Το Rock και οι Έλληνες τη δεκαετία του ’70 – Του Γιώργου Μπιλικά

Η δεκαετία του ’60 τελείωνε με ένα σωρό συνταρακτικά γεγονότα. Τη χώρα μας, την ταλαιπωρούσε η πολιτική αναταραχή που κορυφώθηκε με την επιβολή της δικτατορίας τον Απρίλιο του 1967. Τέσσερις μέρες όμως πριν την επιβολή της χούντας, είχε συμβεί ένα πολύ σπουδαίο γεγονός. Οι Rolling Stones, είχαν παίξει στην Αθήνα σε μία ιστορική συναυλία, που διεκόπη στη μέση από τους αστυνομικούς.

Δυσάρεστη εξέλιξη, που προδίκαζε όλες τις μελλοντικές δυσάρεστες εξελίξεις. Η χούντα άπλωσε τα τρομοκρατικά της πλοκάμια και επέβαλε αυστηρή λογοκρισία, με αποτέλεσμα τα συγκροτήματα να αλλάζουν τους στίχους  και τους τίτλους των τραγουδιών τους. Οι αστυνομικοί έκαναν συχνές επισκέψεις στις μπουάτ και στο μοναδικό μουσικό έντυπο που κυκλοφορούσε (“Μοντέρνοι Ρυθμοί”), απαγόρεψαν τις φωτογραφίες καλλιτεχνών με μακριά μαλλιά, ενώ υπαγόρευαν στους συντάκτες του περιοδικού, κείμενα που υμνούσαν το στρατιωτικό καθεστώς.

Το Μωρό είχε τελειώσει πια το “Δημοτικό” και με την είσοδο της δεκαετίας του ’70, έμπαινε στην Εφηβεία και στο “Γυμνάσιο”. Είχε τώρα περισσότερη Rock συνείδηση. Είχε πάψει να “φλερτάρει” με τις γειτόνισσες Ιταλίδες και άπλωνε τη ματιά του πιο μακριά. Στη Βρετανία και στις Η.Π.Α. Εκεί που τα γεγονότα έβραζαν. Εκεί που σημειώνονταν ραγδαίες μουσικές και όχι μόνο εξελίξεις.

Το φεστιβάλ στο Monterey και το τριήμερο φεστιβάλ του Woodstock σηματοδότησαν καινούργιες σκέψεις και θεωρίες. Οι ταινίες “Ζαμπρίσκι Πόϊντ”, “Ξένοιαστος Καβαλάρης” & “Φράουλες και Αίμα”, συνέδεσαν το Rock με την εξέγερση της νεολαίας. Γιατί, αν η νεολαία στην Αμερική είχε ξεσηκωθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, εδώ η νεολαία αντιδρούσε με όποιο τρόπο στο χουντικό καθεστώς. Το παντελόνι “καμπάνα”, οι φαβορίτες και τα μακριά μαλλιά που άρχισαν να φτάνουν μέχρι τον ώμο, το τζην και τα πολύχρωμα πουκάμισα, αποτελούσαν στίγμα αμφισβήτησης. Οι αποβολές από το σχολείο καραδοκούσαν και ο Έφηβος, ήταν καθημερινός επισκέπτης των αστυνομικών τμημάτων για το ξήλωμα της καμπάνας και το ψαλίδισμα των μαλλιών.

Στο μεταξύ, το ενδιαφέρον για τα μουσικά σύνολα του ’60, είχε κοπάσει. Ήταν μία περίοδος συντονισμού –θα έλεγα- στις νέες μουσικές επιταγές και η Rock σκηνή, παρά τις αντίξοες πολιτικές συνθήκες, άρχισε πάλι να φουντώνει με την ίδρυση αρκετών αξιόλογων μουσικών σχημάτων, όπως οι “Socrates drank the conium”, οι “Εξαδάκτυλος”, οι “Πελόμα Μποκιού”, οι “Poll”, οι “Νοστράδαμος” και άλλοι. Σημειώθηκαν επίσης και μοναχικές πορείες καλλιτεχνών όπως ο Σαββόπουλος και ο Σιδηρόπουλος, ενώ παράλληλα, στην Ευρώπη καταξιώνονται οι “Aphrodite ‘s Child”. Στη Γαλλία μάλιστα, ένα δημοψήφισμα μουσικού περιοδικού, τους έφερε στη δεύτερη θέση μετά από τους Beatles.

Ο Έφηβος, είχε μπει σε ένα μονοπάτι και ένοιωθε ότι όπου να ‘ναι, θα έβρισκε το δρόμο. Ένοιωθε ότι ο δρόμος δεν ήταν μακριά, αλλά ξαφνικά έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Όλα αυτά κόπηκαν απότομα με την μεταπολίτευση (1974), που έφερε θεαματικές αλλαγές σε μουσικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Το κοινό διψασμένο για το πολιτικό τραγούδι που ήταν απαγορευμένο και εξορισμένο από τη χούντα, άρχισε να το καταναλώνει με μία απληστία δικαιολογημένη. Και φυσικά, οι δισκογραφικές εταιρίες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

Έτσι πήγαινε το πράγμα, με τη Rock μουσική σκηνή στην Ελλάδα να βρίσκεται σε χειμερία νάρκη, μέχρι το 1976 που απετέλεσε για το χώρο, μία δισκογραφική όαση. Κυκλοφόρησε το προσωπικό άλμπουμ του Πουλικάκου “Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος”, το αριστουργηματικό αλλά αγνοημένο άλμπουμ του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη “Σ’ άλλους Κόσμους” και το πιο ώριμο άλμπουμ των Socrates “Phos”, ηχογραφημένο στο Λονδίνο με τη συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Προς τα τέλη της δεκαετίας (1978), τα πράγματα έγιναν πιο αισιόδοξα. Ο ενθουσιασμός για το πολιτικό τραγούδι είχε κοπάσει και ο Γιάννης Πετρίδης άρχισε μία σειρά υποδειγματικών ραδιοφωνικών εκπομπών ενώ ταυτόχρονα, κυκλοφόρησαν δύο έγκυρα μουσικά έντυπα (“Μουσική”, “Ποπ & Ροκ”), που ενίσχυσαν τη Rock σκηνή.

