10 βιβλία για να διαβάσουμε στις διακοπές μας

Η στιγμή της αναχώρησης πλησιάζει. Οι βαλίτσα γεμίζει με όλα τα απαραίτητα που θέλουμε για να κάνουμε τις διακοπές μας από την ανάλγητη πραγματικότητα που βιώνουμε. Βρισκόμαστε στη καρδιά του καλοκαιριού και τι πιο εποικοδομητικό και παραγωγικό από το διάβασμα ενός βιβλίου που πρέπει να προστεθεί στις αποσκευές μας. Την ώρα που καθόμαστε ξαπλωμένοι στην παραλία και χαλαρώνουμε ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων κάτω από τον μεσογειακό ήλιο, την ώρα που απολαμβάνουμε το ουζάκι μας σε μία όμορφη γραφική ταβέρνα με θέα το πανέμορφο γαλάζιο, μπορούμε να αφιερώσουμε τη νηνεμία της σκέψης μας, στα λόγια μεγάλων συγγραφέων που θα ταξιδέψουν το μυαλό μας και θα μας βοηθήσουν να διευρύνουμε και να οξύνουμε την σκέψη μας. Έτσι λοιπόν σας προτείνουμε 10 βιβλία τα οποία πραγματικά θα σας ταξιδέψουν σε άλλους κόσμους και θα σας ανοίξουν νέους δρόμους σκέψης.

1.Άκου Ανθρωπάκο, του Βίλχελμ Ράιχ

Ο καλύτερος μαθητής του Φρόιντ ανακαλύπτει τον φασισμό μέσα στον απλό, καθημερινό «ανθρωπάκο» και γράφει το μοναδικό εγχειρίδιο αυτοβελτίωσης που αξίζει να διαβάσεις! Με μόνο σκοπό του να δει τους ανθρώπους να εξυψώνονται πάνω από κατασκευάσμένους σωτήρες και δυνάστες, ο Ράιχ φυλακίστηκε και είδε το βιβλίο του να καίγεται. Κι αυτό μάλλον λέει από μόνο του πολλά.

2. «Η Δίκη», Φραντς Κάφκα

Είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του Κάφκα. Αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα που συνελήφθη και διώκεται για ένα έγκλημα που δεν αποκαλύπτεται ούτε στον ίδιο ούτε στον αναγνώστη. Είναι ένα πολύ εύγλωττο παράδειγμα του εφιάλτη που ένας αδύναμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει, λόγω της γραφειοκρατίας και της αδικίας. Τα μυθιστορήματα του Κάφκα, είναι ως επί το πλείστον ατελή και έτσι είναι η Δίκη, αλλά περιλαμβάνει ένα κεφάλαιο το οποίο φέρνει την ιστορία στο τέλος της. Ο Κάφκα θεωρείται από τους κριτικούς ως ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, επηρρεάζοντας έντονα ρεύματα όπως τον υπαρξισμό.

3. «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Το έργο του πρόσφατα εκλιπόντος συγγραφέα αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Buendia της οποίας ο αρχηγός ορίζει την πόλη της Μακόντο. Είναι μία ιστορία θριάμβου και καταστροφής , γέννησης και θανάτου, χαράς και απόγνωσης μέσα σε μία μυθική πόλη. Το έργο είναι ένα αριστούργημα της τέχνης της μυθοπλασίας και ένας πολύ σημαντικός εκπρόσωπος της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας του 20ου αιώνα.

4.Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο

Αυτός είναι ο τίτλος βιβλίου του Αμερικανού δημοσιογράφου κομμουνιστή Τζον Ριντ. Ο Ριντ ακολούθησε στενά πολλούς από τους επιφανείς επαναστάτες Μπολσεβίκους ηγέτες κατά την παραμονή του στη Ρωσία. Το βιβλίο αυτό που αποτελεί ένα από τα κορυφαία συγγράμματα του 20ου αιώνα, ανοίγεται στα μάτια του αναγνώστη με ιδιαίτερη αμεσότητα και γλαφυρότητα, οι μέρες εκείνες που πραγματοποιήθηκε η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο αναγνώστης μπαίνει με μοναδικό τρόπο στο κλίμα της επανάστασης, κατανοεί την πραγματικότητα της ρωσικής κοινωνίας, βλέπει τη σύγκρουση παλιού και νέου, τα γεγονότα και την περίοδο εκείνη που έμελλε να αλλάξει το τρόπο ζωής και σκέψης εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Ο Τζον Ριντ πέθανε το 1920, λίγο μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου, με μεγάλες τιμές από τους επαναστάτες Μπολσεβίκους.

