Ευρωπαίοι μπασκετμπολίστες CHAPTER II: Domantas Sabonis- Το μήλο που…έπεσε κάτω από τη μηλιά – Του Τάσου Χαριάτη

Domantas Sabonis-The Legacy continues………..

Γεια χαρά σε όλους, επιστρέφουμε δυναμικά με το επόμενο πουλέν, πιστοί στο δόγμα «νέοι, Ευρωπαίοι και ήδη παιχταράδες στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ»! Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο σε ένα παιδί που, σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα, δεν «λύγισε» από το βάρος του ονόματος που φέρει. Αντιθέτως, αποτελεί πανάξιο συνεχιστή της τεράστιας μπασκετικής κληρονομιάς που άφησε ο πατέρας του. Ο λόγος για τον Λιθουανό Domantas Sabonis, ο γιος του Arvydas Sabonis.

Για τον πατήρ Sabonis μπορούν να γραφτούν 2-3 άρθρα (ίσως γίνει μελλοντικό αφιέρωμα), έτσι ώστε να δωθεί μια ολοκληρωμένη εικόνα. Όσοι είστε γεννημένοι από τα μέσα της δεκαετίας του 90’ και μετά (όπως και ο αρθρογράφος), ίσως τον θυμάστε αμυδρά, καθώς από τα παρκέ αποχώρησε το 2005. Ευτυχώς, η τεχνολογία φρόντισε ώστε να υπάρχει πλήθος video με τα αγωνιστικά του κατορθώματα, για να μείνει ανεξίτηλος στην μνήμη των φιλάθλων ένας από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες που εμφανίστηκε σε αυτόν τον πλανήτη. Όμως πέρα από την τεχνολογία, έβαλε κι ο ίδιος το..χεράκι του αλλά και τα γονίδιά του για να γιγαντωθεί ο θρύλος του ονόματός του, μέσω του τέκνου του, του Domantas (προσοχή, όχι Ντομάτας).

Ο μικρός Sabonis λοιπόν αντίκρισε πρώτη φορά τον κόσμο μας την 3^η του Μαϊου το 1996 σε μια κλινική στο Όρεγκον του Πόρτλαντ. Αν αναρωτιέστε πως γεννήθηκε ένας Λιθουανός στις ΗΠΑ, η απάντηση είναι απλή αν ο πατέρας σου είναι ο Arvydas, που εκείνη την εποχή μεσουρανούσε στους Portland Blazers. Κάπως έτσι ο Domantas έχει και την αμερικανική υπηκοότητα. Παρ’όλα αυτά, από μικρό παιδάκι εκπροσωπεί επάξια τις εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών της μικρής αλλά μπασκετομάνας χώρας της Βαλτικής. Gossip fact: οι αμερικανοί είχαν την δυνατότητα να τον «κλέψουν» έτσι ώστε να αγωνιστεί με το δικό τους εθνόσημο στο στήθος, αλλά αφενός το πατριωτικό πείσμα του πατέρα του (ο οποίος έζησε την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και όσα αυτή επέφερε όντας στο απόγειο της καριέρας του, βιώνοντας δύσκολες στιγμές) αφετέρου η τότε δυσπιστία των αμερικανών για τις ικανότητες του ψηλόλιγνου πιτσιρικά, είχαν σαν αποτέλεσμα η Dream Team USA να στερηθεί έναν σέντερ που ΞΕΡΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΝΤΑΡΙΑ ΜΠΑΣΚΕΤ. Μεταξύ μας, αυτή είναι πλέον και η θέση-αχίλλειος πτέρνα στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ αλλά ας πρόσεχαν.

