Απογείωση από το Piraeus Academy με προορισμό το διάστημα και πιλότους τους Mogwai – Του Αντώνη Βαμβακά

To Σαββατόβραδο της πρώτης ημέρας του Δεκέμβρη βρέθηκα στο Piraeus Academy για να παρακολουθήσω μια μοναδική συναυλιακή εμπειρία και από τις σημαντικότερες της χρονιάς,το πολυπόθητο για μένα και για πολλούς άλλους μουσικόφιλους η fans της post-rock live των Σκωτσέζων Mogwai.Την συναυλία άνοιξαν οι αρκετά ενδιαφέρον επίσης post-rockers και ατμοσφαιρικοί Αθηναίοι Afformance. Προτού όμως σχολιάσω και μιλήσω για την πανέμορφη αυτή βραδιά της    συναυλίας θα μιλήσω και θα παρουσιάσω το  έργο του συγκροτήματος.

 

Φέρεσαι στα Μοgwai όπως φέρεται ο πολιτισμός σου σε όλα τα δώρα της φύσης,δεν

  τα κατανοείς δεν είσαι έτοιμος.Ίσως μια μέρα να είσαι,αλλά μέχρι τότε τα Mogwai θα    

   περιμένουν. (Aπό την ταινία Gremlins του 1984 του Στίβεν Σπίλμπεργκ)

 

Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1995 στη Γλασκώβη της Σκωτίας από μια παρέα που γεννήθηκαν όλοι γύρω στα 70’s και είχαν κατά κύριο λόγο punk ακούσματα.Το συγκρότημα αποτελείται από τους Stuart Braithwaite (κιθάρα,φωνή) , Barry Burns (κιθάρα,φωνή,πιάνο,συνθεσάιζερ) ,Dominic Aitchison (μπάσο) , και Barry Bulloch (τύμπανα). Το όνομα τους το εμπνεύστηκαν από το όνομα των πλασμάτων της comedy-horror ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ Gremlins που τα έλεγαν Mogwai όπου στα καντονέζικα σημαίνει κακός δαίμονας.Αγαπούσαν πάρα πολύ τη μουσική και συγκροτήματα όπως οι The Cure και οι Nirvana,το ποδόσφαιρο όπου μάλιστα είναι και μεγάλοι φαν της Celtic (γράφουν και συνθήματα που ακούγονται στο γήπεδο οι μπαγάσες) και τo σύμπαν του Star Wars.

 

Το μουσικό τους στυλ συγκαταλέγεται στην post-rock και διαμορφώθηκε από επιρροές punk,noise,alternative,experimental συγκροτημάτων όπως οι Fugazi,MC5,My Bloody Valentine,Sonic Youth,Pixies,The Cure και Slint. Χαρακτηριστικό τους είναι ότι συνθέτουν μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια περισσότερο βασισμένα στην ηλεκτρική κιθάρα και τα εφέ παραμορφώσεων από τα πετάλια όπως γίνεται παραδοσιακά στην post-rock χωρίς όμως να λείπουν έντονες,μελωδικές και γκρουβάτες μπασσογραμμές και εμφατικά κρουστά.Φυσικά δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν και ηλεκτρονικούς ήχους από samplers και synthesizers ή φυσικό πιάνο, που κάνει τον ήχο τους ακόμη πιο ογκώδη,πειραματικό,ενδιαφέρον και ταξιδιάρικο.Επίσης χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν χρησιμοποιούν σχεδόν καθόλου στίχους και φωνητικά όπως τα περισσότερα post-rock συγκροτήματα μιας και αυτό το είδος μουσικής είναι τόσο ορχηστρικό που δεν τα σηκώνει,η μουσική μιλάει από μόνη της.Ο ήχος και η μουσική των Mogwai είναι ένας καταιγισμός συναισθημάτων που δεν μπορεί να σε κάνει να βαρεθείς ποτέ μιας και έχουν από πάρα πολύ δυνατά κομμάτια με ξυραφένιες και βρώμικες κιθάρες για δυνατά ξεσπάσματα μέχρι και σκοτεινά απόκοσμα που βγάζουν έντονη μελαγχολία και φυσικά έχουν και τις φωτεινές και ταξιδιάρικες στιγμές τους με πιο ονειρικά και γλυκά ηχοτοπία.

