Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Ο θεός του ποδοσφαίρου – Του Οδυσσέα Σουρίλα

Ο Diego Armando Maradona είναι ίσως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει περάσει από τους αγωνιστικούς χώρους. Η καριέρα του ξεκίνησε στα τέλη των 70ς και διήρκησε περίπου 20 χρόνια. Εξίσου γνωστός όμως είναι για την πολυτάραχη ζωή του και την χρήση ναρκωτικών, αλλά και για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Είναι σύμβολο μια ολόκληρης γενιάς τόσο για την χώρα του όσο και για τους οπαδούς των ομάδων από τις οποίες πέρασε, κυρίως  της Νάπολη και της Μπόκα Τζούνιορς. Έχει ψηφιστεί ως ο καλύτερος παίκτης του 20^ου αιώνα μαζί με τον Pele το 2002.

Ο Maradona γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στην περιοχή Λανούς της πρωτεύουσας της Αργεντινής, Μπουένος Άιρες. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και μεγάλο  μέρος της παιδικής του ηλικίας το πέρασε μεγαλώνοντας σε μια παραγκούπολη της πρωτεύουσας. Είχε επίσης, 5 αδέλφια. Η επαφή του με το ποδόσφαιρο έγινε από πολύ μικρή ηλικία. Όταν ήταν 8 ετών τον ανακάλυψε να παίζει στις αλάνες της περιοχής που έμενε άνθρωπος της Αρχεντίνος Τζούνιορς και θέλησε να τον εντάξει στις ακαδημίες της. Οι άνθρωποι της ομάδας είχαν μείνει τόσο έκπληκτοι από τις ικανότητες του μικρού που αποφάσισαν να επενδύσουν και να ασχοληθούν πολύ με αυτόν. Στα 10 του ήταν βασικό μέλος της εφηβικής ομάδας ενώ στα 12 του έδειχνε τα μαγικά του στους θεατές της ομάδας κατά την διάρκεια των ημιχρόνων της πρώτης ομάδας.

Την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση την έκανε με την Αρχεντίνος όταν ήταν 15 ετών. Το πρώτο του γκολ το έβαλε τον Νοέμβριο του 1976 εναντίον της Σαν Λορέντζο. Στην Αρχεντίνος έμεινε 5 χρόνια και έδειξε μερικά από τα δείγματα της ποδοσφαιρικής του ευφυίας. Οι εμφανίσεις του τράβηξαν την προσοχή του τότε προπονητή της Εθνικής ομάδας της χώρας. Το ντεμπούτο του με τα χρώματα της εθνικής Αργεντινής πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1977 εναντίον της Ουγγαρίας. Το 1978 η Αργεντινή διοργάνωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, ο Maradona δεν κλήθηκε στις επιλογές του προπονητή γιατί θεωρήθηκε πολύ μικρός. Το 1979 κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο, αφού με την Εθνική Ελπίδων της χώρας του κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων που έγινε στην Ιαπωνία.

Μετά από πέντε επιτυχημένα χρόνια στην Αρχεντίνος το 1981 πήρε μεταγραφή για την ομάδα της καρδιάς του, με την οποία θα συνδεθεί περισσότερο απ’ όλες τις άλλες, την Μπόκα Τζούνιορς. Πήγε στην Μπόκα όμως μια εποχή που είχε τεράστια χρέη και βρισκόταν σε άθλια οικονομική κατάσταση. Οπότε το 1982 η ομάδα αποφάσισε να τον πουλήσει για να μπορέσει να επιβιώσει οικονομικά. Στο Πρωτάθλημα Αργεντινής έγραψε ιστορία, αφού επί πέντε συνεχόμενες χρονιές είχε βγει πρώτος σκόρερ και σε 207 συμμετοχές πέτυχε 144 γκολ. Το 1979 και 1980 είχε ψηφιστεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Νότιας Αμερικής. Το 1982 μετά από μυστικές διαπραγματεύσεις ο Maradona  παίρνει μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα, λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982.

Το Παγκόσμιο εκείνη την χρονιά γινόταν στην Ισπανία και η Αργεντινή πήγαινε ως η νικήτρια του προηγούμενου. Αυτή τη φορά με την ίδια ομάδα με τότε και τον Maradona στη σύνθεσή της οι βλέψεις ήταν υψηλές πάλι, αλλά η ομάδα έφτασε ως τα προημιτελικά, όπου και αποκλείστηκε από την Ιταλία. O Maradona έπαιξε σε πέντε παιχνίδια της εθνικής και πέτυχε δυο γκολ, αλλά κατηγορήθηκε ιδιαίτερα για την αποβολή του στο παιχνίδι με την Βραζιλία.