Ο 23χρονος, πλέον, Domantas μεγάλωσε στις ΗΠΑ μέχρι την ηλικία των 8 ετών, περνώντας και κάποια μικρά διαστήματα διακοπών στο Κάουνας. Το 2003 μαζί με τον μπαμπά Sabonis όλη η οικογένεια άφησε την άλλη άκρη του Ατλαντικού και μετακόμισε στην Μάλαγα, άσχετο βέβαια που ο γίγας Arvydas «κόλλησε τα τελευταία ένσημα» στην αγαπημένη του Ζαλγκίρις την χρονιά εκείνη. Ο μικρός Domantas ξεκίνησε την σχέση του με την πορτοκαλί σπυριάρα σε ηλικία 3 ετών. Προφανώς επηρεάστηκε από τους 2 μεγαλύτερους αδερφούς του, Zygis και Tautvydas, οι οποίοι επίσης ξεκίνησαν την ενασχόλησή τους με το μπάσκετ σε μικρή ηλικία. Δεν θα ήταν, άλλωστε, δυνατόν τα παιδιά ενός θρύλου του αθλήματος να ασχοληθούν με κάποιο άλλο σπορ. Ακόμα και το στερνοπαίδι της οικογενείας, η Ausrine, έκανε μια απόπειρα να ακολουθήσει τα χνάρια του μπαμπά. Παρεπιμπτόντως, ο Domantas έχει απίστευτη αδυναμία στην μικρή του (κατά ένα χρόνο βέβαια) αδερφή, παίρνοντας ειδική άδεια από τους Oklahoma Thunder για να παρευρεθεί στην ορκομωσία της.

Πρέπει πάντως να συγχαρούμε τον μπαμπά Sabonis για την διορατικότητά του. Ερωτηθείς προ ετών ποιο από τα βλαστάρια του είναι ικανό να «μπει στα παπούτσια του», απάντησε κατηγορηματικά «Ο Domantas, γιατί είναι ιδιαίτερα πεισματάρης και αριστερόχειρας(!)». Πράγματι, ο μικρότερος γιος του ήταν αυτός που αξιοποίησε καλύτερα τα ερεθίσματα που έλαβε μεγαλώνοντας, από τις διαφορετικές μπασκετικές σχολές με τις οποίες αλληλεπίδρασε. Πρόκειται για έναν παίχτη που διδάχθηκε τις αρχές της λιθουανικής σχολής από τον καλύτερο δάσκαλο, παράλληλα με την οργάνωση και την νοοτροπία νικητή που υπάρχει στα σχολεία και στα κολλέγια των ΗΠΑ, συν την τακτική ματιά, την άμυνα και την υπομονή του υψηλότερου επιπέδου του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Όντας λοιπόν στην Μάλαγα, εντάχθηκε εξαρχής στα τμήματα υποδομής της τοπικής ομάδας, όπου και ξεχώρισε από νωρίς. Σε ηλικία 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σε επίσημο αγώνα, για ένα ματς του Eurocup κόντρα στην Τσιμπόνα του Ζάγκρεμπ την σεζόν 2012-2013.

Ακολούθησαν μερικοί ευρωπαϊκοί αγώνες ακόμα με ολιγόλεπτη συμμετοχή και στο Β’ εξάμηνο της σεζόν εκείνης παραχωρήθηκε δανεικός στην Clinicas Rincon, σωματείο στην ευρύτερη περιοχή της Ανδαλουσίας, προκειμένου να «ψηθεί». Σημείωση, η συγκεκριμένη ομάδα το 2016 διαλύθηκε, έχοντας όμως προηγουμένως αναδείξει παίκτες όπως ο Κούζμιτς, ο Αμπρίνες κι ο Λίμα!

