Ευρωπαίοι μπασκετμπολίστες: Κεφάλαιο 1- Λουκα Ντονσιτς – Του Τάσου Χαριάτη

Χαίρεται και καλή χρονιά σε όλους! Εύχομαι το νέο έτος να είναι δημιουργικό και συνάμα όσο το δυνατόν πιο ξένοιαστο για κάθε άνθρωπο, σε μια προσπάθεια να βρούμε λίγη από την χαμένη μας παιδική αθωότητα, μια αθωότητα που έχουμε ανάγκη στην καθημερινή μας ζωή. Την αθωότητα αυτή προσωπικά πάντα έβρισκα και βρίσκω μέσα από τις «σπορ ιστορίες», ιδιαίτερα αυτές που δημιουγούν στον αναγνώστη μια αίσθηση ευχάριστη και οικεία, πέρα από στείρους αριθμούς και στατιστικές κατηγορίες, εμβαθύνοντας σε λεπτομέρειες που τραβούν το ενδιαφέρον μονομιάς. Σε αυτό το μοτίβο θα προσπαθήσω να κινηθώ με το νέο αυτό εγχείρημα, ως μέλος της μεγάλης οικογένειας του solidaritywebradio, το οποίο και ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μου δίνει, ώστε να μοιραστώ μαζί σας ιδιαίτερα γεγονότα και ιστορίες από τον χώρο του αθλητισμού, καθώς και αφιερώματα σε πρόσωπα που ξεχωρίζουν, για τους σωστούς..ή και τους λάθος λόγους! Ξεκίνημα λοιπόν με μια δυνατή τριλογία, αφιερωμένη σε 3 πιτσιρικάδες που ήδη μας απασχολούν με τα κατορθώματά τους στον μαγικό κόσμο του NBA. Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών? Η ευρωπαϊκή τους καταγωγή αλλά και το νεαρό της ηλικίας τους. Ειδικά το δεύτερο είναι εντυπωσιακό, αφού μιλάμε για παίχτες σχεδόν ολοκληρωμένους, διανύοντας μόλις την δεύτερη δεκαετία της ζωής τους! Ας μην με είχαν φάει τα μανατζερικά κυκλώματα και το παρόν άρθρο θα ήταν αφιερωμένο σε μένα..όπως και στην πλειοψηφία των ελλήνων «αθλητών»! Φτάνουν τα λόγια όμως, καθίστε αναπαυτικά και καλή ανάγνωση, ξεκινάμε!

CHAPTER I: LUKA DONCIC-THE GOAT RETURNS

Ο Don-cic του Παγκόσμιου Μπάσκετ

Ένα χαρακτηριστικό της αθλητικής αρθρογραφίας είναι τα κλισέ που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν πρόσωπα και καταστάσεις, κλισέ από το οποίο προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά δε ειλικρινά δε μπόρεσα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να περιγράψει κανείς έναν αθλητή που στα 20 του χρόνια έχει πετύχει όσα άλλοι δεν κατάφεραν μέσα από καριέρα 20 και 25 ετών? Πάρτε χαρτί και στυλό και σημειώστε..

• Πρωτάθλημα Next Generation Tournament το 2015 με την Ρεάλ Μαδρίτης, μαζί με τον τίτλο του MVP (Η Εuroleague νέων ουσιαστικά)
• Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων το 2015 με την Ρεάλ Μαδρίτης
• 2 Κύπελλα Ισπανίας με την Ρεάλ Μαδρίτης 2016,2017
• 3 Πρωταθλήματα Ισπανίας με την Ρεάλ Μαδρίτης 2015, 2016, 2018
• MVP του πρωταθλήματος και μέλος της καλύτερης πεντάδας το 2018
• 2 φορές καλύτερος νέος παίχτης του πρωταθλήματος 2017, 2018 και 3 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας νέων του πρωταθλήματος 2016-2018
• 2 φορές Euroleague Rising Star 2017,2018
• Euroleague το 2018 με την Ρεάλ Μαδρίτης, μαζί με τον τίτλο του MVP τόσο του Final4 όσο και της Euroleague στην Regular Season & Playoffs και φυσικά μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης
• Rookie of the year στο NBA με τους Dallas Mavericks το 2019