Επίσης, δύο άλλα πολύ σημαντικά γεγονότα (1979), που αφύπνισαν και αναζωπύρωσαν την Ελληνική Σκηνή και έβαλαν τον Έφηβο “με τα τσαρούχια” στην επόμενη δεκαετία, ήταν η έκδοση του “Μουσικού Εξπρές” και η κυκλοφορία του συγκλονιστικού “Φλου”, από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους “Σπυριδούλα”.

Ας ρίξουμε τώρα μία ματιά στα συγκροτήματα αυτής της δεκαετίας.

ΤΑ ΓΚΡΟΥΠ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1970

* ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ

Θοδωρής Τρύφωνας: Μπάσο, Τραγούδι

Στέφανος Δεκεριάν: Πλήκτρα

Ντόριαν Κόκκας: Τύμπανα

-Δισκογραφία:

“Αγάπανθος”/1976, “Επιστροφή στις Ρίζες”/1984

-Στέφανος Δεκεριάν Σόλο:

“Δείγμα Δωρεάν”/1989

-Χαρά Αργυροπούλου Σόλο:

“Υποκλίνομαι”/1990

-Θανάσης Μπίκος Σόλο:

“Μακρινές Αποστάσεις”/1992

-Θοδωρής Τρύφωνας Σόλο:

“Σούστα”/199; (Με τη φιλική συμμετοχή του Λάκη Παπαδόπουλου)

* ΑΙΟΛΟΣ

Φίλιππος Κουμπιάδης: Κιθάρα, Τραγούδι

Μιχάλης Κουμπιάδης: Κιθάρα

Γκαμάλ Μπεναερούν: Μπάσο

Μανώλης Ηλιάδης: Τύμπανα

* ΑΚΡΙΤΑΣ

Σταύρος Λογαρίδης: Μπάσο, Τραγούδι

Δήμης Παπαχρήστου: Κιθάρα

Άρης Τασούλης: Πλήκτρα

Γιώργος Τσουπάκης: Τύμπανα

* ΑΝΑΔΕΛΤΑ

Γιάννης Κιουρκτσόγλου: Κιθάρα, Τραγούδι

Μίκης Μίχος: Μπάσο

Νίκος Λογοθέτης: Πλήκτρα

Γιώργος Τρανταλίδης: Τύμπανα

* ΑΧ-ΒΑΧ

Δημήτρης Πουλικάκος: Τραγούδι

Δήμης Παπαχρήστου: Κιθάρα

Νίκος Πολίτης: Κιθάρα

Σταμάτης Σπανουδάκης: Μπάσο

Δημήτρης Πολύτιμος: Πλήκτρα

Γιάννης Πανταζής: Τύμπανα

* ΔΑΜΩΝ & ΦΙΝΤΙΑΣ

Παύλος Σιδηρόπουλος: Τραγούδι, Κρουστά

Παντελής Δεληγιαννίδης: Κιθάρα

* ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

Βαγγέλης Γερμανός: Κιθάρα, Τραγούδι

Βασίλης Ζαρούλιας: Κιθάρα, Τραγούδι

Ορέστης Ψυχοπαιδόπουλος: Μπάσο

Θοδωρής Αντωνίου: Τύμπανα

* ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ

Δημήτρης Πουλικάκος: Τραγούδι, Κρουστά

Νίκος Πολίτης: Κιθάρα

Αντώνης Τριανταφύλλου: Μπάσο

Λάκης Διακογιάννης: Σαξόφωνο

Κώστας Δουκάκης: Κιθάρα

Λεωνίδας Αλαχαδάμης: Τύμπανα

* ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Παύλος Σιδηρόπουλος: Τραγούδι