Αξίζει όσοι δεν τους έχετε ακούσει να διαπιστώσετε τις παραπάνω περιγραφές μέσα από την πλούσια δισκογραφική τους δουλειά και φυσικά τα soundtrack που έχουν γράψει για ταινίες,σειρές και ντοκιμαντέρ. Δισκογραφικά οι Mogwai έχουν κυκλοφορήσει 9 albums από το 1997 έως το 2017 με ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες όπως τις Σκωτσέζικες Rock Action και Chemikal Underground,

τη Λονδρέζικη Rocket Girl,τη Βέλγικη Play It Again Sam και τις δύο πιο ξακουστές Αμερικάνικες Matador και Sub Pop Records από τη Νέα Υόρκη και το Σιάτλ.

 

Δισκογραφία: Mogwai Young Team (1997)

• Come On Die Young(1999)
• Rock Action(2001)
• Happy Songs for Happy People(2003)
• Mr Beast(2006)
• The Hawk Is Howling(2008)
• Hardcore Will Never Die, But You Will(2011)
• Rave Tapes(2014)
• Every Country’s Sun(2017)

 

Φυσικά οι σκηνοθέτες και παραγωγοί εκτιμούν αφάνταστα τις ικανότητές τους αναθέτοντάς τους να γράψουν τη μουσική για ταινίες,σειρές και ντοκιμαντέρ. Το 2006 συνέθεσαν το soundtrack για το ντοκιμαντέρ του θρυλικού Γάλλου ποδοσφαιριστή Zinedine Zidane με τίτλο Zidane: A 21^st  Century Portrait.Την ίδια χρονιά συνέθεσαν το soundtrack της δραματικής sci-fi ταινίας The Fountain του σκηνοθέτη Darren Aronofsky σε συνεργασία με τον Βρετανό film scorer Clint Mansell και το κουαρτέτο βιολιών από το Σαν Φρανσίσκο Kronos Quartet.Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Hugh Jackman,η Rachel Weisz και η Ellen Burstyn.Το 2013 συνέθεσαν το soundtrack της διάσημης Γαλλικής drama,horror,fantasy σειράς Les Revenants (The Returned) του Canal + και δημιουργού Fabrice Gobert.To 2016 συνέθεσαν το soundtrack του ντοκιμαντέρ για την κλιματική αλλαγή και την επίδραση της,Before The Flood με πρωταγωνιστή τον

Leonardo Di Caprio σε παραγωγή του Fischer Stevens.Tην ίδια χρονιά επίσης συνέθεσαν μουσική για ένα ακόμη ντοκιμαντέρ με τίτλο Atomic Living in Dread and Promise σε παραγωγή του Mark Cousins με θέμα την πυρηνική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.Τελευταία τους soundtrack δουλειά ήταν φέτος γράφοντας μουσική για την ταινία επιστημονικής φαντασίας KIN του Jonathan και Josh Baker.

 

Οι Mogwai με αυτό το πλούσιο και επιτυχημένο έργο αποδεικνύουν εδώ και 20 χρόνια πως με αρκετή δουλειά,σεμνότητα και αγάπη γι΄αυτό που κάνεις μπορείς να κάνεις ένα undreground μουσικό είδος όπως η post-rock ευρέως γνωστό που θα κατακτήσει ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου ακρωατηρίου κόντρα στους δύσκολους καιρούς και την σάπια mainstream μουσική βιομηχανία.

Στα τoυ live σιγά σιγά.Το Piraeus Academy που είναι απο τα πιο μεγάλα stages της Αθήνας φιλοξενώντας και ξένους αλλά και εγχώριους καλλιτέχνες κάθε είδους ήταν κατάμεστο.Λογικό αν αναλογιστεί κανείς τις 12 παρακαλώ συναυλίες που έδωσε στο παρελθόν το συγκρότημα στη χώρα μας από το 2003 μέχρι σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και σε φεστιβάλ αλλά και σε κλειστούς χώρους,γεγονός που κάνει το συγκρότημα να θεωρείται ένα από τα αγαπημένα του Ελληνικού κοινού.

Ανυπομονούσα έντονα να τους δω live για πρώτη μου φορά μιας και άρχισα να τους ακούω πριν 2-3 χρόνια και δεν είχα την ευκαιρία να τους δω ποτέ.Την συναυλία άνοιγαν τα δικά μας παιδιά από την Αθήνα οι Afformance μια μπάντα που παίζει το ίδιο στυλ και ύφος μουσικής με τους Mogwai.Δεν τους ήξερα ωστόσο άκουσα κομμάτια τους στο youtube και μου φάνηκαν ιδιαίτεροι και άξιοι να ανοίξουν τους Mogwai.Γενικά σαν χώρα έχουμε φοβερή και πλούσια αγγλόφωνη undreground σκηνή σε διάφορα είδη και υποείδη της rock και της metal.Θα γραφτούν αρκετά άρθρα γι’αυτό στο μέλλον.Ο χώρος ήταν μισογεμάτος και κατάφεραν οι Αfformance να ζεστάνουν ένα μέρος τουλάχιστον που πρόσεχε τη συναυλία,οι περισσότεροι δυστυχώς ήταν στην κοσμάρα τους σχηματίζοντας πηγαδάκια,κλασσικό φαινόμενο ελληναράδικης συμπεριφοράς στα support group σε live.Support your local bands motherfuckers!!! To live των Afformance ξεκινούσε στις 8:50 και βγήκαν Λονδρέζοι στην ώρα τους.

