200 χρόνια λοιπόν από τη μεγάλη Επανάσταση του 1821 και το τι έχουν δει τα μάτια μας δεν περιγράφεται. Για άλλους »δεν υπήρχαν Έλληνες στην περιοχή που δεν μιλούσαν καν ελληνικά» ή ότι »κάναμε επανάσταση γιατί θαυμάζαμε τους Ευρωπαίους». Για άλλους »Το Πατριαρχείο μας βγήκε μπροστά» στον αγώνα και η Ελληνική σημαία κυματίζει αδιάκοπα ελεύθερη 200 χρόνια. Για τους πρώτους αναρωτιέμαι, όχι τόσο για τη σχέση με την Ιστορία αλλά με την ανάγνωση για τα κείμενα της εποχής και να μας εξηγήσουν σε ποια γλώσσα είναι γραμμένα. Επίσης κάποιοι, που είναι και στην Επιτροπή ονόματα δεν λέμε, φοβούνται να χρησιμοποιήσουν λέξεις όπως »ανεξαρτησία», »επαναστατική βία» ενώ αφήνουν μονίμως υπονοούμενα υποβαθμίζοντας τη σημασία του γεγονότος αυτού. Για τους δεύτερους θα ήθελα κάποιος να μου αναγνώσει τον αφορισμό της Επανάστασης καθώς επίσης και ποια σημαία κυμάτιζε στην Ακρόπολη πριν από 80 χρόνια, σε μία περίοδο όπου εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους γιατί κάτι έγινε εκεί που δεν μας λέτε. Ωστόσο, πέρα από την εθνομηδενιστική και την εθνικιστική ανάγνωση, υπάρχει και μία άλλη ανάγνωση, που πιστεύω είναι πολύ χρήσιμη για το λαό μας και για την εξαγωγή συμπερασμάτων καθώς η φύση της Ιστορίας είναι και διδακτική (τουλάχιστον έτσι πιστεύω).
Η εκάστοτε Επανάσταση, είναι »προϊόν» μίας συγκεκριμένης ιστορικής-κοινωνικοπολιτικής συγκυρίας και αποτελεί τη βίαιη ανατροπή και αντιμετώπιση μιας τάξης πραγμάτων για τη δημιουργία μίας καινούριας. Η »Ανεξαρτησία» δεν χαρίστηκε από τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις »κύριε» Μπίτον. Ούτε η επανάσταση και η Ιστορία πρέπει να αντιμετωπίζεται με το ανιστόρητο δίπολο της θεωρίας των δύο άκρων »κύριε» Μαζάουερ. Ούτε η Ελλάδα »σώθηκε» από τη Τρόικα κύριοι και κυρίες λοιπά μέλη της »Επιτροπής». Ούτε από τη Τρόικα του Ναυαρίνου ούτε από τη Τρόικα του 2011. Η Επανάσταση του 1821 είχε ξεκάθαρο πολιτικό στόχο. Τη δημιουργία Κράτους. Ενός Κράτους, που θεωρητικά έστω θα ήταν ανεξάρτητο, νεωτερικό. Ένα εθνικό νεωτερικό κράτος, όπου ο Υπήκοος θα αντικατασταθεί από τον Πολίτη. Με Συνταγματικούς Θεσμούς, επηρεασμένους από τα »Δικαιώματα του Ανθρώπου» της Γαλλικής Επανάστασης. Με εξουσία που θα στηρίζεται στο »Έθνος» και κατάργηση φεουδαρχικών προνομίων, με καθολικά δικαιώματα για όλο τον αντρικό πληθυσμό. Ο στόχος αυτός εκφράζεται απόλυτα το 1822 στην Επίδαυρο.
Η αναδυόμενη ελληνική αστική τάξη, κινητοποίησε τον Ελληνισμό, όπου αγαπητοί της Επιτροπής μαντέψτε, στην ευρύτερη περιοχή, πολλούς αιώνες πριν την Επανάσταση, ανέπτυξε κρατικές οντότητες και διάφορες μορφές πολιτειακής οργάνωσης. Δεν φύτρωσε κανείς. Η Ελληνική αστική τάξη, κινητοποίησε το Ελληνικό Έθνος να κηρύξει την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ του. Η Επανάσταση του 1821, επέφερε ένα μεγάλο πλήγμα στην αντιδραστική δικλείδα ασφαλείας της προ Γαλλικής Επανάστασης Τάξης Πραγμάτων, της Ιεράς Συμμαχίας. Επέφερε τρομερές αλλαγές εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ανοίγοντας το δρόμο του »Συνταγματισμού». Η Διεθνοποίηση του ζητήματος και η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, έλαβαν χώρα ακριβώς γιατί ο λαός αυτής της περιοχής Επαναστάτησε και διακήρυξε μία Νέα Τάξη Πραγμάτων για την εποχή, στην περιοχή, σε μία Ευρώπη που λέξεις όπως »Επανάσταση» – »Έθνος-Κράτος» – »Σύνταγμα» – »Δημοκρατία» ήταν απαγορευμένες, »σπρώχνοντας» τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Οι Έλληνες, ήθελαν Πολιτική Ελευθερία. Θεσμούς. Νόμους. Σύνταγμα. Έτσι, γεννήθηκε η μορφή του Κράτους, που για την εποχή του, αποτελούσε γνήσιο τέκνο της κοινωνικής εξέλιξης και της ιστορικής ανάγκης. Ένα Κράτος που θα προστάτευε τις νέες παραγωγικές σχέσεις και την ατομική ιδιοκτησία της πρωτοπόρας για την εποχή τάξης. Υπήρξε σύγκρουση εντός των Επαναστατών; Ναι. Υπήρχαν Φυγόκεντρες τάσεις που λύθηκαν με τη βία; Ναι. Σε ποια Επανάσταση δεν υπήρχαν και σε ποια Επανάσταση δεν υπήρξε βία; Ωστόσο, την ίδια βοήθεια προσέφεραν οι στρατιωτικοί ηγέτες όσο και οι πολιτικοί. Η πολιτική ηγεσία αποφάσισε ένα νεωτερικό-συγκεντρωτικό Κράτος. Ενδεχομένως, ορισμένοι στρατιωτικοί ηγέτες (με τα καπάκια τους) ή προεστοί, να είχαν αρκεστεί σε μία μορφή αυτονομίας με υποταγή στο στέμμα της Ρωσίας. Ίσως. Έγιναν μηχανορραφίες από τον Μαυροκορδάτο, τον Κωλέττη κ.