Στο σημείο αυτό να τονίσω πως η παραπάνω «λίστα» κατορθωμάτων δημιουργήθηκε μέσα σε 4 μόλις χρόνια, από έναν παίκτη που στις 28 Φεβρουαρίου κλείνει τα 21 έτη της ζωής του..Με άλλα λόγια, έχει κατακτήσει τα πάντα στην Ευρώπη σε συλλογικό επίπεδο και μάλιστα στο καλύτερο επίπεδο, που είναι το Ισπανικό Πρωτάθλημα κατ’ομολογία και φυσικά η Euroleague, έχοντας κάνει και το ιδανικότερο ξεκίνημα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Ακόμη, μετράει ένα σωρό ατομικές διακρίσεις και βραβεία, που ειλικρινά βαριέμαι να παραθέσω για να γράψω και τίποτα άλλο για αυτόν. Όλα αυτά παίζοντας βασικός, είχε δηλαδή παραπάνω από καταλυτική συμμετοχή στην κατάκτηση αυτών των τίτλων.

Να μην ξεχάσω να προσθέσω ένα Πρωτάθλημα Ευρώπης με την φανέλα της εθνικής Σλοβενίας το 2017 στην Τουρκία, όπου μαζί με τον μέντορα, φίλο και συγκάτοικό του στις αποστολές της εθνικής Goran Dragic αποτέλεσαν ένα υπερηχητικό δίδυμο στην περιφέρεια της Σλοβενίας, παίρνοντας την από το χέρι και οδηγώντας την στο πρώτο χρυσό μετάλλιο της ιστορίας της, μετά την διάλυση της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, ενώ αμφότεροι ήταν και στην καλύτερη πεντάδα (τι έκπληξη..) της διοργάνωσης. Καλύτερη εμφάνιση του στα προημιτελικά της διοργάνωσης κόντρα στην Λετονία με 27 πόντους και 9 ριμπάουντ, ενώ στα ημιτελικά απέναντι στους Ισπανούς σημείωσε ένα..απλό double-double με 11 πόντους και 12 ριμπάουντ και 8 ασσίστ. Στον τελικό της διοργάνωσης πρόλαβε να σημειώσει 8 πόντους κι 7 ριμπάουντ, πριν αποχωρήσει από το πεδίο της μάχης με τους Σέρβους λόγω τραυματισμού στο πόδι στο 24^ο λεπτό. Highlight της βραδιάς του τελικού η είσοδος των πρωταθλητών Ευρώπης για την απονομή, όπου σύσσωμη η σλοβένικη ομάδα τον κουβάλησε στα χέρια, ωσάν άλλον εθνικό ήρωα και ευεργέτη, με τον ίδιο να μη μπορεί να κρύψει την χαρά του πίσω από το κατακόκκινο από ενθουσιασμό πρόσωπό του. Εξάλλου, ο ίδιος έσπευσε να «χτυπήσει» tattoo με το βαρύτιμο τρόπαιο την αμέσως επόμενη ημέρα, δηλώνοντας ότι η βραδιά του τελικού ήταν η σημαντικότερη μέρα της ζωής του..στα 18 του.. Φυσικά, όντας οριακά ενήλικος, στο τατουατζίδικο πήγε με συνοδό την (συγγνώμη αλλά είναι) πανέμορφη μητέρα του αλλά και την κοπέλα του, συσφίγγοντας παράλληλα την σχέση πεθεράς-νύφης. Fun fact ότι οι γυναίκες της ζωής του, όπως ο ίδιος έχει επανειλημμένως τονίσει, δείχνουν σαν συνομήλικες.   

Τα ως τώρα κατορθώματα του Luka πάντως αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίσουμε ότι στην τρυφερή ηλικία των 9 ετών οι γονείς του γεννημένου στην Λιουμπλιάνα άσου, Mirjam Poterbin, ιδιοκτήτρια κέντρου ομορφιάς (τι έκπληξη vol2..) και Sasa Doncic, προπονητής μπάσκετ και πρώην παίχτης, χώρισαν με επεισοδιακό τρόπο και την κηδεμονία του μικρού GOAT κέρδισε δικαστικώς η μητέρα του. Παρά τα προσωπικά προβλήματα που μπορεί να επιφέρει σε ένα μικρό παιδί η διάλυση της οικογένειάς του, το ταλέντο του, που ξεχείλιζε στα τσικό της Ουνιόν Ολύμπια, τον τράβηξε στον αφρό, μαζί φυσικά με την πολλή αγάπη που έλαβε από την μητέρα του.