Θοδωρής Παπαντίνας: Κιθάρα

Στίλπων Νέστωρ: Κιθάρα

Τόλης Μαστρόκαλος: Μπάσο

Γιώτης Μπάγκαλας: Τύμπανα

* ΖΗΛΩΤΗΣ

Νίκος Παπάζογλου: Τραγούδι

Μπάμπης Λασκαράκης: Κιθάρα

Γιώργος Στάντζος: Μπάσο

Σαράντης Κασσάρας: Πλήκτρα

Ρούλης Πυρίλης: Τύμπανα

* ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΕΙ

Γιώργος “Orfeus” Μπιλικάς: Κιθάρα, Τραγούδι

Μπάμπης Μαραγκός: Κιθάρα, Τραγούδι

Κώστας Χαλβαδάκης: Μπάσο, Τραγούδι

Τόλης Πιπεράς: Τύμπανα

* ΛΗΔΑ & ΣΠΥΡΟΣ

Λήδα Χαλκιαδάκη: Κιθάρα, Τραγούδι

Σπύρος Βλασσόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι

* ΛΗΤΗΣ & ΙΖΟΛΔΗ

Λήτης: Κιθάρα, Τραγούδι

Ιζόλδη: Φλογέρα, Τραγούδι

* ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ

Νίκος Παπάζογλου: Τραγούδι

Γιάννης Καντζός: Κιθάρα

Θοδωρής Παπαντίνας: Κιθάρα

Μάκης Γιαπράκας: Μπάσο

Λεωνίδας Σταματιάδης: Τύμπανα

* ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΑ

Βασίλης Ντάλλας: Μπάσο

Johnny Labizzi: Κιθάρα

Άρης Τασούλης: Πλήκτρα

Νίκος Τσιλογιάννης: Τύμπανα

* ΜΩΒ

Στράτος Ιατρού: Τραγούδι

Δημήτρης Μπουρμάς: Κιθάρα

Χρήστος Παυλίδης: Μπάσο

Βασίλης Γρούτας: Κιθάρα

Χρήστος Γεκτίδης: Τύμπανα

Σπύρος Καραγιάννης: Πλήκτρα

* ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ

Ιπποκράτης “Τσάρλυ” Εξαρχόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι

Δέσποινα Γλέζου: Κιθάρα, Τραγούδι

Στέλιος Φωτιάδης: Μπάσο, Τραγούδι

Chris King: Τραγούδι

* ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΝΗΣΙΣ

Τάκης Πολυχρονόπουλος: Τραγούδι

Κώστας Ποθουλάκης: Κιθάρα

Γιώργος Μακρίδης: Μπάσο

Βασίλης Παλαιοκώστας: Πλήκτρα

Αλβέρτος “Hastaroth” Λεβής: Τύμπανα

* ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ

Νίκος Δαπέρης: Μπάσο, Τραγούδι

Νίκος Λογοθέτης: Πλήκτρα

Τάκης Μαρινάκης: Τύμπανα

Βλάσης Μπονάτσος: Τραγούδι, Κρουστά

Γιάννης Κιουρκτσόγλου: Κιθάρα, Τραγούδι

* ΠΡΟΚΕΣ

Χρήστος Κυριαζής: Κιθάρα, Τραγούδι

Χρήστος Περτσινίδης: Κιθάρα

Γιάννης Σοφικίτης: Μπάσο

Γιώργος Παπαγεωργίου: Τύμπανα

* ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ

Νίκος Σπυρόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι

Βασίλης Σπυρόπουλος: Κιθάρα

Κώστας Κουρεμένος: Τραγούδι

Μάκης Μπλαζής: Μπάσο

Ανδρέας Μουζακίτης: Τύμπανα

* ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΑ

Γιώργος “Orfeus” Μπιλικάς: Μπάσο, Τραγούδι

Ανέστος Τριανταφύλλου: Κιθάρα, Τραγούδι

Μπάμπης Μαραγκός: Κιθάρα, Τραγούδι

Ανδρέας Μουζάκης: Τύμπανα

* ΤΑ 4 ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Θανάσης Αλατάς: Κιθάρα

Νίκος Δούναβης: Κιθάρα, Τραγούδι

Μάριος Γιαμαλάκης: Μπάσο

Χρήστος Βλαχάκης: Τύμπανα

* ΩΡΙΩΝΕΣ

Βασίλης Αβραμίδης: Κιθάρα, Τραγούδι

Γιάννης Νικολάου: Μπάσο

Σάκης Αβραμίδης: Τύμπανα

Γιώργος Βενιέρης: Πλήκτρα

Τίνα Σιούντρη: Τραγούδι

* ARTOMICS

Γιώργος Πολυχρονιάδης: Κιθάρα, Τραγούδι

Δημήτρης Ταμπόσης: Κιθάρα, Τραγούδι

Στέλιος Φωτιάδης: Μπάσο

Άρης Θωμάς: Σαξόφωνο

Πάνος Λεμονίδης: Τύμπανα

* APRIORI

Γιώργος Κωνσταντινίδης: Κιθάρα

Δημήτρης Γουμπερίτσης: Μπάσο

Ντάνης Τραγόπουλος: Πλήκτρα

Σωτήρης Αναδολής: Τύμπανα

* AXIS

Αλέκος Καρακαντάς: Κιθάρα

Δημήτρης Κατακουζηνός: Μπάσο, Τραγούδι

Ντέμης Βισβίκης: Όργανο, Τραγούδι

Γιώργος Χατζηαθανασίου: Τύμπανα

* BABYLON

Αλέκος Γλύκας: Κιθάρα, Τραγούδι

Εύρης Παρίτσης: Μπάσο, Τραγούδι

Λευτέρης Τζήμας: Τύμπανα

* FACES

Πάνος Κόκκινος: Τραγούδι

Γιώργος Μπουλουγουράς: Κιθάρα, Τραγούδι

Τάκης Οικονομίδης: Μπάσο

Χρήστος Κωνσταντινίδης: Πλήκτρα

Αντώνης Κατουχάκης: Τύμπανα

Στέφανος Στεφανόπουλος: Σαξόφωνο

* 2000 GR.

Ηλίας Ασβεστόπουλος: Τραγούδι

Γιάννης Χατζησόγλου: Κιθάρα

Γιώργος Καλαϊτζόγλου: Μπάσο

Γιάννης Γιοκαρίνης: Πλήκτρα

Ανδρέας Τσαντάς: Τύμπανα

* MAD

Νίκος Αντωνιάδης: Κιθάρα, Τραγούδι

Τάκης Τσώνης: Κιθάρα, Τραγούδι

Κώστας Μπάλωμας: Μπάσο

Βαγγέλης Κουτσοτόλης: Σαξόφωνο

Γιώργος Μιχαηλίδης: Τύμπανα

* MORCA

Ντόριαν Κόκκας: Κιθάρα, Τραγούδι

Μάϊκ Μωραίτης: Πλήκτρα

Γιώργος Ταμπακόπουλος: Τραγούδι

Paul Papadeas: Κιθάρα, Τραγούδι

Αντώνης Μπράβος: Μπάσο

Μιχάλης Ορφανίδης: Τύμπανα

* ΝΕΜΟ

Λευτέρης Τσαφαρίδης: Κιθάρα, Τραγούδι

Θωμάς Αρσενίου: Κιθάρα

Κώστας Μπαξεβάνης: Μπάσο

Κώστας Γιαννακόπουλος: Πλήκτρα

Σπύρος Καμπάνης: Τύμπανα

* Poll

Σταύρος Λογαρίδης: Μπάσο, Τραγούδι

Κώστας Τουρνάς: Κιθάρα, Τραγούδι

Robert Williams: Κιθάρα, Τραγούδι

Κώστας Παπαϊωάννου: Τύμπανα

* Socrates drank the conium

Γιάννης Σπάθας: Κιθάρα

Αντώνης Τουρκογιώργης: Μπάσο, Τραγούδι

Ηλίας Μπουκουβάλας: Τύμπανα

Hard Rock απόπειρα “Socrates drank the conium”, το 1972 και στα τέλη της ίδιας χρονιάς μοιράστηκε στα δισκοπωλεία το “Taste of Conium”, ενώ οι ίδιοι ήδη είχαν πετάξει στην Ολλανδία για συναυλίες. Το 1973 κυκλοφόρησε το “On the Wings” που ανακηρύχθηκε δίσκος της εβδομάδας στην Valdosa της Georgia και το 1976 ηχογράφησαν στο Λονδίνο με τη συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου το “Phos”. Στην δεκαετία του ’80 μετονομάσθηκαν σε “Plaza” και επιχείρησαν ακόμα μια φορά να καταξιωθούν στην Ευρώπη με ένα ομώνυμο άλμπουμ. Αυτή ήταν και η τελευταία τους κατάθεση. Διασπάσθηκαν αφού έδωσαν στο “Κύτταρο” την τελευταία τους συναυλία.

-Δισκογραφία:

“Socrates drank the conium”/1972, “Taste of Conium”/1972, “On the Wings”/1973, “Phos”/1976

“Waiting for Something”/1980, “Breaking Through”/1981, “Plaza”1983, “The Singles Collection”/1996 (Συλλογή), “The Polydor Years Box Set”/1997 (Συλλογή).

* SOS BAND

Τζίμης Βατικιώτης: Κιθάρα, Τραγούδι

Χρήστος Χήρας: Μπάσο

Τάσος Φωτοδήμος: Τύμπανα

* SPHINX

Γιώργος Φιλιππίδης: Μπάσο

Μάρκος Αλεξίου: Πλήκτρα

Γιώργος Τρανταλίδης: Τύμπανα

* SUNSET

Πωλίνα: Τραγούδι

Τάκης Τσώνης: Κιθάρα, Τραγούδι

Στέλιος Κούκης: Μπάσο

Κώστας Παπαδούκας: Πλήκτρα

Άλκης Τσάρτας: Κρουστά

Νίκος Αντύπας: Τύμπανα

* VAVOURA BAND

Τζώννυ Βαβούρας: Μπάσο, Τραγούδι

Γιάννης Δρόλαπας: Κιθάρα

Βαγγέλης Βέκιος: Τύμπανα

* YPSILON

Δημήτρης Κατακουζηνός: Μπάσο, Τραγούδι

Λάκης Βλαβιανός: Πλήκτρα

Λουκάς Σιδεράς: Τύμπανα

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ

-ΑΝΑΚΑΡΑ (Το γκρουπ του Νίκου Ζιώγαλα)

Τρίο που -με Rock διάθεση- έπαιζε παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα.

-ΑΡΤΕΜΙΣ

-ΒΥΡΩΝΕΣ

-69

-ΕΡΗΜΙΤΕΣ

-ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ (Το γκρουπ του Μιχάλη Ρακιντζή)

-ΙΩΝΑΘΑΝ

-ΚΑΚΤΟΣ

-ΝΕΜΕΣΙΣ

-ΝΩΕ

-ΠΝΕΥΜΟΝΟΚΟΝΙΑΣΙΣ

-ΡΕΖΟΥΣ

-ΡΕΜΠΕΛΟΙ

-ΡΟΚ ΓΚΡΟΥΠ ΣΥΝ ΕΝΑ

-ΣΚΟΡΠΙΟΣ (Το γκρουπ του Γιάννη Γιοκαρίνη)

-ΣΤΑΥΡΟΣ

-ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ

-DALTONS

-FLASHBAND

-FOXES

-FREEDOM

-GAZUAMA SINCHARCHAS

-GRAVEL

-INGRAFTERS

-LIVE (Το γκρουπ του Κώστα Μπίγαλη)

-BOOMERANG (Το γκρουπ του Τάκη Μπουρμά)

-SPECTRUM

ΟΙ ΣΟΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

* ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ (1949, Θεσσαλονίκη – 1988, Αθήνα): Ο σημαντικός, ευαίσθητος και ασυμβίβαστος τραγουδοποιός, Νίκος Ασιμόπουλος, αναγνωρίστηκε μετά θάνατον.

* ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (1945, Αλεξάνδρεια – 1979, Νέα Υόρκη): Ο Demetrio Stratos είναι ένα μυθικό πρόσωπο και είναι εντελώς αδικαιολόγητο να είναι στη χώρα μας άγνωστος.