α; Άπειρες. Έγινε πισωγύρισμα με τη τοποθέτηση του Όθωνα και τη διακυβέρνηση μετά την ίδρυση του Κράτους; Ναι. Ωστόσο μια Επανάσταση αφήνει τα ιστορικά της απόνερα και μετά. Μήπως δεν ήταν παιδί της Επανάστασης του 1821, το κίνημα της 3η Σεπτεμβρίου 1843; Δεν ήταν απόρροια των κοινωνικών ζυμώσεων και της πάλης εντός του νεωτερικού κράτους και των κοινωνικών τάξεων, το Σύνταγμα του 1864 που ήταν από τα πιο δημοκρατικά για την ΤΟΤΕ εποχή; Οι επιδιώξεις και η ζύμωση της επαναστατικής περιόδου σταματά στο Ναυαρίνο; Καμία συνέχεια;
Το συμπέρασμα όμως που πρέπει να εξαχθεί, κατά την εκτίμηση μου, είναι το γεγονός πως οι Έλληνες, μάχονταν σκληρά, σε μία από τις πιο αιματοβαμμένες επαναστάσεις της νεότερης και σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας με ένα ξεκάθαρο στόχο. Τη δημιουργία ενός Κράτους, ανεξάρτητου, με Σύνταγμα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις ωθήθηκαν σε αλλαγή των γεωπολιτικών τους σχεδιασμών λόγω της Επανάστασης.
Ποιο πρέπει να είναι το τελικό συμπέρασμα για την Επανάσταση του 1821 στο ΣΗΜΕΡΑ; Το γεγονός, πως η ίδια επαναστατική διαδικασία κυοφορεί μέσα της τη κοινωνική εξέλιξη. Τις ριζικές αλλαγές. Το δρόμο που κινεί την ιστορία μπροστά. Το πρόταγμα των Επαναστατών του 1821 για ελευθερία είναι επίκαιρο. Το πρόταγμα για ένα κράτος όπως αυτό που ήθελαν τότε είναι; Είναι αυτονόητο πως όχι. Δεν γίνεται όμως τις στρεβλώσεις και τα κοινωνικά προβλήματα του σήμερα να τα μεταθέτουμε σε ένα γεγονός του 1821, σχηματοποιώντας στο μεταμοντέρνο αναθεωρητικό τσουνάμι ιστορικές στιγμές αλλά να κατανοήσουμε πως η Επανάσταση, η βίαιη αυτή ανατροπή μίας τάξης πραγμάτων, με πολιτικό σχέδιο και όραμα, κυοφορεί μέσα της την εξέλιξη. Επαναστατική βία, ανατροπή, ανεξαρτησία, είναι έννοιες σύμφυτες της κοινωνικής εξέλιξης στον ανθρώπινο πολιτισμό. Δυστυχώς ή ευτυχώς. Και είναι βέβαιο πως αυτή δεν επέρχεται με λουλούδια.
Οπότε αν έχουμε να διδαχθούμε κάτι, είναι πως όταν ο λαός, αποφασίσει να αποκτήσει έναν ξεκάθαρο πολιτικό στόχο και προσανατολισμό, για εθνική ανεξαρτησία, πλαισιωμένη με μια νέα πολιτική-πολιτειακή οργάνωση της κοινωνίας που θα προστατεύσει την τωρινή αναδυόμενη επαναστατική κοινωνική δύναμη, μιας πολιτικής οργάνωσης που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 2021, τότε και μόνο τότε »αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι γίνεται ο λαός» και καθορίζει τη μοίρα του, στους δρόμους της ιστορικής κίνησης προς τα μπροστά. Γιατί τίποτε δεν μένει ίδιο. Είτε αυτό λέγεται Οθωμανική Αυτοκρατορία, είτε Ιερά Συμμαχία, είτε Σουλτάνος, είτε Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε αστική δημοκρατία.
Οι επαναστάσεις μας διδάσκουν πως τα πάντα μεταβάλλονται και πως αυτά που νομίζαμε ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν, αλλάζουν όταν οποιοσδήποτε λαός το αποφασίσει. Χρόνια καλά, ανατρεπτικά, επαναστατικά στο λαό μας και σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.
»Όταν η διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα
παράπονά του, το να κάμνει τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάσταση, ν’ αρπάξει τ’
άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαιά του και
το πλέον απαραίτητο απ’ όλα τα χρέη του…»
