Μπάλα στις όχθες του Βοσπόρου – Του Στέφανου Κ.

Δύο ώρες μας χωρίζουν από το ματς της Besiktas και καθώς περιμένουμε το βαπόρι να μας περάσει από το Kadikoy στην ευρωπαϊκή πλευρά  της Πόλης, όπου είναι το γήπεδο των μαύρων αετών και η αναμονή αρχίζει και γίνεται αφόρητη. Ξεχνιόμαστε για λίγο, πίνοντας τσάι και χαζεύοντας τον Βόσπορο. Όσο πλησιάζουμε το γήπεδο τόσο περισσότερο μπαίνουμε στο κλίμα. Στο βαπόρι οι πιο πολλοί με μπλούζες της ομάδας πηγαίνουν να συναντήσουν φίλους τους στις μπιραρίες και τα κεμπαπτζίδικα του Besiktas κι ύστερα να κατηφορίσουν προς το γήπεδο όλοι μαζί.

Φτάσαμε στην πλατεία του Barbaros, όπου είναι η αποβάθρα που αγκυροβολεί το πλοιαράκι. Μας υποδέχεται μια γιγαντοοθόνη με εικόνες του Κεμάλ κι από τα μεγάφωνα ακούγεται ο ίδιος να εκφωνεί λόγο. Ήταν 10/11, επέτειος του θανάτου του (1938). Κόσμος στέκεται και τον ακούει –σαν να ζει ακόμα, σαν να λέει κάτι πολύ σημαντικό κι επίκαιρο- και στο τέλος χειροκροτάει κιόλας.

Πρώτη στάση η μπουτίκ της Besiktas για τα απαραίτητα ψώνια. Εν συνεχεία το μαγαζί, όπου οι οργανωμένοι πουλάνε τα δικά τους προϊόντα. Φορτώσαμε κι εκεί πράγματα της ομάδας και ανηφορίσαμε για το πάρκο (ένα από τα πάρκα που μαζεύονται οι οπαδοί της BJK). Πίνοντας, τραγουδώντας, ψήνοντας, φτιάχνουν μια ιδανική ατμόσφαιρα η οποία γίνεται φαντασμαγορική με τα καπνογόνα. Το πάρκο γεμάτο με γκράφιτι του Carsi (ο οργανωμένος πυρήνας της ομάδας) στους τοίχους που το περιβάλλουν. Αφήσαμε κι εμείς ένα αυτοκόλλητο σε μια κολόνα, ώστε να θυμίζει την παρουσία μας εκεί. Ο Βάιος με τον Κώστα πιάσανε κουβέντα με τον Ζεκί που μας υποδέχτηκε στο πάρκο και μας κέρασαν το πρώτο μας ποτό, πριν ανταποδώσουμε εμείς με μπίρες.

Σιγά σιγά η παρέα μαζεύεται. Φτάνει κι ο Μπερκάι (μαζί με την μητέρα του) φορώντας μπλούζα με τον Φιντέλ Κάστρο. Έρχονται και ο Γιουσούφ, ο Ίμπο και ο Ολ. Περόπου 45 λεπτά πριν την έναρξη κατηφορίζουμε προς το γήπεδο για να πάρουμε την κάρτα εισόδου για το ματς (passolig). Το εισιτήριο το είχαμε αγοράσει πριν καν φτάσουμε στην Τουρκία. Περνάμε από σκοτεινά σοκάκια, κάποιοι μπάτσοι μας χαλάνε την αισθητική στο διάβα μας. Φτάνουμε στο γήπεδο. Τα παιδιά μας ενημερώνουν για τα μέτρα ασφαλείας, ώστε να περάσουμε όσον το δυνατόν πιο γρήγορα απ’τους ελέγχους.

Το γήπεδο απ’έξω ήταν διακοσμημένο με σημαίες της Τουρκίας και στη μέση προσωπογραφίες του Κεμάλ. Αγοράζουμε και το καθιερωμένο κασκόλ έξω από το γήπεδο από έναν πλανόδιο έπειτα από προτροπή της Φωτεινής που ήθελε να έχει ένα ενθύμιο από την μέρα του ματς. Τους ελέγχους (όχι έναν) τους περάσαμε εύκολα αν και μας κράτησαν την μπαταρία από την κάμερα της Χριστίνας (την οποία την πήραμε μετά το τέλος του παιχνιδιού).

Το γήπεδο επιβλητικό, τεράστιο. Περίπου 30.000 κόσμου (και παραπάνω), ενώ το γήπεδο χωράει 42.000. Παίρνουμε την θέση μας στο κόρνερ στο πάνω διάζωμα. Πριν την έναρξη, από τα μεγάφωνα παίζει ο εθνικός ύμνος και οι οπαδοί στο γήπεδο τον τραγουδάνε σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον αετό, το σήμα της BJK.

Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα δεν έκανε πολλά, αν και όσο περνούσε η ώρα ανέβαινε κι άρχισε να χάνει ευκαιρίες. Η Denizlispor ελάχιστα απειλητική. Ο κόσμος έσπρωχνε την ομάδα με την φωνή του. Περνούσε όμως η ώρα και το γκολ δεν ερχόταν. Το άγχος άρχισε να διαπερνά άπαντες στο γήπεδο. Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τον εκκωφαντικό θόρυβο από τα σφυρίγματα για μια φάση που ήλεγχε το VAR. Αυτός ο ήχος ήταν τόσο διαπεραστικός που νόμιζες ότι θα χάσεις την ακοή σου. Το τραγούδι δεν σταματούσε και εντάθηκε όταν ήρθε η λύτρωση στο 70^ο λεπτό με το γκολ του Ν’Κουντού. Χαμός! Ανακούφιση. Μπορούσαμε κι άλλα γκολ, αλλά στο τέλος πολύ άγχος να κρατήσουμε το σκορ. All time classic besiktas.

Λήξη. Ο κόσμος αφού τραγουδάει με τους παίκτες οι οποίοι γυρνάνε εντός γηπέδου για να ανταποδώσουν το χειροκρότημα, αποχωρεί μαζικά προς το κέντρο του Besiktas από τον παραλιακό κεντρικό δρόμο. Εκεί οι μπίρες και τα φαγητά δίνουν και παίρνουν. Ένα πολύβουο ασπρόμαυρο πλήθος έχει κατακλύσει την περιοχή και ουσιαστικά ρίχνει την αυλαία μιας ακόμα Κυριακής στο γήπεδο. Εις το επανιδείν λοιπόν. Στις 27/12 με την Genclerbirligi. Her zaman her yerde en buyuk kartal!