Καταναλώνω άρα υπάρχω – της Δήμητρας Γκίζα

Σαν άλλο ένα θύμα της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, πολλές φορές έχω το κινητό μου στο χέρι και βλέπω τι συμβαίνει στο κόσμο του διαδικτύου.

Αυτό που παρατηρώ κυρίως είναι το με πόσο μεγάλη χαρά οι άνθρωποι προβάλουν τα καινούρια προϊόντα που αγόρασαν και κυρίως τα επώνυμα brands. Είναι λες και ανεβάζοντας μια τέτοια ανάρτηση παίρνουν μια «ικανοποίηση» μια «κοινωνική αναγνώριση».

Κοίτα, φοράω «Prada» δούλεψα ή μου τα έδωσαν και το πήρα.

Κοίτα, την ανταμοιβή μου. Ικανή για να γεμίσει τη ζωή μου. Δε συμφωνείς; Κοίτα πόσο πιο ωραίο αναδεικνύεται το σώμα μου με μια επώνυμη επιγραφή….

Μια μικρή λέξη κάνει τη διαφορά σε κάποιους. Μια μικρή ασήμαντη υπογραφή που για κάποιο λόγο τους δίνει «φτερά».

Κι όμως κανένα ρούχο δεν δίνει “φτερά” είτε είναι πρώτο είτε δεύτερο χέρι.  Είτε πρώτο είτε δεύτερο χέρι φτιάχτηκε με το αίμα και τον πόνο κάποιων εργατών από χώρες που ακόμα βρίσκονται σε παρακάτω κρίκους στην καπιταλιστική τροφική αλυσίδα.

Και αυτό που πληρώνουμε είναι η υπογραφή και το σχέδιο που κατέβασε το κεφάλι κάποιου γιάπη σε κάποιο πολυτελές γραφείο. Ύστερα προωθήθηκε με το κατάλληλο marketing για να αποκτήσει μαγικές ιδιότητες και να γεμίσει ψευδαισθήσεις αυτόν που θα το φορέσει.

 Στη σύγχρονη εποχή το μότο «καταναλώνω άρα υπάρχω» φαίνεται να αποκτά όλο και πιο κυρίαρχο ρόλο στις ζωές μας.

Οι πρόγονοι μας, δυο γενιές πίσω το πολύ, πίστευαν ότι η ολιγάρκεια και η αποταμίευση είναι μεγάλες αρετές. Επιδιόρθωναν τα ρούχα τους και τα έπιπλα. Οι ηλεκτρικές συσκευές και τα οχήματα που αγόραζαν -όσοι μπορούσαν να αγοράσουν- υποτίθεται ότι θα κρατούσαν μια ολόκληρη ζωή. Θεωρούσαν αμαρτία να πετάνε το φαγητό, ακόμα και την τελευταία μπουκιά ψωμί.

Ήταν άραγε λιγότερο ευτυχισμένοι από εμάς;

Στην πραγματικότητα όλα αυτά που αγοράζουμε δεν είναι πράγματα που έχουμε ανάγκη. Αλλά είναι πράγματα-υπηρεσίες που θέλουμε να έχουμε, που μας έπεισαν ότι θέλουμε να τα έχουμε.

Τα σύγχρονα προϊόντα είναι φτιαγμένα για να κρατούν λίγο καιρό. Ακόμα κι αν συνεχίζουν να λειτουργούν μαθαίνουμε ότι πρέπει να τα αντικαταστήσουμε με το νέο μοντέλο, με το καινούριο πρόγραμμα. Κάθε χρόνο κυκλοφορεί ένα νέο iphone. Γιατί εσύ να συνεχίσεις να έχεις το παλιό; -το περσινό!

Κι όσο αφορά τη διατροφή, εκεί είμαστε απόλυτα χαρούμενοι καταναλώνοντας. Αυτή τη στιγμή ξοδεύονται στον δυτικό κόσμο για δίαιτες περισσότερα χρήματα απ’ όσα θα χρειάζονταν για να λυθεί το πρόβλημα το παγκόσμιου υποσιτισμού.

Αυτή είναι η αποθέωση, η μεγαλύτερη νίκη του καταναλωτισμού: Όχι μόνο τρώμε πολύ περισσότερα απ’ όσο πρέπει να φάμε, όχι μόνο πετάμε περισσότερα απ’ όσα τρώμε, αλλά μετά ξοδεύουμε ακόμα περισσότερα σε δίαιτες, σε φαγητά με χαμηλά λιπαρά  και σε γυμναστήρια.

Γιατί το κάνουμε; Γιατί το κάνουν όλοι οι άνθρωποι σ’ όλον τον κόσμο, μόλις τους δοθεί η δυνατότητα;

Γιατί νιώθουμε ωραία αγοράζοντας, αποκτώντας περισσότερα.

Γιατί ζούμε σε μια εποχή που το κοινωνικό φαίνεσθαι, η ψευτοπροβολή και η αποδοχή των δεσμών του υπερκαταναλωτισμού είναι πιο σημαντικές αξίες από την πραγματική ζωή και την ελευθερία…!