»Η αντιμετώπιση της δεδομένης κατάρρευσης» – Του Ιάσονα Μπαγκέρη

H κατάρρευση που θα προέλθει από τα μειωμένα έσοδα του τουρισμού, μια κρίση που θα έχει ισχύ και τα επόμενα χρόνια-σίγουρα μια διετία-ενώ να έχουμε στο μυαλό μας ότι τα επόμενα χρόνια η Μεσόγειος θα είναι εστία έντασης, οπότε και ως τουριστικός προορισμός δεν θα προτιμάται τόσο πολύ, εκτός κι αν γεννηθεί ένα θαρραλέο Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιπολεμικό και Οικολογικό Κίνημα,το οποίο θα πάει κόντρα στην κούρσα των εξοπλισμών και στη λογική της εξορυκτικής λεηλασίας της Μεσογείου, μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλη οικονομική πολιτική και παραγωγικές προτεραιότητες.

Προτεραιότητες αυτές θα είναι ο πρωτογενής,δευτερογενής τομέας,  η ανάπτυξη ισχυρής εσωτερικής αγοράς,η  επένδυση στην βιοϊατρική έρευνα, νέες τεχνολογίες, δημόσιες επενδύσεις σε υγεία,εκπαίδευση,τεχνικά έργα, έξυπνη αμυντική στρατηγική,πολιτισμό,αθλητισμό, έργα ουσιαστικής ενίσχυσης, ανασυγκρότησης και αναβάθμισης της περιφέρειας, κεντρικός σχεδιασμός σε αποκεντρωτική κατεύθυνση, δημιουργία υγιών συνεργατικών σχημάτων σε τομείς της οικονομίας,αξιόπιστες μεταφορές,αξιοποίηση όλου του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού και των πόρων της χώρας ώστε να δομηθεί ένα μοντέλο οικονομίας  σχετικής αυτάρκειας, λιτής αφθονίας, αμοιβαίου οφέλους,συλλογικής αναφοράς,βελτίωσης των ανθρώπινων σχέσεων,του ελεύθερου χρόνου,της ποιότητας ζωής με επαγρύπνηση των πολιτών για το παρόν και το μέλλον της χώρας μας και της κοινωνίας μας σε βαθύτερο επίπεδο.

Αυτό σε αυτή την ΕΕ με την παρούσα δομή δεν μπορεί να γίνει,αλλά σίγουρα δεν μπορεί να γίνει και με πολιτικές και πολιτικούς που δίνουν τρελά ποσά σε διαφημιστικές και συγκεκριμένα ΜΜΕ, σκορπάνε λεφτά σε έργα βιτρίνα,συνεχίζουν να εμμένουν στη λογική ιδιωτικοποίησης Υγείας,Ενέργειας κτλ, αδυνατώντας να καταλάβουν ότι αν ο κόσμος πνιγεί ακόμα περισσότερο στη φτώχεια θα αυξηθεί η εγκληματικότητα και οι κοινωνικές ταραχές,οι αυτοκτονίες,τα ψυχοσωματικά προβλήματα,οι ασθένειες,η κατάθλιψη.

Ο Κομφούκιος έλεγε ότι είναι ντροπή η φτώχεια σε μια κοινωνία που κυβερνάται καλά,ενώ είναι η ντροπή ο πλούτος σε μια κοινωνία που κυβερνάται άθλια.

Αυτοί λοιπόν που έμαθαν μόνο πώς να πλουτίζουν και να χρησιμοποιούν την πολιτική ως όχημα πλουτισμού πρέπει να κατεβούν από το συννεφάκι τους και τις θεσούλες τους.Όσοι έμαθαν να λεηλατούν το δημόσιο ταμείο και μετέτρεψαν την χώρα σε εσπατζίδικη αγελάδα που την αρμέγουν συγκεκριμένοι και με παρόμοιο τρόπο να ξεκαβαλίσουν το καλάμι και να διαθέσουν τα κλεμμένα με σοβαρότητα και διαφάνεια,μπας και βγει κάτι καλό.Ακόμη όμως κι αν δεν κατέβουν αυτοί,πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς.Χώρες όπως η Κούβα έχουν αποδείξει ότι όταν υπάρχει οργάνωση και αλληλεγγύη στη βάση σε συνδυασμό με μια αποφασισμένη και έξυπνη ηγεσία μπορείς να αντέξεις ακόμη και ένα εμπάργκο 60 ετών βάζοντας τα γυαλιά στην »πολιτισμένη οικουμένη».

Τη δυσκολία μπορεί κανείς να την αντέξει,αρκεί να νιώθει κιόλας ότι υπάρχουν συλλογικοί δεσμοί μέσα στην κοινωνία και ένας κοινός τόπος,ένα συλλογικό σημείο αναφοράς.Εμείς είμαστε μπροστά στην πιο μεγάλη κρίση της σύγχρονης ιστορίας μας μετά τον πόλεμο, η οποία έρχεται να προστεθεί στη δεκαετία της αστικής αντεπανάστασης,αλλά έχοντας μικροαστική φιλελεύθερη νοοτροπία και ένα πολιτικό προσωπικό χαρτογιακάδων κανιβάλων σε κοινοβούλιο,δήμους,περιφέρειες [ας πούμε θα έπρεπε να είχαμε Πελετίδηδες τώρα σε Δήμους και Περιφέρειες], δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι γι αυτό που έρχεται σε πανελλαδική κλίμακα.