Την επόμενη σεζόν συμμετείχε κανονικά στην προετοιμασία της Μάλαγα και στις 13 Οκτωβρίου 2013 ήρθε το πολυπόθητο ντεμπούτο στην ισπανική λίγκα, όπου έγινε ο νεαρότερος παίχτης στην ιστορία του συλλόγου που έπαιξε στο πρωτάθλημα (σε ηλικία 17 ετών και 5 μηνών). Έπειτα από 5 ημέρες, ήρθε και η πρώτη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα κόντρα στον Ολυμπιακό, πραγματοποιώντας αρκετά αξιοπρόσεκτη εμφάνιση. Η καθοδήγηση από τον μέντορα του (φυσικά ο πατέρας του, τι περιμένατε?) είναι εμφανής από το γεγονός ότι καθόλη την παραμονή του στην Ισπανία, ο Domantas δεν υπέγραψε ποτέ επαγγελματικό συμβόλαιο με απολαβές, προκειμένου να διατηρήσει το δικαίωμα να ενταχθεί σε κάποιο κολλέγιο και κατά συνέπεια στο NCAA (το κολλεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, εκ του οποίου προέρχεται το 80%-90% των παικτών του ΝΒΑ)! Μεγάλη αλεπού ο Arvydas..

Και πράγματι, το καλοκαίρι του 2014 ο Domantas επέστρεψε στις ΗΠΑ, προκειμένου να ενταχθεί στο Gonzaga University, ρίχνοντας άκυρο σε τριετές συμβόλαιο που του έδινε η Μάλαγα με συνολικές απολαβές 630.000$. Μεταξύ μας, τόσα έπαιρνε για χαρτζιλίκι κάθε χρόνο, τι να του πουν τα ψίχουλα των ισπανών! Συν τοις άλλοις, η συνέχεια τον δικαίωσε πανηγυρικά. Βέβαια, πριν εισέλθει επίσημα στο NCAA, είχε κάνει το όνομά του γνωστό μέσα από κάποιες καλές εμφανίσεις με την Μάλαγα, καθώς και διακρίσεις (ατομικές και ομαδικές) με την ομάδα Νέων του συλλόγου. Καλύτερη του εμφάνιση επί ευρωπαϊκού εδάφους οι 13 πόντοι που σημείωσε στο πρωτάθλημα χωρίς να χάσει σουτ, 3 Μαϊου 2014.

Η κολλεγιακή του διαδρομή ξεκίνησε με τον ίδιο να αγωνίζεται ως επί το πλείστον 4αρι, Power Forward που λέμε και στο χωριό μου (κλισέ αστείο). Και ως τέτοιος άρχισε πλέον να ξεδιπλώνει τα ταλέντα του στο παρκέ, επιφέροντας ανακούφιση στον πατέρα του που δεν έκρυψε ότι εκείνη τη σεζόν ανησυχούσε γιατί έδειχνε, για κάποιο λόγο, μπλοκαρισμένος. Μετά από ένα dominant ντεμπούτο, ακολούθησαν εμφανίσεις με μέσο όρο 13 πόντους και 11 ριμπάουντ, αντίστοιχα, σε 26 λεπτά συμμετοχής, μέχρι που ψηφίστηκε καλύτερος παίχτης στη Δυτική Περιφέρεια τον μήνα Φεβρουάριο. Το μέταλλό του φάνηκε στα κρίσιμα ματς της σεζόν, αρχικά στον τελικό της Δυτικής Περιφέρειας, όπου με 15 πόντους και 6 ριμπάουντ πέταξε έξω τους BYU Cougars (ωραίο όνομα πανεπιστημίου..). Το Gonzaga μπήκε στην τελική φάση του πρωταθλήματος, το March Madness, φτάνοντας στους 8 της διοργάνωσης όπου αποκλείστηκε από τους μετέπειτα πρωταθλητές, Duke. Ο Sabonis υπήρξε αιχμή του δόρατος στα παιχνίδια εκείνα, σχεδόν με double-double νούμερα. Έτσι, ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι για το αν θα συμμετείχε στο Draft του 2015. Η καθοδήγηση από τον Arvydas αλλά και τον προπονητή του, Mark Few, τον οδήγησε να μείνει άλλη μια σεζόν στο κολλεγιακό. Τα ωραία κρασιά ωριμάζουν σιγά σιγά άλλωστε..

