Γιώργος Σεφέρης: »Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια»

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Σεφέρης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Σεφέρης ο οποίος κατά την διάρκεια της ζωής του υπήρξε και διπλωμάτης, κέρδισε το βραβείο το 1963, όπως αναφέρει η Σουηδική ακαδημία «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες.

Ο Γεώργιος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου του 1900 στη Σμύρνη. Σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αθήνα. Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στην Αθήνα το 1918 αλλά συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία όπου πήρε της πρώτες του σημαντικές εμπειρίες για την λογοτεχνία και την ποίηση. Από το 1927 άρχισε την καριέρα του ως διπλωμάτης και εργάστηκε ως Ακόλουθος της Ελληνικής Κυβέρνησης, Πρόξενος, Πρέσβης, Σύμβουλος πρεσβειών και Διευθυντής Τύπου. Το 1931 κάνει τα πρώτα του βήματα στην ποίηση δημοσιεύοντας την ποιητική συλλογή Στροφή. Για το οποίο πολλοί μεγάλοι ποιητές της εποχής υποστήριξαν ότι εγκαινιάζει μια καινούργια εποχή για την ελληνική ποίηση.

Ουσιαστικά αποτελεί το έργο το οποίο στρέφει την ελληνική ποίηση προς την μοντέρνα γραφή. Με την ποιητική συλλογή με τίτλο Μυθιστόρημα το 1935 έρχεται η καταξίωση. Σ’ αυτό το έργο συναντάμε τα σύμβολα που συνθέτουν την ποιητική μυθολογία του Σεφέρη: το «ταξίδι», οι «πέτρες», τα «μάρμαρα», τα «αγάλματα», η «θάλασσα», ο «Οδυσσέας». Ακολούθησαν τα έργα Γυμνοπαιδία, Το Ημερολόγιο καταστρώματος και η Κίχλη. Έτσι λοιπόν ανανεώνει την ελληνική ποίηση και εισάγει το πνεύμα του σουρρεαλισμού στην Ελλάδα. Κατά την διάρκεια της ποιητικής του καριέρας εκτός από το βραβείο Νόμπελ είχε τιμηθεί και με το έπαθλο «Κωστή Παλαμά» και με το βραβείο ποίησης της Αγγλίας «Φόυλ», ενώ κατείχε θέση επίτιμου διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.

Κλείνουμε με ένα απόσπασμα από τον λόγο κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου Νόμπελ:
«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται»