Viva Zapata 1952 – Του Οδυσσέα Σουρίλα

Ταινία που αναφέρεται στη ζωή και την δράση του Μεξικάνου επαναστάτη Emiliano Zapata. Αυτό που πρέπει να πούμε κυρίως είναι το γεγονός πως είναι μια ταινία μυθοπλασίας κυρίως και αναφέρεται κυρίως στο μύθο του Zapata και όχι ακριβώς στη ζωή του. Την σκηνοθεσία της ταινίας είχε αναλάβει ο Elia Kazan (υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών) και το σενάριο ο John Steinbeck (υποψηφιότητα για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου), ο οποίος αργότερα τιμήθηκε και με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1962. Αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι η έντονη πολιτικοποίηση που αναδίδει η ταινία. Πράγματι την ίδια εποχή ο Kazan (πρώην κομμουνιστής) είχε καταθέσει μερικά ονόματα παλιών συνεργατών του στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων και μέσα από αυτήν την ταινία και το On the Waterfront προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις του.

Τέλος πάντων, εδώ μελετάμε τέχνη και όχι πολιτική οπότε συνεχίζουμε στα της ταινίας τώρα. Ο Kazan απέδωσε όσο καλύτερα μπορούσε την ατμόσφαιρα της εποχής, τα ρούχα, τα κτίρια, τα αντικείμενα, αφού πρώτα μελέτησε φωτογραφίες της εποχής εκείνης. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ήταν οι Marlon Brando (Emiliano Zapata, υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Ανδρικού Πρωταγωνιστικού Ρόλου) και ο Anthony Quinn (Eufemio Zapata, Όσκαρ Ανδρικού Υποστηρικτικού Ρόλου). Αυτό που παρατηρεί κανείς με τον Brando είναι ο τρόπος που προσεγγίζει τον ρόλο. Όντας ηθοποιός της μεθόδου προσπαθεί να προσεγγίσει την ψυχολογία του ήρωα και να νιώσει τα ίδια συναισθήματα με αυτόν. Όντως, αξίζει κανείς να παρατηρήσει τις κινήσεις του σώματος και του προσώπου, τα βλέμματα, την ομιλία του Brando. Όλα αυτά πάντως μπορούμε να τα δούμε στην σκηνή που δολοφονείται ο αδερφός του (προς το τέλος της ταινίας).

Επίσης, δυνατό σημείο της ταινίας είναι και τα σκηνικά που χρησιμοποιήθηκαν και τα τοπία που επιλέχθηκαν (υποψηφιότητα Όσκαρ Σκηνικών). Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν σε Μεξικό, Ρώμη, Κολοράντο και αλλού. Πάντως βλέπουμε με σαφήνεια να αναπαράγεται ο άνθρωπος εκείνης της εποχής. Τα ρούχα, τα σκηνικά τα αντικείμενα, οι συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα του ανθρώπου εκείνη της εποχής μας γίνονται γνωστά. Ακόμα, ο τρόπος σκηνοθεσία του Kazan θυμίζει έντονα πράξεις θεατρικής παράστασης. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως υποψηφιότητα για Όσκαρ είχε και η Μουσική της ταινίας