Στέκομαι λίγο παραπάνω σε αυτήν αφού ο Doncic την υπέρ αγαπά και την συμβουλεύετεαι στα πάντα, γεγονός που αποδεικνύεται από τα χρέη manager που αυτή εκτελούσε, τουλάχιστον μέχρις ότου ο γιος της μετέβη στο NBA. Από την άλλη, το μικρόβιο του μπάσκετ του το μετέδωσε ο πατέρας του, με αποτέλεσμα ο μικρός Doncic να παίζει σε ακαδημίες μπάσκετ από 7 ετών έχοντας 9 στις 10 φορές αντιπάλους μεγαλύτερους σε ηλικία, «κάτι που με έμαθε να παίζω με το μυαλό μου για να τους νικάω», δήλωνε ο ίδιος μερικά χρόνια αργότερα.

Όπως ανέφερα και παραπάνω, τα κατορθώματά του με τα μικρά τμήματα της Ουνιόν Ολύμπια δεν πέρασαν απαρατήρητα από τα λαγωνικά της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία έσπευσε και τον έφερε στις ακαδημίες της το 2012, στα 13 του, δίνοντάς του 5ετές συμβόλαιο παρακαλώ. Και πως να περάσουν απαρατήρητα όταν ήδη έκανε προπονήσεις με το αντρικό τμήμα της σλοβένικης ομάδας, συμπαίχτης με τον..πατέρα του! Στην Ρεάλ πέρασε με άριστα τις «εξετάσεις» σε πρωταθλήματα μικρότερων ηλικιακών κατηγοριών, σαρώνοντας τα βραβεία του MVP και διαλύοντας τις στατιστικές κατηγορίες, ενώ παράλληλα έχτιζε το mentality του πρωταθλητή. Αυτό το τελευταίο ήταν αναπόφευκτο, όταν έχεις είδωλά σου τον Βασίλη Σπανούλη (aka Kill Bill) και τον Βασιλιά Lebron James, με τις αφίσες των οποίων κοιμόταν κάθε βράδυ στο προσκεφάλι του. Για χάρη του Kill Bill άλλωστε φορούσε το 7 στην Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και το 77 στους Dallas Mavericks πλέον, μιας και το 7 είναι κατειλημμένο από τον Dwight Powell, τουλάχιστον μέχρις ότου να μη ντρέπεται να του το ζητήσει!

Πίσω την Ρεάλ λοιπόν, το βάπτισμα του πυρός ήρθε στις 30 Απριλίου του 2015, στο κλείσιμο της σεζόν 2014-2015, σε έναν αγώνα κόντρα στην Μάλαγα. Την χρονιά εκείνη έπαιξε σε 5 παιχνίδια της κανονικής διάρκειας. Ήταν δεν ήταν 16 χρόνων, ο νεότερος παίκτης στην ιστορία της Ρεάλ που έπαιξε στο πρωτάθλημα. Προσφάτως σε συνέντευξή του, ο για τους εν Ελλάδει φιλάθλους ταβερνιάρης προπονητής της Ρεάλ, Pablo Laso, τον εκθείασε ακόμη μια φορά για τα κατορθώματά του στο NBA, λέγοντας εν ολίγοις ότι ήταν κάτι αναμενόμενο με βάση το ταλέντο του, την σκληρή δουλειά που ρίχνει αλλά και τον σπουδαίο χαρακτήρα του. Σημείωσε ότι όταν τον ανέβασε στην πρώτη ομάδα, δεν ήξερε αν μπορεί να ανταπεξέλθει άμεσα στο υψηλό επίπεδο, αλλά στην δεύτερη μόλις προπόνηση  «he was one of the guys in the team». Τόσο απλά.

Κι όπως είπε ο ίδιος ο Laso, θέλει σπουδαίο ταλέντο για να ξεχωρίσει κάποιος, ακόμα και μέσα από τις ιδανικές συνθήκες που επικρατούν στο..φυτώριο της Ρεάλ. Αν μη τι άλλο είναι μεγάλη ώθηση ο μπασκετικός σου πατέρας να είναι ένας από τους καλύτερους ευρωπαίους προπονητές (όσο κι αν τον κοροϊδεύει ο Κώστας από Πετράλωνα). Την σεζόν 2015-2016 άρχισε να συστήνεται στο ισπανικό και ευρωπαϊκό κοινό, ενώ την επόμενη χρονιά καθιερώθηκε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, έχοντας 80 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με πολύ καλή απόδοση. Συνέβαλε τα μέγιστα για την πρόκριση της Ρεάλ στο Final4 της Ευρωλίγκας στην Κωνσταντινούπολη, όπου βέβαια συμμετείχε ελάχιστα στον ημιτελικό με την Φενέρ, σε έναν ημιτελικό που η Ρεάλ ποτέ δεν μπόρεσε να διεκδικήσει την νίκη με αξιώσεις. Ε και? Σιγά μην πτοούνταν ο Luka.