Μετά το Παγκόσμιο η Μπαρτσελόνα τον παρουσίασε διθυραμβικά στον κόσμο και στους δημοσιογράφους, ενώ τον έδεσε με ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαιο ως εκείνη την στιγμή. Αγωνίστηκε στο ισπανικό Πρωτάθλημα από το 1982 έως το 1984. Στην Μπαρτσελόνα περισσότερο έπαιζε σαν επιθετικός μέσος, παρά σαν κυνηγός, όπως είχε συνηθίσει. Έκανε 58 συμμετοχές και πέτυχε 38 γκολ συνολικά.  Αλλά αυτά τα χρόνια εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα τραυματισμών και την περίοδο 1982-83 έμεινε εκτός αγωνιστικής δράσης 4 μήνες. Την ίδια περίοδο άρχισε να κάνει και χρήση ναρκωτικών. Στην Ισπανία ο μόνος τίτλος που κέρδισε ήταν ένα Κύπελο και μάλιστα στον τελικό που έγινε στη Μαδρίτη ήταν πρωταγωνιστής στα επεισόδια που τον σημάδεψαν. Όντας απογοητευμένος και έχοντας αρνητικές εμπειρίες από την Ισπανία αποφάσισε να αναζητήσει την νέα ποδοσφαιρική του στέγη σε άλλη ομάδα.

Αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην ομάδα της Νάπολι. Επρόκειτο για μια μικρομεσαία ομάδα τότε, χωρίς διακρίσεις. Η παρουσία του εκεί ανέβασε επίπεδο την ομάδα, την έκανε πρωταγωνίστρια τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ευρώπη και την έκανε μια από τις πιο αγαπητές ομάδες στον κόσμο εκείνη την εποχή. Ο Maradona με την Νάπολι έφτασε στο αποκορύφωμα τις ποδοσφαιρικής του καριέρας. Έγινε ο αρχηγός της ομάδας, την οδήγησε σε τίτλους εγχώριους και ευρωπαϊκούς, ενώ έγινε ο αγαπημένος των οπαδών της ομάδας. Επίσης, ο ίδιος ενσάρκωνε με τον καλύτερο τρόπο τις διαφορές ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο στην Ιταλία που ήταν έντονες εκείνη της εποχή. Ο Νότος ένιωθε πως παραγκωνιζόταν προς χάριν του ανεπτυγμένου Βορρά, ο οποίος κρατούσε με τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τα εργοστάσια την οικονομία της χώρας, ενώ υπήρχε και έντονη κόντρα ανάμεσα στους κάτοικους των περιοχών αυτών. Οι Βόρειοι θεωρούσαν ανθρώπους κατώτερης καταγωγής όσους ήταν από τον Νότο, οι οποίοι στην πραγματικότητα όντως ήταν φτωχοί και ζούσαν πολλοί από αυτούς κάτω από τα όρια της φτώχειας. Έτσι και ο Maradona, όπως είδαμε,  καταγόταν από μια φτωχή οικογένεια που ζούσε σε μια  παραγκούπολη του Μπουένος Άιρες και ίσως ο λόγος που επέλεξε την Νάπολι να ήταν ότι συνδέθηκε με την ψυχολογία των ανθρώπων της περιοχής.

Η μεγαλύτερη ίσως στιγμή του Maradona Εθνική Ομάδα της χώρας του ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Ήταν ο πρωταγωνιστής του τουρνουά και ο ηγέτης- αρχηγός της Εθνικής Αργεντινής. Αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια χωρίς να χάσει λεπτό. Πέτυχε πέντε γκολ και μοίρασε πέντε ασίστ για γκολ στους συμπαίκτες του. Ο πιο μνημειώδης αγώνας του ήταν αυτός εναντίον της Αγγλίας στα προημιτελικά της διοργάνωσης, όπου πέτυχε τα δυο πιο ιστορικά τέρματα στην ιστορία του θεσμού. Το πρώτο το έβαλε με το χέρι και ονομάστηκε «το χέρι του Θεού», ενώ ο δεύτερο είναι σαν εξιλέωση για το πρώτο. Σκόραρε αφού έκανε μια κούρσα εξήντα μέτρων, πέρασε πέντε παίκτες και τον τερματοφύλακα. Η επόμενη εμφάνισή του έναντι του Βελγίου έχει βαθμολογηθεί ως η καλύτερη ποδοσφαιριστή σε Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού πέτυχε και τα δυο γκολ της ομάδας και την οδήγησε στον τελικό, όπου έδωσε την ασίστ για το μοναδικό γκολ του αγώνα.

