Ζλανταν Ιμπραχιμοβιτς – «Όμως δεν κάνω πολιτική, κάνω αθλητισμό. Έτσι μοιράζεις αγάπη»

«Ναι κι αυτό το πρωί είχα πόνους παντού όμως όσο έχω στόχους, όσο έχω αδρεναλίνη συνεχίζω. Ξέρω ότι πηγαίνοντας στο προπονητικό κέντρο έρχομαι σε ένα καλό μέρος, ένας μέρος στο οποίο θα δουλέψω για να κρατήσω τον εαυτό μου. Θα συνεχίσω να τον κάνω όσο μπορώ. Δεν θέλω να σταματήσω και να μετά να το μετανιώσω. Να μιλάω σε δύο χρόνια και να λέω ότι θα μπορούσα να συνεχίσω γιατί ένιωθα καλά. Είναι καλύτερα να είμαι απολύτως τελειωμένος και να πω: Δεν μπορώ να το κάνω άλλο πια. Όμως ακόμα μπορώ και το κάνω» λέει ο Σουηδός σε συνέντευξη που παραχώρησε στη βρετανική εφημερίδα Guardian

«Οι followers, το χρήμα, η δόξα δεν γιατρεύουν τον πόνο»

O Ζλάταν υποστηρίζει ότι δεν είναι θέμα χρημάτων η ματαιοδοξίας. «Δεν είναι ούτε τα συμβόλαια ούτε η φήμη. Δεν τα χρειάζομαι αυτά. Το μόνο που με κρατάει και με κάνει να συνεχίζω είναι η αδρεναλίνη. Το να έχεις δύο ακόμα followers δεν θα γιατρέψει τον πόνο που νιώθω καθημερινά. Το να πάρω περισσότερα χρήματα, η να τραβήξω περισσότερη προσοχή επίσης δεν θα βοηθήσει. Αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα είναι η αδρεναλίνη. Δεν έχω πρόβλημα να υποφέρω. Για μένα το να υποφέρω είναι σαν το πρωινό. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν τι είναι να υποφέρεις, η νέα γενιά με τις τόσες πλατφόρμες πρέπει να κάνει λίγα για να αναγνωριστεί. Στην προηγούμενη γενιά έπρεπε να κάνεις πολλά για να πάρεις λίγα. Είμαι πολύ περήφανος που προέρχομαι από αυτή την παλιά γενιά».

«Δείχνω τον δρόμο στους νέους με το παράδειγμα μου»

Η Μίλαν επέστρεψε στο Champions League με τη νεαρότερη σε ηλικία ομάδα που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στον θεσμό. «Είναι εκπληκτικό. Με κάνουν να νιώθω νεότερος. Έχει αυτό την επίδραση σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον. Μετά από έξι μήνες εδώ τα μαλλιά σου θα μαυρίσουν και πάλι, πίστεψε με» λέει για την αλληλεπίδραση του με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές της ιταλικής ομάδας.

«Είμαι πολύ περήφανος γιατί βλέπω νέα παιδιά να παίρνουν περισσότερες ευθύνες, η φιλοσοφία τους αλλάζει. Αυτή είναι η ευτυχία μου τώρα, αυτή είναι η αδρεναλίνη μου. Βγαίνω στον αγωνιστικό χώρο και τρέχω όσο κι εκείνοι.

Το κάνω εδώ και είκοσι χρόνια αυτό. Ο κόσμος σκέφτεται: Όχι Ιμπραΐμοβιτς πρέπει να σταματήσεις. Η φιλοσοφία μου όμως είναι διαφορετική. Το κάνω γιατί όταν οι νεαροί παίκτες με βλέπουν να δουλεύω λένε: Μετά τα όσα έχει κάνει ακόμα δουλεύει. Πρέπει να δουλέψω κι εγώ έτσι γιατί έτσι πέτυχε τα πάντα. Είναι λίγο, όχι χειραγώγηση, αλλά τους δείχνω τον δρόμο με το παράδειγμα μου.

Δεν είμαι το σκυλί που γαυγίζει και δεν κάνει τίποτα. Είμαι το αντίθετο. Όταν ήρθα στη Μίλαν την πρώτη φορά το 2010 ήμασταν σούπερ σταρς. Τώρα είμαστε γεμάτοι ταλέντο, η πιο νέα ομάδα στην Ευρώπη να παίζει στο τοπ επίπεδο. Είναι λοιπόν ένα διαφορετικό πρότζεκτ κα με ικανοποιεί περισσότερο γιατί αν πετύχεις με σουπερ σταρς είναι αναμενόμενο. Αυτό όμως που κάνουμε τώρα δεν είναι».

