Άκης Πάνου – «Δεν θέλω την συμπόνια κανενός»

Γεννημένος στη Καλλιθέα στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στην Καλλιθέα και ήταν ο τρίτος από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Μεγάλωσε σε γειτονιά με πολλούς πρόσφυγες και από μικρό παιδί έζησε μέσα στη μουσική, απέκτησε ακούσματα από τα ρεμπέτικα που ήταν διάχυτα παντού στην περιοχή αλλά και από τον αδελφό της μητέρας του, Περικλή Σακελλαριάδη που έπαιζε κλασική κιθάρα. Απείχε συνειδητά από τα κέντρα διασκέδασης, αντιμαχόμενος τη λογική της μαφίας της νύχτας που ήλεγχε (και ακόμα ελέγχει) τη διασκέδαση και τη ψυχαγωγία του λαού. Μέσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής προσπαθεί να επιβιώσει πουλώντας τσιγάρα για να ζήσει. Ωστόσο το ταλέντο του εντοπίστηκε από τους Νίκο Καρανικόλα τον Κώστα Σιμόπουλο και τον Ορφέα Κρεούζη. Από το 1947 ως το 1958, τραγουδάει σε ταβέρνες όπου ζει από τα φιλοδωρήματα και το πιάτο φαγητού που έδιναν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων στους μουσικούς. Το 1957-58 παίζει στο κέντρο «Απόψε φίλα με» του Χρήστου Κολοκοτρώνη όπου τα ονόματα του μαγαζιού είναι η Σωτηρία Μπέλλου, ο Καραπατάκης και ο Μανώλης Αγγελόπουλος. Το 1973 κάνει την πρώτη του υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και το ομότιτλο τραγούδι «Η ζωή μου όλη» γράφει ιστορία. Τρία χρόνια αργότερα συνεργάζεται με τον Μανώλη Μητσιά και 1982 βγαίνει ο πιο εμπορικός του δίσκος, όταν με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα ηχογραφεί το «Θέλω να τα πω». Το 1986 αποφασίζει να εγκατασταθεί με την οικογένεια του στην Ξάνθη, πόλη καταγωγής της συζύγου του Άννας, διατηρώντας όμως τους επαγγελματικούς του δεσμούς με την Αθήνα περισσότερο όμως αποστασιοποιημένα. Αποφασίζει να ξανανέβει στο πάλκο για μόνο δύο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί στήνει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές, ενδεικτικό της νοοτροπίας του περί υποδεέστερης θέσης των ερμηνευτών έναντι των μουσικών.

Τον Αύγουστο του 1997 ο Άκης Πάνου μετά από ένα σοβαρό σκοτώνει το σύντροφο της κόρης του Ελευθερία τον οποίο κατηγορούσε ως άνθρωπο της νύχτας και οδηγείται σε δίκη και φυλάκιση χωρίς να του αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος και η πολιτισμική προσφορά του. Πολλά έχουν λεχθεί για τα κίνητρα του συντρόφου της Ελευθερίας, για το αν ίσχυαν οι κατηγορίες ή αν ήταν απλά ένα έγκλημα όπου ο πατέρας δεν ήθελε η 19 χρονη κόρη του να φύγει με έναν μεγαλύτερο, που έχει σύζυγο και παιδί. Στις 23 Μαρτίου 1998 ο Άκης Πάνου κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Ο Ακης Πάνου από τις φυλακές της Κομοτηνής θα μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και αμέσως μετά στο Τζάνειο νοσοκομείο όπου θα διαγνωστεί ότι πάσχει από καρκίνο. Το χειμώνα του 1999 θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβασή και θα αφεθεί ελεύθερος λόγω της ανήκεστου βλάβης της υγείας του. Λέγεται ότι σε μία μεταφορά του, σταμάτησε στο Κορυδαλλό σε μία ταβέρνα και έκατσε με το φίλο του Καζαντζίδη ενώ ο αστυνομικός δεν ήξερε τι να κάνει ώσπου άφησε τους δύο ηλικιωμένους θρύλους της λαϊκής μουσικής να πιουν ένα κρασί μαζί. Έφυγε από τη ζωή στις 7 Απριλίου του 2000 στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά. Ο Άκης Πάνου εισήγαγε την απεικόνιση αναπαραστάσεων από τη λαϊκή ζωή στα κέντρα και εισήγαγε πολλές αλλαγές στο μπουζούκι. Συνεργάστηκε με πλήθος τραγουδιστών θρύλων της ελληνικής μουσικής, γράφοντας πάνω από 240 τραγούδια. Κάποιοι από αυτούς είναι οι: Πρ. Τσαουσάκη, Γιώτα Λύδια, Πάνο Γαβαλά, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Μιχάλη Μενιδιάτη, Χαρούλα Λαμπράκη, Στράτο Διονυσίου, Βίκυ Μοσχολιού, Στέλιο Καζαντζίδη, Γιώργο Χατζηαντωνίου, Βούλα Γκίκα, Μαρινέλλα, Γιώργο Μαρίνο, Δημήτρη Μητροπάνο, Πόλυ Πάνου, Τόλη Βοσκόπουλο.

Έχουν κυκλοφορήσει δυο βιβλία με στίχους του, το πρώτο το 1980 με τίτλο «Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ» και το δεύτερο το 1990 με τίτλο «ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ-ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ» επιμελημένο από το Γιώργο Χρονά.

Πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BA%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85 

http://musicom.gr/79-mia-synentefksi-me-ton-aksexasto-ki-panou/ 

https://www.sansimera.gr/biographies/357