Cado dalle nubi (Πέφτω από τα σύννεφα) – Tου Πάνου Λιάκου
Να ελαφρύνουμε την ατμόσφαιρα με ιταλική κωμωδία. Cado dalle nubi. Δηλαδή, πέφτω από τα σύννεφα. Η ταινία αυτή βγήκε το 2009 και είναι η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Ιταλού αστέρα της κωμωδίας, Κέκο Τζαλόνε. Αξίζει να προσέξουμε το σενάριο αυτού του έργου που συνέγραψε ο ηθοποιός μαζί με το σκηνοθέτη, Τζενάρο Νουντσιάντε. Με δύναμη και χωρίς να κωλώνουν, με σατιρικές αιχμές και δίχως να τους σταματά η ορθότης η πολιτική.
Ήδη από τον κωμικό μονόλογο της έναρξης έχουμε μάθει ποιος είναι ο ήρωας μας, πού ζει και ποια τα όνειρά του. Ο Κέκο είναι ένας φέρελπις τραγουδιστής, ερωτευμένος πολύ με την Άντζελα που όμως στα τριάντα του χρόνια ακόμα δουλεύει ως διασκεδαστής σε καφετέρια της Απουλίας. Και ήδη από αυτή την εισαγωγική σεκάνς όλος ο ρυθμός του παιξίματος του Τζαλόνε περνάει και στο μοντάζ, κάνοντας την ταινία να τρέχει σαν νεράκι. Εν τω μεταξύ αντιλαμβανόμαστε ότι ο ηθοποιός είναι και ένα πολύπλευρο ταλέντο: πέρα από την τέχνη της κωμωδίας, κατέχει και τη μουσική, έχει γράψει κωμικά κομμάτια αλλά και ένα συγκινητικό καταληκτικό που δείχνουν γνώσεις δραματουργίας και τάιμινγκ (εφόσον είναι τοποθετημένα σε κατάλληλα σημεία) αποδεικνύοντας ότι-προς θεού-παρά την εξωτερική ομοιότητα δεν έχουμε να κάνουμε με έναν Ιταλό Μάρκο Σεφερλή.
Ο Κέκο, λοιπόν, χωρισμένος και αποτυχημένος αφήνει το Νότο για να αναζητήσει την τύχη του στο Βορρά. Πάει προς Μιλάνο. Θυμίζει και λίγο το δικό μας Θύμιο του Χατζηχρήστου, έτσι; Αδαής, γκαφατζής, με βλέμμα χαμένο όταν αντικρίζει τη μεγαλούπολη. Όπου θα φιλοξενηθεί στο σπίτι του ομοφυλόφιλου ξαδέρφου του. Και ναι, όλα τα αστεία περί ομοφυλοφίλων βρίσκονται εδώ. Παίζει με όλες τις προκαταλήψεις του συντηρητικού ήρωα που όμως θα προκύψει…αριστοτελικός και στο φινάλε θα βοηθήσει τον ξάδερφό του να »ανοιχτεί» στην οικογένειά του. Και όποιος θέλει να μπαίνει πιο βαθιά στους δραματουργικούς κανόνες, ας έρθει να μιλήσει για »απλώς σεξιστικά αστειάκια». Απλά η κωμωδία και η σάτιρα τους χωράει, ενδιαφέρεται για όλους.
Ασχολείται, λοιπόν, η κωμωδία αυτή όχι μόνο με τις προκαταλήψεις των Νοτίων για τους Βόρειους αλλά και των Βορείων προς τους πρώτους. Κι έχουμε κι έναν εξαιρετικά γραμμένο υποστηρικτικό ανδρικό ρόλο, του πατέρα της τύπισσας που ερωτεύεται ο Κέκο στο Μιλάνο. Όπου-πάντα στα πλαίσια του είδους- δίνεται η ευκαιρία για σχολιασμό της Λέγκας του Βορρά και τα λοιπά. Ο Έλληνας θεατής βρίσκει και οικεία στοιχεία στην πολιτική σάτιρα, ιδίως στα σημεία με τους ανθρώπους που κάνουν λαμογιές και παίρνουν αναπηρικές συντάξεις…»Είμαστε ξαδερφάκια με τους Ιταλούς», όπως μου έλεγε κι ένας καθηγητής της κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο δείχνοντας με έναν άλλο τρόπο προς το Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα…
Πολύ κέφι, ό, τι πρέπει για θερινή πρόταση ψυχαγωγίας και με ένα αποθεωτικό τραγούδι στο δεύτερο μέρος όπου αγκαλιάζει όχι τον έναν στους χίλιους που πέτυχε παρά τους υπόλοιπους 999.
- 49
- 1078