Με τον Maradona στη σύνθεσή της η Νάπολι κατάφερε και πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα την αγωνιστική περίοδο 1986-1987. Το κατόρθωμα αυτό της ομάδας ήταν μια νίκη του Νότου έναντι του Βορρά και γιορτάστηκε σαν μια τέτοια. Οι οπαδοί γιόρταζαν επί μια εβδομάδα, ενώ έκαιγαν φέρετρα με τις σημαίες των μεγάλων ομάδων του Βορρά, ζωγράφισαν την εικόνα του Maradona σε πολλά από τα κτίρια της πόλης, ακόμα και σε αρχαία και πολλοί γονείς έδωσαν το όνομά του στα παιδία τους. Οι φήμες βέβαια για την εξωγηπεδική του ζωή οργίαζαν την ίδια εποχή.

Η τελευταία ίσως μεγάλη του στιγμή να ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 που έγινε στην Ιταλία. Πάλι ήταν ο ηγέτης της ομάδας και ο αρχηγός της. Στα ημιτελικά η Αργεντινή αντιμετώπισε την Ιταλία, στην έδρα της ομάδας του Maradona, την Νάπολι. Ο κόσμος υποστήριζε τον Maradona και όχι την εθνική ομάδα της χώρας του μιας και ο ίδιος είχε ζητήσει δημοσίως  να τους υποστηρίξουν, για να καταδείξει τις διαφορές Βορρά- Νότου που υπήρχαν στην Ιταλία. Η εθνική της Αργεντινής έφτασε ως τον τελικό, όπου και έχασε από την Δυτική Γερμανία, με ένα γκολ στο 84, ενώ πριν είχε μείνει με 9 παίκτες. Τελικά, το 1991 βρέθηκε θετικός στην κοκαΐνη μετά από έναν αγώνα και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενάμισι  χρόνου από τα γήπεδα. Με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά τελείωσε και η λαμπρή καριέρα του, γιατί ύστερα δεν ξανάπαιξε στο ίδιο επίπεδο. Με τη Νάπολι κατάφερε και πήρε δυο πρωταθλήματα Ιταλίας, ένα Κύπελλο και ένα Κύπελλο UEFA το 1989-1990.

Μετά από απουσία 15 μηνών και παρά το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων για την απόκτησή του, ο ίδιος προτίμησε να αγωνιστεί για μια σεζόν στην ομάδα της Σεβίλλης. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην χώρα του και στην ομάδα της Νιούελς Ολντ Μπόις όπου αγωνίστηκε για έναν χρόνο. Στο παγκόσμιο του 1994 ξεκίνησε δυναμικά, πέτυχε μάλιστα και γκολ απέναντι στην Εθνική ομάδα της Ελλάδας, αλλά βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ και έχασε το υπόλοιπο τουρνουά. Το 1995 μέχρι το 1997 έπαιξε στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς και το 1997 στις 30 Οκτωβρίου ανήμερα των γενεθλίων του ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Σε όλα αυτά τα χρόνια που αγωνιζόταν κατάφερα να αλλάξει το άθλημα για πάντα και σε 698 παιχνίδια επίσημα κατάφερε να πετύχει 366 γκολ.  Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση ασχολήθηκε με πολλά πράγματα, όπως έγινε σχολιαστής ποδοσφαιρικών αγώνων, ασχολήθηκε με την ομάδα της Μπόκα Τζούνιορς, και έγινε προπονητής σε διάφορες ομάδας αυτή την εποχή είναι προπονητής της Χιμνάσια Λα Πλάτα.  Αντιμετώπισε όμως και σημαντικά προβλήματα με την υγεία του εξαιτίας της χρήσης ναρκωτικών και πήγε πολλές φορές σε κλινικές αποτοξίνωσης τόσο στην Αργεντινή, όσο και στην Κούβα. Στην Κούβα μάλιστα γνώρισε και τον Φιντέλ Κάστρο και αμέσως απέκτησαν μια στενή φιλία οι δύο τους. Ο Maradona τον θεωρούσε τον δεύτερο πατέρα του ενώ έκαναν μακρές συζητήσεις, για την Κουβανική Επανάσταση και τον αθλητισμό. Ο ίδιος ο Maradona είχε δηλώση θαυμαστής της Κουβανικής Επανάστασης, ενώ έχει κάνει τατουάζ την εικόνα του Φιντέλ και του Τσε Γκεβάρα. Μόλις έμαθε τον θάνατο του Κάστρο ο Maradona έγραψε ένα άρθρο με το οποίο αναπολούσε στιγμές τους και όσα έχει προσφέρει στον κόσμο.