είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων να καταστραφούν εκατοντάδες παλαιστινιακές πόλεις και χωριά.

Κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων, που διήρκεσαν περίπου ένα χρόνο, 700 χιλιάδες παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους ή απελάθηκαν κι εγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες στην Ιορδανία, το Λίβανο, τη Συρία, τη Δυτική Όχθη (περιοχή τότε της Ιορδανίας), τη Λωρίδα της Γάζας και σε περιοχές του νεοσύστατου Ισραήλ. Τα θύματα από την πλευρά των Παλαιστινίων κυμαίνονται από 3.000 έως 13.000.

Αυτή η τεράστια ιστορική αδικία και τα δραματικά γεγονότα της εποχής εκείνης με τη βίαιη διακοπή της ιστορικής συνέχειας ενός λαού, έμεινε στη συλλογική συνείδηση των Παλαιστινίων με τον αραβικό όρο Νάκμπα, που χρησιμοποίησε ο Κωνσταντίν Ζουρέικ, Συρο-Ορθόδοξος Άραβας ιστορικός, στο βιβλίο του «Μάανα Αλ-Νάκμπα» (Η Σημασία της Νάκμπα), βιβλίο που εκδόθηκε λίγους μήνες έπειτα από τα γεγονότα.

Η 15η Μαΐου τιμάται στον αραβικό κόσμο και στις μουσουλμανικές χώρες ως Ημέρα της Παλαιστίνης, ωστόσο αν και προϋπήρχε, καθιερώθηκε επίσημα με απόφαση του ιστορικού ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ το 1998.