Δημόσια υγεία και μαζώξεις πληθυσμού – Του Ιάσονα Μπαγκέρη

Η προσωπική μου θέση και στάση ζωής δίχως να είμαι ειδικός είναι η αυτοπροστασία,τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και ο συγχρωτισμός μου με συγκεκριμένο κύκλο ανθρώπων.Λίγο πολύ η καθημερινότητά μου δεν άλλαξε ως προς αυτό.

Δεν θεωρώ ότι η λύση είναι ο ατομικισμός και η αδιαφορία.Δεν μπορείς να κάνεις χαζομαγκιές με τη δημόσια υγεία.Όμως παρόλα αυτά πρέπει να υπάρξει ενάς ευρύς δημόσιος διάλογος δίχως ταμπού στηριζόμενος στον ορθό λόγο και σε επιχειρηματα.Αυτός ο διάλογος πρέπει κατ΄εμέ να έχει τρεις άξονες:Α]Δημόσια Υγεία,Β]Ενίσχυση συστημάτων υγείας,πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας,έρευνας.Γ]Ενίσχυση και προστασία των δυνάμεων της εργασίας και της οικονομίας.

Η ισορροπία που απαιτείται είναι σημαντικό να βρεθεί.Συνεπώς η δυνατότητα μιας πολιτείας να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες αγγίζει και ένα ευαίσθητο ζήτημα:εκείνο της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής και του χρέους.Μπορεί δηλαδή μια χώρα να ακολουθήσει μια σοβαρή κοινωνική πολιτική ούσα δεμένη χειροπόδαρα;;μπορεί να προχωρήσει μια χώρα δεσμωτών χρέους;;μπορεί να προχωρήσει μια χώρα που δεν έχει τη δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής;;μπορεί να προχωρήσει μια χώρα που δεν είναι κυρίαρχη και ανεξάρτητη;;μια χώρα που δεν μπορεί να κάνει δικό της κεντρικό σχεδιασμό και να βάλει ένα κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό πλάνο που θα διευρύνει την οικονομική και κοινωνική δημοκρατία,θα ανασυγκροτεί το κοινωνικό σώμα και θα συμβάλει στην ωρίμανση όλων των πολιτών;;-

Σε μια τέτοια χώρα σαν την σημερινή Ελλαδα απαιτείται διάλογος για άλλα τα σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν ως κοινωνική ολότητα.Απαιτείται διάλογος με επιχειρήματα και ενδιαφέρον για το παρόν και το μέλλον του τόπου.Η μικροπολιτική,η γενίκευση,η διαστρέβλωση λεγομένων,οι εύκολοι αφορισμοί και η αποσιώπηση θέσεων ή μέρους θέσεων δεν βοηθάει.

Χρειάζεται ένας πόλεμος θέσεων,αλλά και μια συγκροτημένη στάση ζωής. Σε αυτή τη συνθήκη η αυριανή πορεία ακροδεξιών στοιχείων και ο ιδεολογικός αχταρμάς δεν βοηθούν κανέναν. Δεν προάγει αυτόν τον απαιτούμενο διάλογο ούτε το ξυλίκι και τα χημικά ούτε η δύναμη των γκλομπς και η ασυδοσία της ομάδας ΔΕΛΤΑ.

Δεν προάγει αυτόν τον διάλογο ούτε ο χυδαίος ατομικισμός και ο σταρχιδισμός. Δεν προάγουν αυτόν τον διάλογο ούτε τα μπουκωμένα από τα εκατομμύρια που πήραν συγκεκριμένα ιδιωτικά ΜΜΕ.

Δεν είναι ο καιρός του σταρχιδισμού και ασάφειας. Όλοι οφείλουν να είναι σαφείς και συγκεκριμένοι.Να μετρούν πολύ καλά τι λένε,πώς το λένε και γιατί το λένε. Το γεγονός ότι μεγαλώσαμε σ’ αυτή την Ελλάδα και συνηθίσαμε εκδοχές του τέρατος δεν σημαίνει ότι πρέπει να του μοιάσουμε. Ο εγωισμός,ο ατομικισμός και συμπεριφορές πολιτικού αυτισμού και περιχαράκωσης δεν νομίζω ότι ταιριάζουν στον τόπο μας.Δεν ταιριάζουν στον τόπο μας ούτε οι άστοχες πολιτικές συγκρίσεις.