Βρέθηκε στο Μιλάνο (1962) για σπουδές αρχιτεκτονικής και εκεί σχημάτισε ένα από τα πιο πετυχημένα σύνολα της εποχής, τους “Ribelli” (1967). Με την είσοδο της δεκαετίας του ’70, σχημάτισε μαζί με τον κιθαρίστα Paolo Tofani τους προοδευτικότατους “Area” που έπαιζαν ένα κράμα από Jazz, Rock εμπλουτισμένο με μουσικά στοιχεία από την Ελληνική Παράδοση. Οι φωνητικές του ικανότητες; Μοναδικές. Ίσως η σπουδαιότερη που φάνηκε ποτέ!!! Το 1979 τον νίκησε η λευχαιμία. Μετά τον θάνατό του, επιφανείς Ιταλοί μουσικοί, έδωσαν στη μνήμη του σε στάδιο του Μιλάνου, μία συναυλία μπροστά σε 40.000 άτομα. Σημειώστε, ότι αυτή η συναυλία επαναλαμβάνεται συχνά, γιατί καθ’ ομολογία σύσσωμου του Ευρωπαϊκού μουσικού τύπου, το έργο αυτού του σπουδαίου Έλληνα, είναι ξεχωριστό και ανεπανάληπτο. Με την απουσία του, άφησε ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό στις προοδευτικές μουσικές αναζητήσεις. Σημειώστε ξανά, ότι στη χώρα μας είναι άγνωστος!!!!!

-Δισκογραφία Σόλο:

“Metrodora”/1976, “Cantare La Voce”/1978

-Με τους Area:

“Arbeit Macht Frei”/1973, “Caution Radiation Area”/1974, “Are(A)zione”/1975 (Live), “Craci”/1975, “Maledetti”/1976, “Gli Dei Se Ne Vanno, Gli Arrabbiati Restano!”/1978, “Event ‘76”/1979 (Live), “Tic E Tac”/1980,

-Συλλογές:

“Antologicamente”/1977, “Area ‘70”/1980.

* ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ: Παρ’ όλο που οι δουλειές του φίλου μου Νίκου, δεν εντάσσονται στον τομέα του Rock, τον συμπεριλαμβάνω εδώ, γιατί η φιλοσοφία του και η συνολική συμπεριφορά του στην μουσική του προσφορά και πορεία, προσεγγίζουν αυτό τον χαρακτήρα και μάλιστα πολύ περισσότερο από αρκετούς άλλους που δηλώνουν  Rock.

Ο Νίκος ξεκίνησε στα μέσα των ’60 ‘s με τους “Ronnie and Those” και αφού πέρασε από τους “Olympians” αναπληρώνοντας το κενό του Πασχάλη, δημιούργησε τους πολύ σπουδαίους “Blow Up” και στη συνέχεια το ιστορικό γκρουπ “Μακεδονομάχοι”. Η τελευταία του απόπειρα, ήταν ο “Ζηλωτής”, με τους οποίους ηχογράφησε σε στούντιο του Μιλάνου εξαιρετικής ποιότητας υλικό, που όμως καμία εταιρία δεν ενδιαφέρθηκε να το εκδώσει. Ένα κομμάτι απ’ αυτά (“Χθες Βράδυ”), συμπεριλήφθηκε αργότερα στο “Χαράτσι”. Τα υπόλοιπα παραμένουν κλειδωμένα στο συρτάρι του.

* VANGELIS (1943, Βόλος): Πασίγνωστος και καταξιωμένος παγκόσμια με δεκάδες βραβεία και διακρίσεις. Αποκορύφωμα, το Όσκαρ για την μουσική επένδυση της ταινίας “Chariots of Fire”.

-Δισκογραφία: (Επιλογή)

“Earth”/1973, “Heaven and Hell”/1975, “Albedo 0. 39”/1976, “Spiral”/1977, “The Dragon”/1978

“China”/1979, “Ωδές”/1980, “Chariots of Fire”/1981, “Soil Festivities”/1984, “Mask”/1985, “Ραψωδίες”/1986, “Direct”/1988, “Themes”/1990, “The City”/1991, “Conquest of Paradise”/1992, “Voices”/1995, “Oceanic”/1996, “Mythodea”/2001

-Με τους Socrates:

“Phos”/1976

-Με τον Jon Anderson:

“Short Stories”/1979, “The friends of Mr. Cairo”/1981, “Private Colllection”/1983, “Page of Life”/1991.

* ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Με τη δυναμική και επαναστατική του ερμηνεία, εξασφαλίζει θεαματικές πωλήσεις για τους δίσκους του.

Ξεκίνησε από τους “Crosswords” και καθιερώθηκε σαν μία σημαντική μονάδα μέσα από τη συμμετοχή του σε σπουδαίες δουλειές γνωστών συνθετών (“Τα Τραγούδια του Δρόμου”/Λοίζος, “Αγροτικά”/Μπακαλάκος, “Της Εξορίας”/Θεοδωράκης, “Ο Σταυρός του Νότου”/Μικρούτσικος). Το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ ήταν το “Βασίλης Παπακωνσταντίνου”. Η επιτυχία του κορυφώθηκε με τα “Χαιρετίσματα”, ενώ το “Πες μου Ένα Ψέμμα Ν’ Αποκοιμηθώ”, που περιείχε συνθέσεις του Νικόλα Άσιμου, θεωρείται ο πιο ποιοτικός του δίσκος.

-Δισκογραφία: (Επιλογή)

“Βασίλης Παπακωνσταντίνου”/1978, “Φοβάμαι”/1982, “Διαίρεση”/1984, “Η Συναυλία στο Ν. Φάληρο”/1985, “Χαιρετίσματα”/1987, “Όλα Από Χέρι Καμένα”/1988, “Χορεύω”/1989, “Χρόνια Πολλά”/1991, “Σφεντόνα”/1992, “Φυσάει”/1993, “Δεν Σηκώνει”/1994, “Οι Μπαλάντες του Βασίλη”/1996, “ Πες μου Ένα Ψέμμα Ν’ Αποκοιμηθώ ”/1997

* ΠΑΣΧΑΛΗΣ (1946, Δοξάτο Δράμας): Ένα μεγάλο σύμβολο για τα ’60 ‘s ο Πασχάλης, ταυτίστηκε με τους “Olympians” με τους οποίους έβαλε και μία υποθήκη για την μελλοντική του σόλο καριέρα που την ξεκίνησε στη δεκαετία του ‘70.

* ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ (1951, Θεσσαλονίκη): Η χαρισματική Soul φωνή της εγχώριας σκηνής.

* ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ (1942, Αθήνα): Ο πνεύμονας της Ελληνικής Rock Σκηνής. Ξεκίνησε σαν μπασίστας με τους “MGC”. Ίδρυσε τους “Εξαδάκτυλος” και τους “Αχ-Βαχ”. Το άλμπουμ “Μεταφοραί-Εκδρομαί, ο Μήτσος”/1976, θεωρείται αξεπέραστο. Ο Πατριάρχης!!!

* ΝΤΕΜΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ (1947, Αλεξάνδρεια): Ξεκίνησε σαν μπασίστας των “Idols” και καθιερώθηκε σαν τραγουδιστής αρχικά στους “We Five” και μετέπειτα στους “Aphrodite ‘s Child”. Το 1972 ξεκίνησε την προσωπική του καριέρα και το 1973 έφτασε στη δεύτερη θέση στα Βρετανικά charts με το “Forever and Ever”.

* ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Κατέθεσε ένα πολύ σημαντικό άλμπουμ (“Μπάλλος”) και κατάφερε να παντρέψει το Rock με τους ήχους και τους ρυθμούς της παραδοσιακής μουσικής.

* ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ (1948-1990, Αθήνα): Τι να γράψω για τον Παύλο  Σιδηρόπουλο…Αυθεντικός και ριζοσπαστικός.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, έγραφε στίχους με το ψευδώνυμο Παύλος Αστέρης. Εντάχθηκε ενεργά στον χώρο, όταν γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη και έφτιαξε μαζί του το ντουέτο “Δάμων και Φιντίας”, που εν συνεχεία συγχωνεύτηκε με τα “Μπουρμπούλια”. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και το 1978, δέχτηκε την πρόταση των “Σπυριδούλα” για να προσχωρήσει στο γκρουπ. Το 1979, κυκλοφόρησε μαζί τους το “Φλου” που χαρακτηρίστηκε από την πλειονότητα των κριτικών, σαν κορυφαία δουλειά όλων των εποχών για την Ελληνική Rock Σκηνή. Στις αρχές του 1981, έφτιαξε μία καινούργια μπάντα. Οι “Απροσάρμοστοι” ήταν το πιστό του μουσικό όχημα μέχρι το τέλος. Ο Πρίγκιπας δεν μένει πια εδώ!!!

-Δισκογραφία:

“Φλου”/1979, “Ο Ασυμβίβαστος”/1979 (Soundtrack), “Εν Λευκώ”/1982, “Zorba the Freak”/1985, “Παύλος Σιδηρόπουλος”/1987 (Συλλογή), “Χωρίς Μακιγιάζ”/1989 (Live), “Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες”/1991, “Τα Μπλουζ του Πρίγκιπα”/1992,

-Συλλογές:

“Παύλος Σιδηρόπουλος”/1993 (Διπλό), “Εν Αρχή Ήν ο Λόγος”/1994 (Διπλό), “Παύλος Σιδηρόπουλος: Επιτυχίες”/1996, “Ταξιδεύοντας”/1996, “Στιγμές”/1997.

* ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΜΠΟΣΗΣ (1949, Αθήνα): Αδικαιολόγητα αγνοημένος Έλληνας καλλιτέχνης ο Dimitri, που κέντρισε το ενδιαφέρον της δισκογραφικής Mercury και με το καταπληκτικό “Poor Soul”, προσγειώθηκε το 1972 στην πρώτη θέση στα charts της μισής Ευρώπης.

* ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Ο Ηρακλής είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της άνισης μεταχείρισης της μουσικής βιομηχανίας απέναντι σε σημαντικούς δημιουργούς. Ο Ηρακλής, ξεφεύγει από τα “στενά” Ελληνικά όρια και εντάσσεται στο επίπεδο ενός Ευρωπαίου συνθέτη με ποιοτικούς οραματισμούς.

Ξεκίνησε στις αρχές του ’70 δημιουργώντας τους D.N.A. , ένα φιλόδοξο σχήμα για την εποχή, που χρησιμοποιούσε όργανα λαϊκοδημοτικά. Ένα δείγμα από εκείνη την περίοδο, είναι το σπανιώτατο 45άρι “Τα Ίδια Όνειρα” (1973). Είναι τόσο σπάνιο που δεν το έχει ……ούτε ο ίδιος!!!! Το 1975, δημιούργησε τη “Λερναία Ύδρα” και παρουσίασε το προοδευτικό έργο “Σ’ άλλους Κόσμους”, που κυκλοφόρησε μετά από πολλές δυσκολίες τον Απρίλιο του 1976 σε διπλό άλμπουμ. Στο άλμπουμ αυτό, συμμετείχαν μεταξύ άλλων, οι Αδελφοί Κατσιμίχα, ο Μαρινάκης και ο Κιουρκτσόγλου από τους Πελόμα Μποκιού, ο Νίκος Ζιώγαλας και ο Δημήτρης Πουλικάκος. Το 1980, άνοιξε στην Πλάκα την ιστορική “Σοφίτα” και ίδρυσε την ανεξάρτητη δισκογραφική “Πολύαυλος” με την οποία κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, συμμετείχε στον (ΜΟΥ)σικό (ΣΥΝ)εταιρισμό (ΚΑ)λλιτεχνών και λίγο αργότερα ίδρυσε μαζί με τον γράφοντα και άλλους μουσικούς, την μη κερδοσκοπική εταιρία (Α)νεξάρτητες (Ε)κφραστικές (ΤΑ)σεις, το αποκορύφωμα της οποίας υπήρξε ένα τριήμερο Rock φεστιβάλ στο θέατρο του Λυκαβηττού. Το κίνημα αυτό, διαλύθηκε το 1988 -αν θυμάμαι καλά- με μία αποχαιρετιστήρια συναυλία μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού στο τμήμα ανηλίκων, στους οποίους μοιράστηκαν όλα τα έσοδα της εταιρίας, σε μορφή βιβλίων.

