Πάολο Μαλντίνι: Ο »Capitano» των αρχηγών

Ήταν 26 Ιουνίου 1968, όταν στο Μιλάνο γεννήθηκε ένας ποδοσφαιριστής που συνέδεσε το όνομα του τόσο με το λαό της πόλης και την ίδια την πόλη, όσο και με τον μεγάλο ποδοσφαιρικό σύλλογο της, την Μίλαν. Ο Πάολο Μαλντίνι, γιος του θρύλου της Μίλαν Τσέζαρε, ξεκίνησε τη καριέρα του από τις ακαδημίες της Μίλαν. Είναι μέρος μιας πολύ μεγάλης παράδοσης της οικογένειας Μαλντίνι, που τους τοποθετεί στο σύλλογο από το 1954 ως τις μέρες μας, σε διάφορες θέσεις και ρόλους, είτε ως ποδοσφαιριστές, είτε ως προπονητές ή βοηθοί προπονητών είτε στις ακαδημίες ή σε διοικητικές θέσεις του συλλόγου. 

Ο Πάολο Μαλντίνι αφού κατέκτησε με την ομάδα νέων της Μίλαν το πρωτάθλημα της Primavera, στα 16 του, στις 20 Ιανουαρίου 1985 πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, σε ένα αγώνα πρωταθλήματος για τη σεζόν 1984-1985, απέναντι στην Ουντινέζε, περνώντας ως αλλαγή στη θέση του Σέρτζιο Μπατιστίνι. Η σεζόν 1985-1986 τον βρίσκει βασικό στην αρχική ενδεκάδα, στο αριστερό άκρο της άμυνας των »Rossoneri». Ήταν η εποχή της μεγάλης Μίλαν που είχε στις τάξεις της τη καλύτερη ίσως αμυντική σύνθεση του περασμένου αιώνα με τον Μαλντίνι αριστερά, κεντρικό αμυντικό δίδυμο τον Φράνκο Μπαρέζι και τον Αλεσάντρο Κοστακούρτα και δεξιά τον Μάουρο Τασότι τον γνωστό και ως »Ασβό», από τα καλύτερα δεξιά μπακ-χαφ που έβγαλε η Ιταλία. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι εκείνη η τετράδα αθροιστικά είχε 16 τίτλους Champions League, 81 σεζόν και 2065 παιχνίδια με τη Μίλαν. Ήταν η εποχή του Αρίγκο Σάγκι και του Φάμπιο Καπέλο.

Την αγωνιστική περίοδο 1987-88 κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα με τη Μίλαν σε μία εποχή που η Νάπολι του Μαραντόνα είχε κάνει για τα καλά την εμφάνιση της στο ποδόσφαιρο. Ο κορμός της ομάδας εκείνης που στελεχώθηκε πέρα από την άμυνα και με τον Κάρλο Αντσελότι, τον Γκούλιτ, τον Φαν Μπαστεν, τον Ράικαρτ, τον Ντεμέτριο Αλμπερτίνι σάρωνε τους τίτλους ενώ το 1991-1992 κατέκτησε αήττητη και το πρωτάθλημα. Η Μίλαν τότε ήταν εκρηκτική πραγματοποιώντας σπουδαίες εμφανίσεις όπως με το 5-0 επί της Ρεαλ ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι στο τελικό του Champions League 1988-1989, στο τελικό με την Στεάουα Βουκουρεστίου περισσότεροι από 100.000 θεατές γέμισαν το «Καμπ Νόου» της Βαρκελώνης και είδαν τη θρυλική Μίλαν να κάνει κομμάτια με 4-0 τους Ρουμάνους κάτι που επανέλαβε απέναντι στη Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ το 1994 στην Αθήνα με το ίδιο σκορ. Ήταν η περίοδος που η Μίλαν κυριαρχούσε στο ποδόσφαιρο.