Ο δρόμος για την δημοκρατία,την ελευθερία,την κοινωνική δικαιοσύνη,την συλλογική και ατομική αξιοπρέπεια περνά και μέσα από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το δημόσιο χώρο,τις στρατηγικές υποδομές της οικονομίας,τον εργατικό-κοινωνικό ελεγχο,τους θεσμούς του εποικοδομήματος και τη σημασία της δράσης των ανθρώπινων υποκειμενων.

Ο Περικλής Κοροβέσης σε μια συζήτηση κάποτε όταν τον ρώτησαν τη γνώμη του για τον Ραούλ Βανεγκέμ είχε πει το εξής:»ο Βανεγκεμ μας δείχνει ένα δρομο μοιράσματος,χαριστικότητας και επαναξιολόγησης των αρχών,των νοημάτων και των σημασιών της ζωής.Επιτρέψτε μου όμως να διαφωνήσω σε κάτι μαζί του:εκεί που λέει το κράτος δεν είναι τίποτα ας γίνουμε τα πάντα αστοχεί.Αστοχεί διότι το κράτος είναι μέρος της ζωής μας.Βρίσκομαστε ανάμεσα στις συμπληγαδες του κρατικού,του δημοσίου-κοινού και του ιδιωτικού.Αν θέλουμε να κερδίσουμε το κοινό οφείλουμε να προκαλέσουμε μια τεράστια ρωγμή στο κράτος και κυρίως μια τεράστια ρωγμή στη συνείδηση των ανθρώπων.Τον φοβισμένο ιδιώτη εργαζόμενο να τον κάνουμε ενεργό πολίτη.Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει συνθηματολογικά με τσιτάτα,τραμπουκισμούς,απειλές.Αυτό θα γίνει με διαπάλη ιδεών και στοχευμένη δράση.Με προτάσεις που θα υλοποιούνται και θα συνεπαίρνουν την κοινωνία και τον καθε πολίτη.Με σεβασμό στο όλον και στο μέρος.Εκεί παντρεύεται η καύλα για ζωή με την έγνοια για την ουσιαστική κοινωνική εξέλιξη.Γι αυτό απαιτείται ευρύς δημόσιος διαλογος και εξεύρευση κοινών τόπων..
Γύρω από τους κοινούς τόπους θα χτιστούν και τα χειραφετητικά προτάγματα του παρόντος και του μέλλοντος,μακριά από αυτοεκπληρούμενες προφητείες,από την ανάθεση,από την προσμονή ενός αόριστου μέλλοντος.Η λογική με την ευαισθησία πρέπει να ξαναγίνουν αδελφάκια αν θέλουμε να ξαναγίνουμε ενεργοί πολίτες και όχι νευρωτικοί ιδιώτες που θέλουμε απλώς να επιβεβαιώνουμε το διαψευσμένο και χτυπημένο εγώ μας.Γι αυτό χρειάζεται να καταλάβουμε ότι για να ζήσουμε κάτι ανώτερο από αυτό που ζούμε πρέπει να εγκαταλείψουμε συνήθειες,νοοτροπίες και συμπεριφορές που δεν μας επιτρέπουν να δούμε με αθόλωτο μάτι έναν πιο καθαρό ουρανό».

Κλείνοντας,θα ήθελα να πω το εξής σε όλους τους φίλους της αριστεράς και του αναρχικού χώρου:Ψάξτε τα κείμενα και τις ομιλίες του Περικλή Κοροβέση. Όχι μόνο για να τον τιμήσουμε όπως του αξίζει,αλλά και για να δούμε τον τρόπο με τον οποίο αυτό το λαμπρό μυαλό συνδύαζε την κλασσική παράδοση και το γνήσιο επαναστατικό πνεύμα μ’ έναν καθημερινό ρεαλισμό μιας σπάνιας και πηγαίας ευαισθησίας που αντιμαχόταν τον κοινωνικό αποκλεισμό.Διότι ο Κοροβέσης κατάφερε να ζήσει ανάμεσα στον έρωτα και τον θάνατο.Δεν πέθανε μαλάκας και μας άφησε πολύ στοχευμένες κριτικές αναλύσεις και μια αξιομνημόνευτη πορεία ζωής.