Η σεζόν 2017-2018 ήταν με μία λέξη η ραψωδία του. Την σεζόν αυτήν η Ρεάλ έχασε τον αδιαμφησβήτητο ηγέτη και καλύτερο παίχτη της Segio Llull με ρήξη στον αχίλλειο από νωρίς. Όλοι λογαριάσαμε όμως χωρίς τον ξενοδόχο Doncic. Στο πρώτο ευρωπαϊκό ματς της σεζόν απέναντι στην Εφές, πέτυχε μόλις 27 πόντους. Έγινε βασικός και αναντικατάστατος, βελτίωσε κάθε πτυχή του παιχνιδιού του και κυρίως το μακρινό σουτ, με αποτέλεσμα να μπει στα παπούτσια του άτυχου Llull και να τα μεγαλώσει και ένα νούμερο..Αν βαριέστε να ανατρέξετε στο παλμαρέ του τη χρονιά εκείνη, να ενημερώσω ότι οδήγησε την Ρεάλ στο πρωτάθλημα και την Euroleague με φανταστικές εμφανίσεις, κάνοντας όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί και τους Αμερικανούς να σκεφτούν ότι τελικά δεν είναι τόσο μικρός και άγουρος για το πρωτάθλημά τους. Πήρε το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη κυριολεκτικά παντού όπου συμμετείχε, δικαιώνοντας πανηγυρικά το επικό και προφητικό promo video της Euroleague (που αξίζει να θυμηθείτε: “euroleague promo 2017-2018”). Για την ιστορία, στο εν λόγω βίντεο ο Σπανούλης προκαλεί κάθε είδους φιλόδοξους rookies να του πάρουν τον τίτλο του βασιλιά, ρίχνοντας ξεκάθαρες μπηχτές στον Doncic, για να έρθει στο επόμενο λεπτό του video ο «μικρός» και να του πει «Ήρεμα παππού, ήρθε η σειρά μου να τα πάρω όλα», αραχτός και φορώντας το λουλουδέ πουκαμισάκι του. Όπερ και εγένετο.

Τεχνικά μιλώντας, ο Doncic προσδιορίζεται ως “position-less guard”, δηλαδή είναι περιφερειακός που παίζει με άνεση και στις 3 θέσεις της περιφέρειας. Πράγματι, με ύψος 2,01m, στην Ρεάλ έπαιζε επί το πλείστον shooting guard (κοινώς 2αρι) αλλά και στη θέση του small forward (κοινώς 3αρι). Με σύμμαχο το δυνατό σώμα του, ήταν αρκετές οι φορές που έκανε παιχνίδι στο low post, αλλά κυρίως απειλούσε με το τρίποντο και τα drive του, τα οποία μπορεί και τελειώνει με μια σειρά από πολλές διαφορετικές κινήσεις, με την ίδια εντυπωσιακή άνεση αλλά και ευστοχία. Μεγάλη η συμμετοχή του στα ριμπάουντ, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, στοιχείο σπάνιο για guard. Την MVP σεζόν του στην Ρεάλ είχε και 5 ασσίστ μέσο όρο, στοιχείο που βέβαια προέκυψε και απόντος του Llull, που ήταν ο μαέστρος στην επίθεση της Ρεάλ. Ο τρόπος παιχνιδιού του στην Ρεάλ ήταν αρκετά ελκυστικός, με δεδομένο ότι ο Laso μπόρεσε και αξιοποίησε τα δυνατά στοιχεία του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ίσως σε μελλοντικό άρθρο να αναφερθώ εκτενώς επ’αυτού. Αν ψάχναμε αρνητικό στοιχείο, θα σημειώναμε την man to man άμυνα απέναντι σε κοντύτερα, ταχύτερα guard, με πιο «ελαφριά» σωματοδομή (ο Doncic είναι και 104 κιλά, τον λες και καλοφαγά). Το μειονέκτημα αυτό όμως το καλύπτει συχνά με το μυαλωμένο παιχνίδι του, τουλάχιστον όταν έχει διάθεση να παίξει άμυνα.