Μαλντίνι, πατέρας και γιός

Ο Ζλάταν έπαιξε αντίπαλος με τον θρυλικό Ιταλό αμυντικό Πάολο Μαλντίνι και τώρα είναι συμπαίκτης με τον γιό του, Ντανιέλ. «Ο ένας ήταν ο Mr Nice Guy. Ο άλλος αν θέλει να σε σκοτώσει, θα σε σκοτώσει. Είμαι χαρούμενος που δεν είναι ίδιοι γιατί δεν είναι εύκολο για έναν γιό να συγκρίνεται με τον πατέρα του, ειδικά όταν ο πατέρας του έχει μια τέτοια καριέρα. Βοηθάμε τον γιό με κάθε τρόπο. Είναι μεγάλο ταλέντο αλλά του λέω: Απλά κάνε το παιχνίδι, πολέμησε και μετά θα οδηγείς εσύ τον δρόμο.

Είμαι χαρούμενος που αγωνίστηκαν απέναντι στον πατέρα και σήμερα παίζω με τον γιό. Ίσως και ο Ντανιέλ θα κάνει κι αυτός γιό…» λέει χαμογελώντας ο Σουηδός και συνεχίζει:  «Είναι ήδη θαύμα αυτό που συμβαίνει».

«Είμαι τέλειος όταν είμαι ο εαυτός μου»

Γιός ενός Βόσνιου εργάτη και μια καθαρίστριας από την Κροατία ο Ζλάταν μεγάλωσε στην γειτονιά Ρόζενγκερντ στο Μάλμε. Μια περιοχή που ζούσαν μετανάστες και μια παιδική και εφηβική ηλικία δύσκολη και σκληρή.

«Δεν θα σας πω ότι είμαι κουλ γιατί προέρχομαι από το γκέτο ή ότι λυπάμαι που έζησα εκεί. Κάνεις το καλύτερο που μπορείς όπου βρίσκεσαι και μετά εξαρτάται από εσένα. Η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της. Αν όλα ήταν τέλεια δεν θα είχαμε κάτι να συζητήσουμε. Κάνουμε ακόμα λάθη. Κανείς δεν είναι τέλειος. Στις ψηφιακές πλατφόρμες ανεβάζεις μια φωτογραφία με είκοσι φίλτρα και φαίνεται τέλειος. Όταν όμως σε βλέπω από κοντά δεν είσαι. Φαίνεσαι κανονικός όπως όλοι οι άλλοι. Οι άνθρωποι προσποιούνται ότι είναι τέλειοι. Εγώ λέω: Είμαι τέλειος όταν είμαι ο εαυτός μου. Δεν σημαίνει ότι δεν κάνω λάθη αλλά μαθαίνω από αυτά. Πριν από λίγο καιρό παίζαμε με τις εθνικής ομάδες. Έδωσα ένα χτύπημα (στον Αθπιλικουέτα της Ισπανία) και το έκανα επίτηδες. Δεν ντρέπομαι να το πω γιατί ήταν η απάντηση σε κάτι χαζό που έκανε σε έναν συμπαίκτη μου. Εκφόβισε έναν συμπαίκτη μου. Ήταν χαζό και από τη μεριά μου αλλά θα το έκανα ξανά για να τον κάνω να καταλάβει: Μην το κάνεις αυτό. Δεν έχεις τα μπαλάκια να το κάνεις σε εμένα αλλά θα σου δείξω τι συμβαίνει αν το έκανε σε εμένα. Για αυτό τον χτύπησα».

 

«Ήταν χαζό αλλά θα το έκανα ξανά 100%»

Ο Αθπιλικουέτα δεν μίλησε με τον Ιμπραΐμοβιτς μετά το ματς. «Τι μπορεί να πει; Δεν θα πει σε εμένα κάτι αλλά σε κάποιον από τους συμπαίκτες μου που δεν θα αντιδράσει γιατί είναι πολύ καλός. Δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα αλλά και πάλι θα το έκανα. Αυτός είμαι εγώ και δεν ντρέπομαι να το πω. Πήρα την κάρτα και δεν θα παίξω στα πλέι οφ αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το έκανα για να καταλάβει ο τύπος ότι τα βάζεις με κάποιον που είναι πεσμένος στο χορτάρι. Δεν επιτίθεσαι σε ένα σκυλί που δεν γαυγίζει. Κάνε επίθεση σε κάποιον που μπορεί να αντιδράσει. Είναι εύκολο να επιτίθεσαι στους συμπαίκτες μου που είναι 20 χρονών και τόσο καλά παιδιά. Ελπίζω να το καταλαβαίνει τώρα. Δεν φοβάμαι να το πω. Ναι ήταν χαζό αλλά θα το έκανα ξανά 100%. Αυτό είναι που είπα για το να είσαι τέλειος. Το να είμαι ο εαυτός μου είναι το τέλειο για εμένα. Δεν χρειάζομαι φίλτρα ούτε να ξέρω τι ερωτήσεις θα μου κάνεις».