Στην έναρξη της χρονιάς 2015-2016, βρισκόταν στην 20^η θέση των rankings στο NCAA, με την περιγραφή «ένας από τους καλύτερους και ικανότερους rebounder». Στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, κυριολεκτικά απελευθέρωσε το κτήνος! Γρήγορα καθιερώθηκε σε 20+ πόντους με ποσοστά ευστοχίας πάνω απο 70%, έπιασε και 36 πόντους career high! Φυσικά σταθερός σε διψήφιο αριθμό rebound, βάζοντας στο παιχνίδι του και την δημιουργία, ενώ σκλήρυνε και στην άμυνα. Αποτελεσματικότατος, οικονομικός σε προσπάθειες και με υψηλό μπασκετικό IQ και στις 2 πλευρές του παρκέ. Στο March Madness εκείνη την χρονιά έκανε φανταστικές εμφανίσεις, η γενική μετριότητα του Gonzaga όμως είχε σαν αποτέλεσμα να αποκλειστεί στον γύρο των 16. Ο Domantas ήταν ο πιο αποτελεσματικός παίχτης στο post-up παιχνίδι σε ολόκληρο το NCAA! (σας είπα, πολλά καντάρια μπάσκετ). Στην 2^η του χρονιά στο κολλεγιακό, διπλασίασε τα νούμερά του σε κάθε στατιστική κατηγορία! Θεωρήθηκε top prospect μαζί με Ben Simmons, Brandon Ingram & Jamal Murray! Υμνήθηκε από τον προπονητή του, που χαρακτηριστικά είπε «παίζει με μοτέρ, τα κάνει όλα φανταστικά για ψηλός παίχτης», ενώ το ESPN τον χαρακτήρισε κινούμενο double-double. Ψιλοπράματα..

Και κάπως έτσι, επιλέχθηκε στο νούμερο 11 στο Draft του 2016 από τους Orlando Magic. Αμέσως, τον αντάλλαξαν μαζί με Ιλιασόβα και Ολαντίπο στους Oklahoma για τον Ιμπάκα! Στην πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ ξεκίνησε βασικός στους 66 από τους 82 αγώνες, με καλές εμφανίσεις για rookie season, διατηρώντας όλα τα καλά στοιχεία που είχε δείξει ως τότε.

Παρ’όλα αυτά, το επιτελείο των Oklahoma ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκε όσο θα έπρεπε. Ενδεικτικά, στην post-season έπαιξε μόλις 6 λεπτά στην σειρά με τους Rockets! Με την έλευση του Taj Gibson, σταδιακά βγήκε από το rotation. Βέβαια, συμμετείχε στο All Star Game της χρονιάς αυτής και πιο συγκεκριμένα στο κομμάτι των Rising Stars, αν και θα χαρακτηριζόταν ως μια μέτρια χρονιά, με βάση και τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτόν.

Το επόμενο καλοκαίρι θα τον έβρισκε ως κομμάτι μιας ακόμα ανταλλαγής που συντάραξε τα νερά του ΝΒΑ. Προς δική του απογοήτευση, όπως είπε ο ίδιος, οι «ανυπόμονοι» Oklahoma τον έδωσαν πακέτο με τον Oladipo (πάααλι..) στους Indiana Pacers με αντάλλαγμα τον Paul George, σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια, εκ του αποτελέσματος, να χτυπήσουν το πρωτάθλημα. Ο Domantas, ως εκ τούτου, έχασε τόσο το Summer League όσο κυρίως το Ευρωμπάσκετ του 2017, καθώς έμεινε εκτός εθνικής ομάδας. Τα χτυπήματα ήταν ηχηρά αλλά ο ίδιος έβγαλε αντίδραση με το «μέταλλο» του ονόματός του. Ανεβάζοντας στροφές σταδιακά μέσα στη σεζόν 2017-2018, έκανε εμφανίσεις με αρκετά συχνά διψήφιο αριθμό πόντων και ριμπάουντ, ξεχωρίζοντας για την αμυντική του προσήλωση. Συμμετείχε ξανά στο All-Star Game (πάλι στους Rising Stars) και σημείωσε career high στο ΝΒΑ κόντρα στους Hornets με 30 πόντους!