Από την άλλη, στις 1,5 σεζόν του στο NBA (2018-2019,2019-2020), προσωπικά με εντυπωσιάζει ο τρόπος χρησιμοποίησής του από τον κόουτς Carlisle. Ουσιαστικά είναι ο κύριος χειριστής της μπάλας, αγωνιζόμενος ως playmaker. Χωρίς να δέχεται ιδιαίτερη πίεση στο κατέβασμα της μπάλας (λογικό στην regular season, τα..ξαναλέμε στα playoffs αν μπουν οι Mavericks), αποτελεί τον κύριο επιθετικό εκφραστή μέσα από pick & roll, όπου μπορεί είτε να εκτελέσει ο ίδιος, είτε να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Εκτιμώ ότι χρησιμοποιείται όπως ο Greek Freak, έχοντας μικρότερη ταχυδύναμη και αθλητικότητα μεν, αλλά με καλύτερο έλεγχο της μπάλας και μακρινό σουτ δε. Εξάλλου, όταν προσαρμοστεί στα στάνταρ του NBA θα αποκτήσει και μεγαλύτερη αθλητικότητα και τότε άντε πιάστε τον! Κάπως έτσι πάντως φέτος έχει τρελάνει κόσμο, με απανωτά triple double και μέσους όρους που ζαλίζουν: 29,1 πόντους με 47,2% ευστοχία στα σουτ (1 στα 2 μέσα), 9,6 ριμπάουντ, 8,9 ασσίστ, 1,2 κλεψίματα και 32,5% στα τρίποντα, όλα αυτά σε 32,4 λεπτά! Είναι τρίτος σε αξιολόγηση απόδοσης στο NBA ως τώρα με 31,49! Και ως λογικό επακόλουθο, το Overall Rating του στο videogame 2k κυμάνθηκε από 79 όταν έγινε drafted το 2018, στο 87 στα τελειώματα της χρονιάς 2018-2019 και στο 96 φέτος μέχρι στιγμής, όντας 7^ος καλύτερος μαζί με Durant και Davies! Ποντάρετε τα σπίτια σας ότι Οκτώβρη του 2020 θα έχει φτάσει στο 99..

Επιπλέον, τολμώ να προβλέψω ότι αν ο Doncic μείνει στο Dallas θα ξεπεράσει τον τεράστιο Dirk Nowitzki ατομικά, αλλά και σε επιτύχιες για τον σύλλογο. Κι ενώ στους Mavericks ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία, σε μια γωνία του State Farm Arena (η έδρα των Atlanta Hawks) ο General Manager τους, Travis Schlenk, κλαίει με μαύρο δάκρυ. Γιατί? Γιατί σε ένα γεγονός που λίγοι θυμούνται, η ομάδα της Ατλάντα ήταν αυτή που έφερε τον «Magic Johnson-like» Luka (τάδε έφη Gregg Popovich) στο NBA, μέσα από την διαδικασία του Draft! Πιο συγκεκριμένα, τον επέλεξε στο Νο3 του πρώτου γύρου του draft τον Ιούνιο του 2018  και στην συνέχεια τον αντάλλαξε με τον Trae Young κι ακόμα ένα πικ πρώτου γύρου για το 2019. Καλός και εξελίξιμος ο Trae, αλλά GOAT δεν θα γίνει. Άλλωστε η διαφορά ήδη φαίνεται, μιας και ο Doncic οδηγεί τους Dallas στα playoffs της ανταγωνιστικότατης Δύσης ενώ οι Hawks παλεύουν για νίκες στην πιο «βατή» Ανατολική Περιφέρεια. Ατομικά σπάει λογής λογής ρεκόρ, ακόμα και στοιχειωμένα που κατείχε ο αυθεντικός GOAT Jordan, ενώ από ότι φαίνεται θα κοντραριστεί με το ίνδαλμά του, Lebron, για την θέση του αρχηγού στη Δυτική Περιφέρεια για το επερχόμενο All Star Game! Και στην rookie σεζόν του όμως, αναδείχτηκε ο καλύτερος rookie του πρωταθλήματος και κατέγραψε μεγάλες εμφανίσεις. Γενικά, η πορεία του είναι εντυπωσιακά ανοδική από χρονιά σε χρονιά, συνδυάζοντας την ουσία με το θέαμα, καθώς έχει και τακτική παρουσία στα Top10 Plays της αγωνιστικής ή και της εβδομάδας στο NBA. Φυσικά το φαινόμενο Luka έχει και οικονομική πλευρά. Υπέγραψε πέρυσι 3ετες συμβόλαιο με τους Μαβς, που θα του αποφέρει συνολικά 22.294.000 δολλάρια. Το μεγάλο ποσό όμως θα έρθει στην free agency του 2022.. Επιπροσθέτως, πριν από έναν μήνα υπέγραψε με την εταιρία αθλητικής ένδυσης Air Jordan για αποκλειστική συνεργασία, τονίζοντας μάλιστα ότι θέλει στο μέλλον να φτιάξει το δικό του παπούτσι για το brand αυτό.