5.Οι Λέξεις – Ζαν Πολ Σαρτρ

«Ήθελα να είναι ένας αποχαιρετισμός στη λογοτεχνία και την ωραία λογοτεχνική γραφή. Ήθελα οι άνθρωποι που θα το διαβάσουν να βρεθούν παρασυρμένοι σε ένα είδος αμφισβήτησης της λογοτεχνίας από την ίδια την λογοτεχνία» έγραφε ο Ζαν Πολ Σαρτρ στο επίμετρο του βιβλίου «Λέξεις». Όπως επισημαίνει ο φιλόσοφος συγγραφέας έγραψε τις «Λέξεις» με λογοτεχνικότητα ακριβώς για να δείξει πως αυτή έχει.

6.«Θαυμαστός καινούργιος κόσμος», Αλντους Χάξλεϊ
Ένα από τα πιο μαγευτικά και «ύπουλα» έργα  της λογοτεχνίας που γράφτηκε ποτέ και αυτό δεν είναι υπερβολή. Το βιβλίο έχει γίνει σύμβολο  για οποιοδήποτε ψεύτικο καθεστώς της καθολικής ευτυχίας. Ο Χάξλεϊ μας ταξιδεύει σε ένα μέλλον, όπου είμαστε όλοι ευχαριστημένοι θεωρητικά, στην αρχετυπική δυστοπία , και αν αυτό είναι τεχνικά εφικτό , γιατί δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη βιοτεχνολογία για να απαλλαγούμε από τον ψυχικό πόνο εντελώς. Είναι ένα μέρος, απαλλαγμένο από την αγάπη και το πάθος και θέτει ανησυχητικά συναισθήματα στον αναγνώστη, αφού η κοινωνία που απεικονίζει είναι παραδομένη και ο αναγνώστης δεν έχει την αίσθηση της χαρούμενης αναμονής. Ο κόσμος που περιγράφει ο Χάξλεϊ είναι ένας «ιδανικός εφιάλτης». Στο έργο, η ευτυχία συνδέεται με την κατανάλωση μαζικά παραγόμενων αγαθών και το επιπόλαιο σεξ. Το 1999, η σύγχρονη βιβλιοθήκη κατέταξε το συγκεκριμένο έργο 5ο στον κατάλογο των 100 καλύτερων μυθιστορημάτων της αγγλικής γλώσσας του 20ου αιώνα.

7.Για ποιον χτυπά η Καμπάνα – Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Την άνοιξη του 1937, η Ισπανία καλύπτεται από το μαύρο πέπλο του εμφυλίου πολέμου. Στα δάση της Σεγκόβιας, μιας περιοχής υπό τον έλεγχο της φασιστικής κυβέρνησης του Φράνκο, στέλνεται από τον Δημοκρατικό Στρατό, ο Ρόμπερτ Τζόρτναν, ένας εθελοντής αμερικανός δυναμιτιστής, για να φέρει εις πέρας μια επιχείρηση δολιοφθοράς. Ο παραλογισμός του πολέμου, ο δίκαιος αγώνας των αδικημένων κατά των εκμεταλλευτών και συντηρητικών στοιχείων της κοινωνίας, η αμφισβήτηση, η γενναιότητα, η ηθική και το αίσθημα δικαίου. Όλα και άλλα πολλά συναντιούνται σε ένα εκρηκτικό βιβλίο, από τα κορυφαία του περασμένου αιώνα, του μεγάλου συγγραφέα όπου και ο ίδιος έζησε από κοντά τη μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των σοσιαλιστών, κομμουνιστών, αναρχικών και δημοκρατικών ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις του μετέπειτα δικτάτορα Φράνκο.

