Νίκος Καββαδίας

Σαν σήμερα στις 11 Ιανουαρίου 1910 γεννιέται σε μία μικρή πόλη της περιοχής του Βλαδιβοστόκ στη Ρωσία ο μεγάλος μας ποιητής Νίκος Καββαδίας. Η οικογένεια μαζί με το Νίκο έρχονται στην Ελλάδα με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι εγκαθίσταται στην Κεφαλλονιά, ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται και τελικά επιστρέφει στην Ελλάδα το 1921.

Η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά και στα δεκαοκτώ αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας και εκδίδει ο ίδιος το σατυρικό φυλλάδιο «Σχολικός Σάτυρος». Τον Ιούνιο του 1933 κυκλοφορεί η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Μαραμπού (από τις εκδόσεις Κύκλος σε 245 αντίτυπα) που του χαρίζει το προσωνύμιο που θα τον συνοδεύει έως το τέλος της ζωής του. Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και γίνεται μέλος του ΕΑΜ. Τότε γίνεται και μέλος του ΚΚΕ και εντάσσεται στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, παρά το γεγονός ότι είχε τυπώσει τότε μόνο ένα βιβλίο, ενώ το όριο ήταν τα τρία βιβλία. Είναι όμως ενεργός λογοτεχνικά, γράφοντας ποιήματα, ορισμένα εξ αυτών αντιστασιακά, με πιο χαρακτηριστικό το ποίημα «Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη» και «Αθήνα 1943», με το ψευδώνυμο Α. Ταπεινός, στο περιοδικό «Πρωτοπόροι».

Από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξιδεύει διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία που θέλει τον Καββαδία να κάνει έφοδο σε πορνείο στην Αργεντινή για να σώσει μία «πόρνη» από τα χέρια των προαγωγών. Το 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την τελευταία του πνοή ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, παρουσία πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης. Η μεγάλη αναγνώριση ήρθε μετά θάνατον, όταν ο Θάνος Μικρούτσικος έδωσε μελωδία στους στίχους του ποιητή των ναυτικών και των μακρινών θαλασσών.