Ξεκίνησαν παίζοντας ένα αρκετά κιθαριστικό σκοτεινό ambient κομμάτι με έντονα κρουστά που χτυπούσαν σε περίεργους ρυθμούς με τίτλο Cordyceps.Έπειτα έπαιξαν το Youth Corrupter απο την περσινή κυκλοφορία τους με τίτλο Pop Nihilism ωραίο κομμάτι μου άρεσε είχε πιο ονειρικό και ρομαντικό ύφος.Καμία σχέση με το πρώτο σκέφτηκα δεν θα είναι βαρετοί έχουν ενδιαφέρον θα τους ψάξω και θα τους ακούσω σίγουρα.Ακολούθησε το Covered in Scales και άλλαξε πάλι το σκηνικό βαρύ φορτισμένο και μελαγχολικό με δυνατό μπάσο και άγριες κιθάρες. Προτελευταίο κομμάτι ήταν το Aftermath με στοιχειωμένο και μυστηριώδη ήχο υπό την χρησιμοποίηση πλήκτρων και synths.Ήταν το κομμάτι που μου θύμισε έντονα Mogwai.To set τους διήρκεσε περίπου 45 λεπτά και ολοκληρώθηκε με το Past Forward του Pop Nihilism.Το κομμάτι αυτό με ξεσήκωσε είχε γρήγορο και έντονο ρυθμό με όλα τα όργανα να παιχνιδίζουν και ιδιαίτερα τα κρουστά και τα ηλεκτρονικά θυμίζοντας μου περισσότερο math-rock στοιχεία και μπάντες τύπου Three Trapped Tigers.

Περίπου μισή ώρα και κάτι παραπάνω περιμέναμε όλοι με ανυπομονησία τους Mogwai.Προς το τέλος των Afformance και κατά την διάρκεια αναμονής,το Piraeus Academy γέμισε ασφυκτικά.Το προηγούμενο live τους ήταν μια μέρα πριν στο Principal Club της Θεσσαλονίκης όπου έκαναν πάταγο σύμφωνα με ένα φίλο ο οποίος μου έστειλε τη setlist και μου περιέγραψε κάποιες από τις όμορφες εμπειρίες του,κάτι που με έκανε να νιώσω ακόμη καλύτερα για το πως θα είναι και να προετοιμαστώ για το τι θα παίξουν. Αμ δε όμως.Το live ήταν γεμάτο εκπλήξεις και είχε αρκετές αλλαγές η setlist των κομματιών τους.Σαν να μας τρόλλαραν τελείως τα παλικάρια σε στυλ νομίζατε ότι φάγατε spoil εσείς οι Αθηναίοι για το τί θα παίξουμε από τους Σαλονικιούς και ήρθατε και καλά προετοιμασμένοι ; Για τέτοιους μας περάσατε ; Χεχεχεχε πάρτε τώρα αλλαγή έκπληξη των κομματιών!!! Και πολύ καλά μας έκαναν και ας θέλαμε να ακούσουμε κάποια κομμάτια από την setlist της Θεσσαλονίκης και οι Θεσσαλονικείς θα θέλανε να ακούσουνε κομμάτια απο το live της Aθήνας. Αιτία για μια ακόμη ανούσια κόντρα των δύο πόλεων ήταν αυτή.Έτσι έτσι οι ξένοι μας βάζουν να τσακωνόμαστε 😛 .Και ξεκινάει το live με την θερμή υποδοχή τους από το κοινό και τους Mogwai γεμάτους ευγένεια λέγοντας μας πως χαίρονται πως μας ξαναβλέπουν. Ξεκίνησαν με έναν επικό φωτισμό και το ταξιδιάρικο και ονειρικό Heard About Last Night από το αγαπημένο μου άλμπουμ Rave Tapes.Ανατρίχιασα ολόκληρος.Έπειτα συνέχισαν με ένα αρκετά εύθυμο και ψυχεδελικό κομμάτι το Crossing the Road Material του τελευταίου τους περσινού άλμπουμ.Αρκετά ανεβαστικό και συγκινητικό ειδικά στο σημείο που άρχισαν οι δυνατές κιθάρες.Συνέχισαν εύθυμα με το We Are Not Done από το φετινό Soundtrack της ταινίας KIN.

