Separate tables – 1958 ( Χωριστά τραπέζια) – Του Οδυσσέα Σουρίλα

Χθες έτυχε να δω την ταινία Separate Tables για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια Δραματική/Ρομαντική ταινία, η οποία ήταν παραγωγής 1958. Η δράση της ταινίας εκτυλίσσεται σε ένα παράκτιο ξενοδοχείο στην πόλη Μπόρνμουθ της Αγγλίας, το οποίο ξενοδοχείο είχε το χαρακτηριστικό πως ο κάθε ένας ένοικος, μόνιμος ή που έμενε μόνο λίγες μέρες, έτρωγε μόνος του( εξού και ο τίτλος Separate Tables). Στην ταινία βλέπουμε να εκτυλίσσονται οι παράλληλες ιστορίες δύο ζευγαριών κυρίως (υπάρχει και ένα τρίτο αλλά δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση). Το πρώτο ζευγάρι, το οποίο μας συστήνεται πρώτο στην ταινία είναι αυτό του «Ταγματάρχη» Pollock (David Niven), ο οποίος όμως όπως θα φανεί παρακάτω ψεύδεται για την ταυτότητά του και την ιδιότητά του ως Ταγματάρχη, και της Σιμπίλ (Deborah Kerr). Και οι δύο αυτοί ήρωες χαρακτηρίζονται από τρομερή δειλία και φόβο απέναντι στη ζωή που ζουν. Η Σιμπίλ είναι υποταγμένη σε μια αυστηρή και επιβλητική μητέρα την Mrs Railton-Bell (Gladys Cooper), η οποία ουσιαστικά κάνει ό τι θέλει τους μόνιμους ενοίκους του ξενοδοχείου. Ο David Niven παρουσιάζεται μια νευρική μορφή και τρομαγμένος με τη ζωή την οποία ζει. Θυμίζει την μορφή του Γούντι Άλεν ιδίως στον Νευρικό Εραστή (Annie Hall).

Το άλλο ζευγάρι αποτελείτο από τον John (Burt Lancaster) και την Anne (Rita Hayworth). Το ζευγάρι αυτό είχε υπάρξει παντρεμένο στο παρελθόν και είχαν χωρίσει. Η Anne είναι μια πολύ όμορφη και διάσημη γυναίκα πρώην μοντέλο. Σκιαγραφείται ως μια εγωπαθής ματαιόδοξη και σκληρή χωρίς καρδιά γυναίκα (πράγμα που δεν ισχύει στο τέλος). Ο John, αν και αγαπάει την Anne, της φέρεται σκληρά και απότομα μόλις τη βλέπει στο ξενοδοχείο να τον περιμένει. Ο John ετοιμαζόταν στο ενδιάμεσο να παντρευτεί την Miss Pat Cooper (Wendy Hiller), η οποία ήταν Manager του ξενοδοχείου. Από την άλλη η Anne διέδιδε πως θα παντρευόταν ώστε να ζηλέψει ο John. Βλέπουμε τους αγώνες ανάμεσα στο ζευγάρι και την προτροπή(!) της Miss Pat Cooper να διαλέξει ο John την Anne. (Σπάνιο πράγμα όντως. Πιο πιθανό να τον εκτελέσει τον άλλο μια γυναίκα παρά να τον προτρέψει να επιστρέψει στην άλλη γυναίκα που τον αγαπά και τον έχει ανάγκη).

Από την αρχή και μόνο από τον τίτλο κάποιος μπορεί να καταλάβει πως οι ήρωες της ταινίας παρόλο που ζουν σε ένα ξενοδοχείο, το οποίο είναι πολύβουο, διακατέχονται από μοναξιά και μοναχικότητα, πράγμα το οποίο συνεχώς σε κάθε ευκαιρία, τόσο από τα λεγόμενα των πρωταγωνιστών όσο και από τα πλάνα, που δείχνουν τους ενοίκους να τρώνε ο καθείς σε ένα δικό του χωριστό τραπέζι και να ζουν μέσα σε μια καθημερινή επανάληψη. Οι ήρωες της ταινίας εξελίσσονται σταδιακά και τους βλέπουμε να αποκτούν ιδιότητες και χαρακτηριστικά τα οποία δεν ήξεραν ότι τα έχουν. Η Σκηνοθεσία του Delbert Mann ήταν καταπληκτική αφού πέρα από τους χαρακτήρες, οι οποίοι εξελίσσονται, δίνει πλάνα τα οποία εντείνουν την αίσθηση της μοναξιάς που περικλείεται στους πρωταγωνιστές.

Καταλήγοντας, η ταινία πρέπει να τονιστεί ότι είχε γνωρίσει μεγάλη απήχηση στην εποχή της. Είχε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ από τις οποίες κέρδισε τις δύο. Αναλυτικά είχε προταθεί για : Best Actor in a Leading Role David Niven , Best Actress in a Supporting Role Wendy Hiller , Oscar Best Picture Harold Hecht, Best Actress in a Leading Role Deborah Kerr Best Writing, Screenplay Based on Material from Another Medium Terence Rattigan, John Gay, Best Cinematography, Black-and-White Charles Lang. Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture David Raksin. Από τις υποψηφιότητες αυτές ο Niven κέρδισε το Όσκαρ Α Ανδρικού και η Wendy Hiller Όσκαρ Β Γυναικείου Ρόλου.
Οδυσσέας Σουρίλας