Αποτελεί ήδη τον αγαπημένο της κερκίδας, με τους κατοίκους του Dallas να τον αποκαλούν ήδη “our kid Luka”. Αναγνώριση σχεδόν καθολική και από παροπλισμένους ή εν ενεργεία θρύλους του NBA, με πιο εντυπωσιακές κατ’εμέ τις δηλώσεις του Σκότι Πίπεν. Ερωτηθείς πως μπορεί κανείς να σταματήσει τον Doncic, ο υπολοχαγός των Chicago Bulls με τα 6 δαχτυλίδια είπε: «Ο Luka είναι ένας ξεχωριστός παίχτης. Δεν πρόκειται να τον σταματήσεις, απλώς ελπίζεις να τον επιβραδύνεις και να τον καθυστερήσεις!». Αυτό αποτελεί αληθινό παρασημό, όταν ειπώνεται από τον απόλυτο αμυντικό εξολοθρευτή του ΝΒΑ, μέλος 8 φορές της καλύτερης αμυντικής πεντάδας, σε εποχές που η άμυνα παιζόταν ουσιαστικά κι όχι με τα..μάτια!

Δεν χάνει αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς τους παρακολουθεί και σε μαγνητοσκόπηση, ενώ δηλώνει φαν του Ερυθρού Αστέρα, με τους φίλους της ομάδας να γεμίζουν την σελίδα του σε Twitter και Facebook με μηνύματα λατρείας, ελπίζοντας να τον δουν με τα χρώματα της ομάδας τους στην δύση της καριέρας του! Βολτάρει συχνά με την Πόρσε του, μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οδηγά εδώ και 2 περίπου χρόνια μόλις..Μέχρι τότε τον πηγαινοέφερναν οι συμπαίκτες του στην Ρεάλ στις προπονήσεις! Δεν είναι αυστηρός στην διατροφή του (Nikola Jokic έχεις κολλητό) με αγαπημένο φαγητό τα μπέργκερ, ενώ όταν έχει χρόνο λιώνει στα video games. Θέλει να αγοράσει τίγρη(!), εξού και το tattoo στο αριστερό χέρι του. Όπως δήλωσε σε συνέντευξη, τρόμαξε όταν κλήθηκε να μαρκάρει τον Russell Westbrook σε φιλικό της Ρεάλ με τους Oklahoma City Thunder το 2017. Αντίθετα, εμείς τρομάξαμε όταν «χόρεψε» τον Κλαβέρ της Μπαρσελόνα με μια φανταστική κίνηση (Doncic vs Claver στο Youtube). Στον ελεύθερο χρόνο, του αρέσει να ρομαντζάρει με την κοπέλα του, παρέα με τα 2 σκυλιά του, τον Hugo και την Gia. Έχει ακόμα τους παιδικούς του φίλους αν και συναντώνται σπάνια. Αναμενόμενο? Θα έλεγα ότι είναι σαν έναν μέσο 20χρονο νεαρό, μέχρι που κάνεις μια αναζήτηση με το όνομά του στην Google και βλέπεις 28.400.000 αποτελέσματα..Κι είναι ακόμα μόνο στην αρχή!

Προσωπικά εκτιμώ ότι θα αφήσει ιστορία, αρκεί να είναι υγιής. Αναμένω με λαχτάρα τελικούς ΝΒΑ με Luka VS Giannis.. Τα λέμε στο επόμενο άρθρο, stay tuned!