Το headbanging μας ήταν αλύπητο με αυτή την punk-rock και noisy κομματάρα και τα φωνητικά του υπερσυμπαθητικού Stuart Braithwaite που συνεχώς έπαιζε με το κοινό γεμάτος χαμόγελο.Ακολουθεί το Rano Pano από το Ηardcore Will Never Die But You Will μια επική γλυκιά και μελαγχολική ταυτόχρονα ριφάρα με αρκετά βρώμικες noisy και distrorted κιθάρες και στο backround χάος ακούγονταν ονειρικά μελωδικά πλήκτρα.Έπειτα τα πράγματα άλλαξαν γίνανε όλα μουντά και συννέφιασε θυμίζοντας μας ότι μπήκε ο Δεκέμβρης υπό τους ήχους του αρκετά μελαγχολικού Coolverine της τελευταίας τους δισκογραφικής δουλειάς.Η νταρκίλα συνεχίστηκε με το Im Jim Morrison Im Dead του άλμπουμ The Hawk Is Howling.Φτάνουμε στα μισά αυτού του καταπληκτικού γεμάτο συγκινήσεις live με το Ηunted By Freak ένα ιδιαίτερο απόκοσμο κομμάτι με πειραγμένα φωνητικά από synthesizer vocoder από τον Βarry Burns.Ήρθε η σειρά να χαλαρώσουμε λίγο από τις κιθάρες με λίγα πλήκτρα και synths και το κομμάτι Don’t Believe The Fife όπου στη συνέχεια όμως απογειώθηκε από τις κιθάρες.Το κομμάτι αυτό το άκουσα με κλειστά μάτια μέχρι το τέλος φαντασιώνοντας πως θα ακουγόταν η λειτουργία ενός εγκεφάλου που σκέφτεται πολύ κάτι,μέχρι τελικά να βγάλει ένα συμπέρασμα και να έρθει σε υπερδιέργερση και τελικά κατέληξα πως έτσι θα ακούγεται.Σειρά του αγαπημένου μου Auto Rock με το επικό πιάνο στην αρχή που όσο προχώραγε η ώρα κορυφωνόταν από τις κιθάρες και τα κρουστά.Έπειτα ακολούθησε το δυνατό και ηλεκτρισμένο Old Poisons από την τελευταία τους δουλειά και θυμήθηκα τον φίλο μου από Θεσσαλονίκη που ήθελε πολύ να το ακούσει.Σειρά του επίσης αγαπημένου μου και γλυκού 2 Rights Makes 1 Wrong του μακρινού Rock Action το κλίμα έγινε πολύ ταξιδιάρικο σε αυτό το κομμάτι.Όχι όμως για πολύ μιας και ακολούθησε το βαρύ και ασήκωτο We’re No Here.Μόλις τελείωσε το κομμάτι βγήκαν από το stage για ένα μικρό διάλειμμα.Εμείς ωστόσο δεν μπορούσαμε να χαλαρώσουμε φωνάζοντάς τους να βγουν έξω επίμονα.Όπου και βγήκαν για να μας παίξουν 2 ακόμη κομμάτια. Από τις αγαπημένες μου στιγμές του live όταν άρχισαν να παίζουν το πορωτικό beatάτο με synths Remurdered του αγαπημένου μου Rave Tapes και το κοινό να γουστάρει απίστευτα πολύ σηκώνοντας και χτυπώντας τα χέρια του.Κλείνοντας ακολουθεί μία από τις αγαπημένες υπερκομματάρες όλων από το πρώτο τους άλμπουμ το Mogwai Fear Satan κομμάτι διάρκειας 16 λεπτών που ξεκινάει χαλαρά με γλυκό ήχο και καταλήγει να σκληραίνει ανεβάζοντας όλο το κοινό στα σύννεφα και να μας κάνει όλους να ξεσπάμε σε κραυγές.Απίστευτο live ονειρεμένο γεμάτο καταιγισμούς συναισθημάτων γεμάτο από διαστημικά ηχοτοπία με ένα πορωμένο κοινό και ένα ακόμα πιο πορωμένο συγκρότημα με έναν υπέροχο φωτισμό που σε μάγευε. Εύχομαι όσοι βρεθήκατε εκεί να τους απολαύσατε έντονα και όσοι δεν πήγατε η δεν τους έχετε ακούσει ποτέ δεν είναι αργά.

Να είστε σίγουροι πως θα ξανάρθουν.Μέχρι τότε να είστε προετοιμασμένοι και καλή αντάμωση.