8.Η Μάνα – Του Μαξίμ Γκόργκι

Στο μυθιστόρημα Η Μάνα, ο Μαξίμ Γκόρκι απεικονίζει για πρώτη φορά στη λογοτεχνία την πάλη του επαναστατικού προλεταριάτου για το σοσιαλισμό, κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος της εργατικής τάξης, και τη γέννηση του νέου ανθρώπου μέσα σε αυτόν τον αγώνα. Εγκλωβισμένη σε μια μαρτυρική οικογενειακή ζωή, έρμαιο της συστηματικής σωματικής και ψυχικής κακοποίησης, η Πελαγία Νίλοβνα ζει αποκομμένη από την κοινωνία. Ο θάνατος του συζύγου της και η ωρίμανση του μονάκριβου γιου της, Παύλου, συνιστούν τις αναγκαίες συνθήκες για την κοινωνικοποίησή της. Η πολιτική δράση του Παύλου και των συντρόφων του ενάντια στην αυταρχική κρατική εξουσία την συγκινεί. Ο αγώνας τους γίνεται και δικός της: αναζητά την αλήθεια, αμφισβητεί την κρατούσα τάξη, στρατεύεται στον αγώνα για τη μεγάλη επανάσταση. Στα μάτια των συναγωνιστών της είναι η δική τους μάνα, έτοιμη να θυσιαστεί για τον κοινό σκοπό.

9.Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί – Σιμόν Ντε Μποβουάρ

Ο Ρεμόν Φόσκα είναι ένας παράξενος άνθρωπος, κινείται στον κόσμο και τον χρόνο κι όμως δεν είναι ευτυχισμένος, δεν νοιώθει τίποτα, δεν συγκινείται από τίποτα καθώς τίποτα πια δεν έχει να κερδίσει ή να χάσει πραγματικά.

«Όταν με ξύπνησαν ο κόσμος ήταν πάντα ίδιος. Τους είπα : “Κοιμήθηκα εξήντα χρόνια”. Τότε με έβαλαν σ’ ένα άσυλο. Δε μου ήταν δυσάρεστο.

-Μη διηγιόσαστε τόσο  γρήγορα, είπε η Ρεζίν».

Καθώς αφηγείται τη ζωή του στη Ρεζίν διαπιστώνουμε πως ο Ρεμόν Φόσκα, έχει γεννηθεί σε μια  πόλη της αναγεννησιακής Ιταλίας, την Καρμόνα, η οποία νιώθει πως περιορίζει την δραστηριότητα του. Αν και αρχικά δέχεται την εξουσία έτσι όπως είναι θεμελιωμένη, η υπέρμετρη φιλοδοξία του τον ωθεί να αλλάξει πορεία. Αρνούμενος την κοινή μοίρα όλων των θνητών, θέλει να κατακτήσει τα πάντα, όλο τον μέχρι τότε γνωστό κόσμο, μόνο που για να το καταφέρει αυτό πρέπει να παρακάμψει ένα και μόνο πράγμα, τον θάνατο. Τυχαία πέφτει στα χέρια του το ελιξίριο της αθανασίας που φαντάζει πως θα δώσει τη λύση στο πρόβλημα. Όταν ο Φόσκα πίνει το ελιξίριο ο κοινός φόβος των ζωντανών πλασμάτων παύει να κυριαρχεί στην ψυχή και στην συνείδηση του κυβερνήτη της μικρής Καρμόνα.

10.Το Βιβλίο της Ανησυχίας – Φερνάντο Πεσσόα

«Γράφω, λυπημένος, στο ήσυχο δωμάτιό μου, μόνος όπως υπήρξα πάντα, μόνος όπως θα υπάρχω πάντα. Κι αναρωτιέμαι αν η φωνή μου, φαινομενικά τόσο ασήμαντη, δεν ενσαρκώνει την ουσία χιλιάδων φωνών, τη δίψα να μιλήσουν χιλιάδων ζωών, την υπομονή εκατομμυρίων ψυχών υποταγμένων σαν την δική μου στο καθημερινό πεπρωμένο, στο ανώφελο όνειρο, στην ελπίδα που δεν αφήνει ίχνη. Αυτές τις στιγμές η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά γιατί έχω συνείδηση πως υπάρχει»… γράφει  ο Φερνάντο Πεσσόα, στο «Βιβλίο της Ανησυχίας», ένα βιβλίο που θα τον απασχολήσει σχεδόν σε όλη την ενήλικη ζωή του.

Πηγές:Politeianet.gr, newsbeast.gr, wikipedia, anthologio.wordpress.com,