Νίκος Μπελογιάννης «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»

Έρχεται στη ζωή στις 22 Δεκεμβρίου 1915 στην Αμαλιάδα και έμεινε στην ιστορία ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών ΝΑΖΙ και του Δημοκρατικού Στρατού. Το όνομα του Νίκος Μπελογιάννης και ήταν κομμουνιστής.

Γόνος μικροαστικής οικογένειας ήταν άριστος μαθητής, φοίτησε στη Νομική Σχολή Αθηνών, ενώ από μικρή ηλικία είχε προσχωρήσει στις τάξεις του παράνομου τότε Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του καθώς φυλακίστηκε και εξορίστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά στην Ακροναυπλία. Πρωτοπόρησε στη κίνηση που έκαναν 600 συγκρατούμενοι του να ζητήσουν να πολεμήσουν στο μέτωπο της Αλβανίας κάτι που όχι μόνο τους το απαγόρευσε το καθεστώς αλλά τους παρέδωσε και στους Γερμανούς κατακτητές. Συνέγραψε στη φυλακή το »Σχέδιο για μια ιστορία της Nεοελληνικής Λογοτεχνίας» κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του και το »Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα».

Το 1943 δραπέτευσε και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ όπου υπηρέτησε ως πολιτικός επίτροπος και υπήρξε στενός συνεργάτης του Άρη Βελουχιώτη όταν ο τελευταίος βρέθηκε στην Πελοπόννησο. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο που επακολούθησε ήταν πολιτικός επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Μετά την ήττα του ΔΣΕ ήταν από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν τη χώρα τον Αύγουστο του 1949 και εγκαταστάθηκε σαν πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία. Τον Ιούνιο του 1950 επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα μέσω Αργεντινής με το ψευδώνυμο Ερρίκος Πανόζ, για να ανασυγκροτήσει τις οργανώσεις του παράνομου ΚΚΕ στην Αθήνα, που είχαν διαλυθεί από τις συλλήψεις και εκτελέσεις πολλών στελεχών του.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1950, συνελήφθη και δικάστηκε για την εμπλοκή του με το ΚΚΕ με βάση τον Αναγκαστικό Νόμο 509/1947, σύμφωνα με τον οποίο το ΚΚΕ είχε κηρυχθεί παράνομο θεωρούμενο ως εγκληματική οργάνωση. Υπήρξε πολύ μεγάλη κατακραυγή και διεθνής κινητοποίηση. Μέσα μια βδομάδα η κυβέρνηση Πλαστήρα έλαβε περίπου 250.000 τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο, με τα οποία πολλοί επώνυμοι και μη ζητούσαν να μην εκτελεσθεί ο Μπελογιάννης. Ανάμεσά τους, ο Σαρλ ντε Γκολ, οι Πωλ Ελυάρ, Ζαν Κοκτώ, Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Ναζίμ Χικμέτ, Πάμπλο Πικάσσο και Τσάρλι Τσάπλιν. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων είχε δηλώσει :«Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».Τελικά, στις 30 Μαρτίου 1952, ημέρα Κυριακή και ώρα 04:10 τα χαράματα, οι τέσσερις μελλοθάνατοι κομμουνιστές, Μπελογιάννης, Νίκος Καλούμενος, Δημήτης Μπάτσης και Ηλίας Αργυριάδης μεταφέρθηκαν από τις φυλακές της Καλλιθέας στο στρατόπεδο του Γουδή και εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού με τα φώτα των προβολέων των φορτηγών που τους μετέφεραν. Η Έλλη Παππά δεν εκτελέστηκε λόγω του παιδιού του Μπελογιάννη που κυοφορούσε και γέννησε αργότερα μέσα στη φυλακή και ο Τάκης Λαζαρίδης λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Η ώρα και η ημέρα της εκτέλεσης ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη διότι οι εκτελέσεις γινόταν πάντα το πρωί και ποτέ μέρα Κυριακή ακόμα και από τους Γερμανούς Ναζί κατακτητές. Αυτό ίσως φέρεται να έγινε τότε για να προλάβουν οι υπέρμαχοι της εκτέλεσης τυχόν απονομή χάριτος.

Ο Νίκος Μπελογιάννης υπήρξε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας πραγματικός κομμουνιστής, γνήσιο τέκνο του Κομμουνιστικού Κόμματος και κινήματος, που αγάπησε το λαό και την Ελλάδα μέχρι το τέλος του, ένας λόγιος που επέδειξε μεγαλείο πνεύματος και αυταπάρνησης.