Γεώργιος Παπανικολάου: Ο άνθρωπος που έσωσε και σώζει τη ζωή εκατομμυρίων γυναικών

«Η Ελλάς είναι ένα παμμέγιστο νεκροταφείο, επάνω εις το οποίο είναι στημένα τα αγάλματα των αρχαίων σοφών.»

Ήταν 19 Φεβρουαρίου του 1962 όταν έφυγε από τη ζωή, ένας από τους μεγαλύτερους ερευνητές – επιστήμονες της σύγχρονης Ελλάδας ο Γεώργιος Παπανικολάου. Γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας στις 13/5/1883 και έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έσωσε και συνεχίζει να σώζει εκατομμύρια ζωές στον κόσμο, με την έγκαιρη διάγνωση που παρέχει το «τεστ Παπ» που δημιούργησε και σκοπό έχει τον έγκαιρο εντοπισμό του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Κύμη όπου τελείωσε το δημοτικό. Στην συνέχεια μετέβη στην Αθήνα για να ολοκληρώσει το σχολείο ενώ σε ηλικία 21 ετών κατάφερε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιατρική σχολή Αθηνών. Παράλληλα στα φοιτητικά χρόνια του μελετούσε έργα των Καντ, Νίτσε, Γκέτε, Σοπενχάουερ τα οποία δόμησαν τη σκέψη και τις δράσεις του τα επόμενα χρόνια.

Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του και τη στρατιωτική του θητεία επέστρεψε στην Κύμη όπου συστηματικά επισκέπτονταν μια Παροικιά Λεπρών της περιοχής εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη του παρά τα μεγάλα προβλήματα της εποχής.
Το 1907 έχοντας αντιληφθεί τα προβλήματα που έχει ο ερευνητικός τομέας στην Ελλάδα βρέθηκε στη Γερμανία για μετεκπαίδευση, σε αντίθεση με την επιθυμία του πατέρα του που τον ήθελε μαζί του στην Ελλάδα. Το 1910 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Φυσικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου για την εργασία του «Περί των συνθηκών της διαφοροποιήσεως του φύλου των Δαφνιδών».

Το 1913, με το πέρας των Βαλκανικών πολέμων στους οποίους συμμετείχε, μετανάστευσε με την γυναίκα του Ανδρομάχη Μαυρογένη στις ΗΠΑ για να βρει τις κατάλληλες συνθήκες έρευνας για να ξεκινήσει το μεγάλο έργο του. Εκεί εργάστηκε ως έμπορος χαλιών αλλά και ως μουσικός για να κερδίσει τα προς το ζειν. Ώσπου ο διάσημος γενετιστής του πανεπιστημίου Κολούμπια Τ. Μόργκαν, ο οποίος χρησιμοποίησε στο έργο του τα πορίσματα της διδακτορικής διατριβής του νεαρού Παπανικολάου. Ο Μόργκαν μεσολάβησε στην πρόσληψή του στο παθολογοανατομικό εργαστήριο του νοσοκομείου της Νέας Υόρκης. Από εκεί θα βρεθεί στο αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου του Κορνέλ. Από τότε ξεκίνησε η σταδιοδρομία του φτάνοντας να γίνει το 1957 ομότιμος καθηγητής χωρίς να διδάξει ποτέ σε κάποιο τμήμα.

Μετά από χρόνια εργαστηριακών και κλινικών ερευνών το 1928 ανακοίνωσε για πρώτη φορά τα πορίσματα με τίτλο «Νέα διάγνωση του καρκίνου», την οποία υποδέχθηκαν με δυσπιστία οι ιατρικοί κύκλοι εκείνης της εποχής. Απόλυτα βέβαιος για το έργο του, συνέχισε τις προσπάθειες για να πείσει τους επιστημονικούς κύκλους. Το 1943 δημοσιεύει την εργασία «Διάγνωση του καρκίνου της Μήτρας από το κολπικό υγρό» η οποία χαρακτηρίζεται έως και σήμερα μια από της κορυφαίες στιγμές της ιατρικής επιστήμης. Το 1954 εξέδωσε τον «Ατλαντα της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας», που αποτελεί την ολοκλήρωση και την επισφράγιση του έργου του.

Για τη συμβολή του προτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ ενώ του απονεμήθηκαν πολλά αμερικάνικα ιατρικά βραβεία και μετα τον θάνατο του το Βραβείο του ΟΗΕ. Το 1932 το ελληνικό κράτος τον τίμησε ως το πρώτο επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1949 η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τον ονόμασε επίτιμο διδάκτορα.

YOU MIGHT ALSO LIKE