Την σεζόν 2018-2019, φάνηκε ποιος ήταν ο κρυπτονίτης αυτού του παιδιού. Η επιλογή των Pacers να ενεργοποιήσουν την option στο συμβόλαιό του ώστε να τον «δέσουν» στην  Indiana, του έδωσε το σταθερό περιβάλλον που πάντα έψαχνε, για να αποδώσει τα μέγιστα που μπορεί! Οι αλλαγές περιβάλλοντος που βίωνε διαρκώς από μικρή ηλικία ίσως τον οφέλησαν μπασκετικά, αλλά δεν τον βοήθησαν σε συναισθηματική σταθερότητα. Απόδειξη αυτού αποτελεί η φοβερή 2^η χρονιά του στο κολλεγιακό (βρήκε σταθερότητα) αλλά και στους Pacers, που πέρυσι και φέτος είναι εξαιρετικός, έχοντας ρόλο στην ομάδα, αναγνώριση από τον κόσμο και σεβασμό από συμπαίκτες! «Όταν τα πράγματα ζορίζουν, οι συμπαίκτες μου λένε πως πρέπει να αναλάβω δράση γιατί με χρειάζονται!» Τάδε έφη φέτος στην έναρξη της σεζόν. Πέρυσι λοιπόν μέτρησε 14,1 πόντους, 9,3 ριμπάουντ 2,9 ασσίστ και 0,4 μπλοκ ανά παιχνίδι, σε κανονική διάρκεια και playoffs, ανά 24,8 λεπτά! Ψηφίστηκε ως ο καλύτερος λιθουανός καλαθοσφαιριστής της χρονιάς. Σας τα έλεγα? Το προηγούμενο καλοκαίρι υπέγραψε νέο, τετραετές συμβόλαιο με τους Pacers.

Το αποτέλεσμα? 12 σερί double-double (ρεκόρ για τον ίδιο και την ομάδα), το πρώτο triple-double, κόντρα στους Denver αρά και τον φοβερό Jokic, όντας ο πρώτος λιθουανός έβερ που πετυχαίνει κάτι τέτοιο στο ΝΒΑ, συμμετοχή στο All-Star με την Team Lebron. Σκοράρει με post-up παιχνίδι, τελειώνει φάσεις πάνω από την στεφάνη, προσφάτως έβαλε στο ρεπερτόριο του και το τρίποντο (αν και θέλει δουλειά ακόμα). Βλέπει τους συμπαίχτες του στην επίθεση ενώ στην άμυνα είναι τείχος, καθώς έβαλε κι άλλα μυικά κιλά, ενώ είναι σεσημασμένος ριμπάουντερ καθώς τα κατεβάζει σα μεζέδες! Παίζει με άνεση κυρίως στο 5 αλλά και το 4, δεν τραυματίζεται ποτέ ενώ ξεχωρίζει για την άρτια τεχνική του! Ακριβώς όπως ο πατέρας του..Πέρα από την αλματώδη ατομική βελτίωση, στόχος του είναι να βοηθήσει τους σταθερούς Pacers να πάνε βήμα παραπάνω και να φτάσουν επιτέλους σε τελικό περιφέρειας για αρχή και βλέπουμε.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ήταν μέλος της εθνικής Λιθουανίας που πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2015, με σημαντικό ρόλο μάλιστα. Κατά τα άλλα, μια βόλτα στο προφίλ του στο Instagram αποδεικνύει το δέσιμο της οικογένειας Sabonis, την αδυναμία του στον μπαμπά πέραν της μικρής του αδερφής και ότι κρύβει καλά την προσωπική του ζωή. Προσωπική εκτίμηση? Δείξτε του εμπιστοσύνη εκεί στις Αμερικές βρε κόμπρες (Παρασκευάς Alert) και σε 2 χρόνια θα είναι στο τοπ-3 των ψηλών στο ΝΒΑ! Εμείς τα ξανά λέμε με το τρίτο μέρος κι έναν παίχτη που δεν περιμένατε..