Ο Μαλντίνι εκτός από τη κατάκτηση του τρίτου Τσάμπιονς Λιγκ και το τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1994, ήταν από τους λίγους αμυντικούς στην ιστορία που ήταν υποψήφιοι για να κερδίσουν τη Χρυσή Μπάλα. Ο Μαλντίνι ωστόσο πάντα τόνιζε ότι το ποδοσφαιρικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ δεν δίνουν προσοχή στους αμυντικούς αλλά στους επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές. Με την αποχώρηση του Φράνκο Μπαρέζι από την ενεργό δράση, η Μίλαν τον επέλεξε ως τον αντικαταστάτη του στη θέση του αρχηγού της ομάδας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μαλντίνι και ο Μπαρέζι έπαιξαν μαζί σε 196 παιχνίδια και δέχθηκαν μόλις 23 γκολ! Αργότερα, ξεκίνησε η εποχή Αντσελότι όπου ο Μαλντίνι στελεχώθηκε με παίκτες όπως ο Νεστα, ο Γκατούζο, ο Πίρλο, ο Σεεντορφ, Σεβτσένκο, Ρουί Κόστα, Καφού κατακτώντας ακόμα δύο ευρωπαϊκά.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2005, ο Μαλντίνι έσπασε το ρεκόρ συμμετοχών στην Σέριε Α του Ντίνο Τζοφ μετά τον 571ο αγώνα πρωταθλήματος, ενάντια στο Τρεβίζο, ενώ 7 ημέρες νωρίτερα, είχε παίξει το 800ο παιχνίδι του σε όλες τις διοργανώσεις με τη Μίλαν. Στις 16 Φεβρουαρίου 2008, έφθασε τα 1.000 επίσημα παιχνίδια με το σύλλογο και την Ιταλία όταν μπήκε ως αλλαγή ενάντια στην Πάρμα. Συνολικά ο Πάολο Μαλντίνι έπαιξε στη καριέρα του 1026 παιχνίδια, 126 με την Ιταλία και 902 με τη Μίλαν σημειώνοντας συνολικά 40 γκολ.

Συνολικά κατέκτησε 26 τρόπαια με τη Μίλαν και άλλα τρία μετάλλια με την Ιταλία (δύο δεύτερες θέσεις σε Μουντιαλ και Euro). Στην Ιταλία ήταν ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας για 14 χρόνια. Κατάφερε να σηκώσει 5 τρόπαια Champions League, 7 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο Ιταλίας, 5 Σούπερ Καπ της χώρας του, 5 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, 2 Διηπειρωτικά τρόπαια και 1 παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων απέναντι στη Μπόκα Τζούνιορς.  Ο Μαλντίνι ανήκει σε ένα κλειστό κλαμπ 18 ποδοσφαιριστών που είναι οι μόνοι που έχουν συμπληρώσει τις 1000 εμφανίσεις, ενώ είναι ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής που έχει σκοράρει σε τελικό Champions League (2005) αλλά και ο γηραιότερος που έχει κατακτήσει τη κούπα με »τα μεγάλα αυτιά» (2007).

 

Ένα από τα χαρακτηριστικά του ήταν ότι ενώ ξεκίνησε ως δεξί μπακ και έπαιζε με το δεξί, ο Αρίγκο Σάγκι τον έκανε αριστερό μπακ μαθαίνοντας στην πορεία να παίζει με το αριστερό και να χρησιμοποιεί με ευκολία και τα δύο πόδια. Έτσι σε συνδυασμό με τη τεχνική του, τη δύναμη, τη μεγάλη ταχύτητα, τις σέντρες του αλλά και τα τελειώματα του, η άρτια αμυντική του ικανότητα σε τοποθετήσεις, μαρκάρισμα με ή χωρίς τη μπάλα, διάβασμα αντίπαλης επίθεσης, τάκλιν, σκληρό παιχνίδι αλλά και η ντρίμπλα στο ένας με έναν, έφτιαχναν ένα ολοκληρωμένο ποδοσφαιρικό ταλέντο που σε συνδυασμό με την ηγετική του ικανότητα, είναι οι λόγοι που από πολλούς θεωρείται ένας από τους καλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών και το καλύτερο αριστερό μπακ των γηπέδων.

 

 

Ήταν πραγματικά ”ο εφιάλτης των επιθετικών”. Η Μίλαν ως ένδειξη σεβασμού προς τον Capitano, απέσυρε το νούμερο «3» όπου φορούσε στην πλάτη του τόσα χρόνια με την ομάδα όπως έκανε και με το ”6” του Μπαρέζι. Οι φανέλες και των δύο αρχηγών της Μίλαν και του Ιταλικού ποδοσφαίρου κοσμούν το Μουσείο του συλλόγου.