Περί Αγγλία και Γιουνάιτεντ

Ο Σουηδός μίλησε και για την περίπτωση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Φόρεσε την φανέλα της και γνωρίζει το κλαμπ. Μετά την αποχώρηση του θρυλικού σερ Άλεξ Φέργκιουσον η ομάδα δεν μπορεί να επιστρέψει στο τοπ επίπεδο που βρισκόταν. «Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία στην Αγγλία, κερδίσαμε δύο τρόπαια με την Γιουνάιτεντ. Το πρόβλημα τους είναι ότι μιλούν πολύ για το παρελθόν. Όταν ήγα εκεί τους είπα ότι ήρθα για να εστιάσω στο παρόν και να γράψω τη δική μου ιστορία. Όταν όμως σκέφτεσαι πολύ το παρελθόν γίνεται σαν λούπα. Πρέπει να σκεφτείς το παρόν ή να πας στο νοσοκομείο και να καθαρίσεις το μυαλό σου» λέει.

Όσο για το αγγλικό πρωτάθλημα, το οποίο θεωρείται το κορυφαίο στον πλανήτη, τονίζει: «Η ποιότητα του από τεχνικής άποψης είναι υπερεκτιμημένη. Η Πρέμιερ Λιγκ όμως έχει άλλα προσόντα, η ταχύτητα, ο ρυθμός. Μπορεί να είσαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο αλλά αν δεν αντέχεις την ταχύτητα και τον ρυθμό δεν θα πετύχεις εκεί. Στην Ισπανία, την Ιταλία, την Γαλλία η τεχνική είναι καλύτερη. Γι’ αυτό τόσοι πολλοί ξένοι αγωνίζονται στην Πρέμιερ Λιγκ. Φέρνουν την τεχνική τους».

Η οικογένεια και η πολιτική

Στο Μιλάνο ο Ζλάταν ζει για πρώτη φορά μακριά από την οικογένεια του. Οι γιοί του Μαξ και Βίνσεντ είναι 13 και 15 ετών αντίστοιχα και με τη σύζυγο του πήραν την απόφαση ότι σε αυτή την κρίσιμη ηλικία πρέπει να μείνουν στη Σουηδία. «Δεν είναι εύκολο αλλά η σύζυγος μου φροντίζει καλά τα παιδιά. Θα το κάνουμε να δουλέψει. Όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος βρισκόμαστε και είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Ειδικά στην πρώτη καραντίνα τον Μάρτιο του 2020 ήταν πολύ δύσκολα. Ένιωθα μοναξιά. Σε τέτοιες στιγμές θες να μένεις με τους δικούς σου ανθρώπους και εδώ δεν μπορούσα» λέει.

Ο Ζλάταν αναφέρθηκε και στο κατά πόσο οι διάσημοι αθλητές πρέπει να εκφράζουν άποψη για πολιτικά θέματα. Με μια δήλωση του είχε ασκήσει κριτική στον Λεμπρόν Τζέιμς και τη στάση που τηρεί πάνω σε αυτό το θέμα. «Ο αθλητισμός ενώνει τον κόσμο, η πολιτική τον χωρίζει. Αν μιλάμε για τον ρατσισμό είναι κάτι άλλο. Σίγουρα είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ όμως δεν κάνω πολιτική. Αν έκαναν θα ήμουν πρόεδρος τώρα. Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Λεμπρόν, δεν τον κρίνω. Ό,τι λέει για τους ρατσιστές είναι σωστό γιατί όταν 50.000 άτομα σε φωνάζουν ¨γαμ… γύφτο» είναι το ίδιο. Είναι επίσης ρατσισμός. Όμως δεν κάνω πολιτική, κάνω αθλητισμό. Έτσι μοιράζεις αγάπη».

Κλείνοντας μιλάει για το μέλλον. Στα 40 του πλέον είναι σίγουρος για ένα πράγμα: «Δεν ανησυχώ για το μέλλον. Είμαι στο παρόν. Άδραξε την μέρα».

https://www.janus.gr/2021/11/blog-post_45.html