-Δισκογραφία:

“Σ’ άλλους Κόσμους”/1976 (Διπλό), “ Σ’ άλλους Κόσμους ”/1981 (Επανέκδοση σε μονό), “Παίζεις Με τις Μηχανές”/1982, “Η Στιγμή”/1984

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΩΝΕΣ

* ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΛΕΖΟΥ: Η σημαντικότερη γυναικεία παρουσία στην δεκαετία του ’70. Πέρασε από τους “Νοστράδαμος” και τους “Poll”. Το ’75, ή το ’76 –δεν θυμάμαι καλά- έφυγε για το Λονδίνο απογοητευμένη από τις συνθήκες που επικρατούσαν εδώ με την εισβολή του πολιτικού τραγουδιού και επέστρεψε το 1985. Το 1986 έκανε το “Επιμένω Ελληνικά” και το 1989 τις “Στενές Επαφές”.

-Θυμάμαι:

Το χειμώνα του ’87 που βγάλαμε μαζί στα Γιάννενα.

* ΕΛΠΙΔΑ: Δυνατή και καθαρή φωνή φωνή η Ελπίδα Καραγιαννοπούλου, μπήκε στο χώρο ενθαρρυμένη από τον αδελφό της, τον γνωστό Κώστα Καράλη.

* ARIADNE MC KINNON: Την Ελληνοβρετανή Αριάδνη, την πρωτοσυναντήσαμε στο “Μεταφοραί-Εκδρομαί, ο Μήτσος” του Δημήτρη Πουλικάκου και αργότερα στους “Ακρίτας” του Σταύρου Λογαρίδη. Στην διάρκεια των ’70 ‘s έγραφε για την Sigma Fay και στα ’90 ‘s έφτιαξε με την Δήμητρα Πούλκου το σατιρικό ντουέτο “Κούλες”.

ΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ

Εκτός από τα γκρουπ και τους καλλιτέχνες που ανέφερα, υπήρχαν και μερικοί κυρίως χαμηλόφωνοι δημιουργοί που προέρχονταν από το “νέο κύμα”, αλλά φλέρταραν και με το Rock. Αυτοί βάδιζαν σε προσωπικούς μουσικούς δρόμους.

* ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ (1947, Σουφλί) : Ιδιαίτερη περίπτωση ο Θανάσης. Ευαισθητοποιημένος μουσικός που “αυτοεξορίστηκε” αρχικά στην Ευρώπη και μετά το 1973 στην Κομοτηνή όπου άνοιξε ένα κατάστημα δίσκων. Διοργανώνει περιορισμένες συναυλίες και ηχογραφεί σποραδικά δίσκους. Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα CD, είναι έκπληξη για μένα, να το βρίσκω στο γραμματοκιβώτιό μου. Δεν παραλείπει να μου το στέλνει.

* ΠΑΝΟΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Σημαντικός, αλλά αγνοημένος δημιουργός. Το καλύτερό του άλμπουμ “Επεισόδιο”, πέρασε απαρατήρητο. Θεωρείται cult για την Ελληνική Σκηνή και κοστίζει ένα σεβαστό ποσό, αφού έχει περιβληθεί με τον μανδύα της σπανιότητας. Μπορείτε να πάρετε μία γεύση του Πάνου από τη συλλογή “Ρομαντικοί Παραβάτες” (Έβδομη Διάσταση/1994).

* ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΑΡΒΑΣ: Ο Περικλής ξεκίνησε από τις μπουάτ της Πλάκας ερμηνεύοντας τραγούδια διαμαρτυρίας. Πέρασε από το “Ροντέο” μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο και βγήκε στη δισκογραφία το 1971 με το “Κάτω από τα Παραμύθια”. Το 1977 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Αντίλαλος” και το 1983 το –για πολλούς- καλύτερό του “Στην Άσφαλτο”. Τον Αύγουστο του 1993, μου τηλεφώνησε η αδελφή του για να μου πει ότι ο Περικλής έφυγε από τη ζωή.

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

* ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ: Το περιοδικό που το αγόραζε ένας και το διάβαζε όλη η παρέα. Κυκλοφόρησε το 1964 και κόστιζε 3 δραχμές. Διευθυντής του ήταν ο Θανάσης Τσόγκας και έγραψαν σ’ αυτό οι: Νίκος Μαστοράκης, Θόδωρος Σαραντής, Λευτέρης Κογκαλίδης, Χρήστος Λεβέντης, Γιώργος & Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Γιάννης Πετρίδης. Το 1968 η χούντα το βάφτισε “Καλλιτεχνικές Επικαιρότητες”. Έκλεισε το 1969.

* ΣΩΟΥ: Θεωρητικά, η φυσική συνέχεια των Μ.Ρ. αφού είχε σχεδόν το ίδιο επιτελείο. Βγήκε τον Ιανουάριο του 1971 με τιμή τεύχους 10 δραχμές, αλλά έζησε μόνο για 4 τεύχη.

* 13-19: Το ίδιο επιτελείο έκανε άλλη μία προσπάθεια, αλλά δεν κράτησε παρά μόνο λίγους μήνες.

* ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΕΝΙΑ: Τον Ιανουάριο του 1972, ο Στέλιος Ελληνιάδης εξέδωσε αυτή την εφημερίδα με σκοπό την κάλυψη αλλά και την προώθηση της Ελληνικής Rock Σκηνής. Η εφημερίδα άσκησε έντονη κριτική στις εταιρίες που προωθούσαν την μέτρια μουσική και επιχείρησε να προβληματίσει το αναγνωστικό κοινό. Και αυτή όμως η προσπάθεια έπεσε στο κενό. Το καλοκαίρι η εφημερίδα έκλεισε λόγω της χλιαρής αγοραστικής αποδοχής.

* ΗΧΟΣ & HI-FI: Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του ’73 και κάλυπτε κυρίως τεχνικά θέματα στο χώρο της στερεοφωνίας. Η συμβολή του στην Ελληνική Σκηνή, φάνηκε τις επόμενες δεκαετίες του ΄80 και του ‘90.

* ΜΟΥΣΙΚΗ: Το κενό που είχε ο χώρος στα μουσικά έντυπα, ήρθε να το καλύψει τον Δεκέμβριο του 1977 ο Γιώργος Κυριαζίδης με τη “Μουσική”. 30 δραχμές το τεύχος και με το 13ο να καλύπτει εκτενώς το σπουδαιότερο σύνολο της δεκαετίας, τους Socrates, ήταν φυσικό και επόμενο να βρουν σ’ αυτό στέγη εξαιρετικοί Rock δημοσιογράφοι (Χάρης Καββαδίας, Νίκος Κοντογούρης, Στάθης Παπούλιας, Πητ Πουρνάρας, Κώστας Αρβανίτης).

* ΠΟΠ & ΡΟΚ: Την 1η Μαρτίου του 1978 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του “Ποπ & Ροκ” με κόστος 30 δραχμές. Ξεχωριστή η πορεία του και ανεκτίμητη η προσφορά του, παρ’ όλο που στην αρχή ήταν επιφυλακτικό προς την Ελληνική Σκηνή. Διευθυντής ο Γιάννης Πετρίδης και συνεργάτες όλη η αφρόκρεμα της Rock δημοσιογραφίας.

* ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ: Ο πιο πιστός φίλος της Ελληνικής Σκηνής (μέχρι και συναυλίες διοργάνωσε), κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1979 σε δεκαπενθήμερη μορφή και κόστιζε 25 δραχμές. Εκδότης και διευθυντής ο δημοσιογράφος Τάσος Ψαλτάκης (παλιός μάνατζερ συγκροτημάτων). Η έκδοση διήρκεσε μόνο δύο χρόνια.

* 18: Το αδελφό έντυπο του “Ποπ & Ροκ” κυκλοφόρησε μόνο μερικούς μήνες.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ

* ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗΣ: Παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, δημοσιογράφος, εκδότης της εφημερίδας “Μουσική Γενιά” και (αργότερα) του περιοδικού “Ντέφι”.

* ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ: Δημοσιογράφος, τηλεπαρουσιαστής και μάνατζερ αρκετών συγκροτημάτων. Ο εμψυχωτής της όλης κίνησης στη Θεσσαλονίκη.

* ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Ο ραδιοφωνικός παραγωγός που οδήγησε την μουσική ενημέρωση σε ….πανεπιστημιακό επίπεδο!!!!

* ΘΟΔΩΡΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ: Ο λάτρης της Ελληνικής Σκηνής.

* ΤΑΣΟΣ ΨΑΛΤΑΚΗΣ: Ο “Πατριάρχης” του χώρου. Με την έκδοση του “Μουσικού Εξπρές”, θεωρείται βασικός παράγοντας για την καινούργια έκρηξη της επόμενης δεκαετίας.

ΤΑ CLUBS

– Οι συναυλίες στην Αθήνα, γίνονταν στους κινηματογράφους “Ορφέας” στην Σταδίου, “Πιγκάλ” & “Άννα Μαρία” στην Πατησίων (που τώρα λέγεται “Ράδιο Σίτυ”) και στο “Παλλάς” της οδού Βουκουρεστίου. Νομίζω όμως, ότι το “Παλλάς” δεν το έδωσαν δεύτερη φορά. Μπορεί να κάνω λάθος. Δεν το θυμάμαι.

– Η Θεσσαλονίκη είχε το προνόμιο να διαθέτει για τις συναυλίες ένα Παλαί Ντε Σπορ, αλλά και το Θέατρο των Μακεδονικών Σπουδών.

– Τα clubs της Αθήνας ήταν η “Κουίντα” στη Φωκίωνος Νέγρη, το “Ιγγλού” στην Δροσοπούλου, τα παραλιακά “On the Rocks” & “Stork”, το “Hobby” στην Πλατεία Αμερικής, το “Whisky A Go Go” στην Μαυροματαίων και το “Vip’s” στην Κεφαλληνίας.

– Στη δεκαετία του ’70, ο πιο σημαντικός χώρος, ήταν αναμφίβολα το “Κύτταρο”. Πολύ σημαντικά όμως υπήρξαν και το “Ροντέο” και το “Ελατήριο” που ήταν και τα δύο στην οδό Χέϋδεν. Σημαντικό ήταν επίσης και το “Hobby” που εξακολουθούσε να λειτουργεί φιλοξενώντας τους Πελόμα Μποκιού.

– Στη Θεσσαλονίκη όλα τα clubs ήταν παρατεταγμένα στην παραλία της Νέας Κρήνης. Μεταξύ άλλων, το “Pussycat”, το “Arigato” και το “Χαβάη”.

Πηγή : http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=601